Geertrui's commentaar en het eerste week-verhaaltje

Geertrui:

Was u erg geschrokken vorige week door het bericht van Laza?
Ik vind het maar flauw van Ma Tok, dat ze niet meer tijd voor ons neemt.
Wat is dat nou, één keer per week een verhaaltje?

een deel van de vergadering

Ik heb er met de andere leden van de familie Tok over gekakeld, we hebben er zelfs een vergadering over gehad.
En het resultaat daarvan was dat wij met Ma Tok zijn gaan praten. En nu hebben we een soort van compromis gesloten.
Dat houdt in dat we allebei een beetje onze zin krijgen.
Ma Tok bleef bij haar standpunt, ze had echt niet meer tijd, zei ze. Maar wat wij hebben bereikt is dat zij heeft beloofd om, als er tussentijds iets belangrijks gebeurt, dat meteen aan u door te geven. Zo blijft u toch op de hoogte van de belangrijke gebeurtenissen in onze tuin.

het uitkomen van kuikens zal direct worden doorgegeven
door Ma Tok

Dat hebben wij toch maar mooi voor u geregeld, vindt u niet? Wat belangrijke zaken zijn?
Het uitkomen van eieren natuurlijk, maar ook het eventuele doodgaan van een Tok-lid.
Want dat kan zomaar gebeuren. Er zijn al een paar kippen erg oud en daar reken ik mijzelf ook toe. Niet dat ik van plan ben om uit te stappen, maar dat heb je niet altijd zelf in de hand.

Goed, dat was over vorige week. Nu het verhaaltje voor deze vrijdag.

Geertrui en Daantje op de achterste stok, vooraan Dirkje

Vanochtend, toen we nog op stok zaten allemaal, begon Laza met zijn eerste ochtendkraai.
Die klinkt altijd een beetje schor, omdat hij dan net wakker is en een hele tijd zijn stem niet heeft gebruikt.
Ik zit altijd op de achterste stok, gewoon omdat ik dat prettig vind. Naast mij zaten vandaag Daantje en Dirkje.
Niets bijzonders, zult u denken en daar hebt u gelijk in.
Wat wel bijzonder was, was dat ik naast mij precies zo'n schorre kraai hoorde.
Daantje natuurlijk.
Laza keek verstoord om naar mij, alsof ík de schuldige was.

Laza op de voorste stok

De jonge hennetjes zag hij voor het gemak over de kop.
Ik keek Laza recht aan en hij draaide zich weer om.
Toen ging Dirkje heel stilletjes op de voorste stok zitten, tussen Desiree en Annette in.
Laza kraaide weer, nu veel krachtiger en fraaier.
En ja hoor, weer klonk de schorre kreet van Daantje naast mij.
Maar de slimmerd hipte bliksemsnel naar de voorste stok, naast Dirkje, waar nog een klein plekje open was.
Laza keek weer om en omdat ik nu de enige was die achter hem zat moest hij natuurlijk wel denken dat ík hem voor de gek

Geertrui als enige hen op de achterste stok

hield.
Vóór mij zag ik Daan en Dirk stikken van de lach.
Heel stilletjes, natuurlijk, de ondeugden.
Eigenlijk vond ik het wel een goeie mop, dus ik keek Laza heel verbaasd aan, alsof ik niets gehoord had van die kukel van Daantje.
Laza bleef even stil zitten en toen begon hij achter elkaar een hele riedel van kukelekuuu's te roepen. Daar hadden Daantje en Dirkje niet van terug, ze zaten een beetje beteuterd te kijken. En Laza?
Die knipoogde naar mij!
Hij had het hele geintje van het begin af aan doorgehad.
"Zo, Daantje en Dirkje, jullie moeten nog maar eens flink oefenen," kakelde hij grinnikend tegen de twee boefjes. Zij waren hierdoor helemaal niet van hun stuk gebracht, nee, ze lachten hartelijk mee met Laza en alle anderen deden hun duit in het zakje. Dat was lekker wakker worden op een gewone vrijdagmorgen.