Weer thuiszorg

Hannah:

Het is fijn in de Tok-tuin.
En ik voel me al heel groot nu ik ook in het grote huis mag slapen.

een grote haan om Hildert mores te leren

Mijn broertje Hildert is niet meer hier bij ons, maar dat is niet zo erg, hij was toch alleen maar vervelend.
Hij deed ook helemaal niet wat mama Pippa kakelde, hij ging gewoon zijn eigen gang.
En hij was een echte pestkop.
Ik hoop dat ze hem daar in Stolwijk even bij de tijd draaien, om het zo maar te zeggen, ze hebben daar ook héél grote hanen, heb ik gehoord.
Als zo'n groot beest op hem af komt zal hij wel een toontje lager gaan kraaien.
Ma Tok is lief, ze houdt van ons allemaal, ze vond het zelfs naar dat ze Hildert weg moest

Pippa klaagt da Ma Tok er alweer niet is

brengen, maar het was voor iedereen beter, zei ze.
Ze zorgt goed voor ons, maar nu was het al de tweede keer in korte tijd dat ze er niet was.
Ze had wel voor vervanging gezorgd en voor mij maakt het niet echt uit wie ons lekkers en schoon water geeft en de deur voor ons open en dicht doet.
Ik ben hier nog niet zo lang dus ik dacht dat het zo hoorde, dat er nu en dan iemand anders kwam.
Tot ik mama Pippa hoorde klagen dat het zo niet kon doorgaan, vroeger was Ma Tok nooit weg en nu al twee keer in een paar weken.
Oké, het duurde weer niet lang voordat ze terug was, maar de hele familie Tok is aan haar gewend en zij houden niet van verandering.
Ik vind het wel lollig als iemand

Hannah en Inge giechelen wat af samen

anders ons komt verzorgen, die mevrouw Katblad moet altijd zoeken naar alles, dat is erg grappig. Ik zit dan samen met Inge stiekem te giechelen om haar. En we proberen het voor haar extra spannend te maken door ons te verstoppen als ze onze deur dicht komt doen, maar ik geloof dat Ma Tok onze verstopplekjes aan haar heeft verklapt, want ze vindt ons elke keer weer.
Toen mevrouw Katblad onze deur had gesloten bleef het nog een hele tijd licht en de volgende morgen kwam Yvette bij ons op bezoek. Toen begreep ik waardoor het zo licht was geweest, het luikje stond nog open.

het nog openstaande luikje

Mevrouw K. kwam al héél vroeg de tuin in, maar ze deed de deur niet open, nee, ze deed het luikje dicht. Geertrui, Barbara en Babette waren al naar buiten gegaan, die liepen al in de tuin te scharrelen.
Op de gewone tijd kwam mevrouw K. weer terug om nu wel onze deur te openen en ons schoon water en lekkers te geven.
's Avonds was er weer een kipje te weinig, dus ze moest weer gaan zoeken.
Ze had al een kipje in een legnest zien liggen, ze noemde haar Reina, maar het was Floortje, hihihi, ze kent onze namen niet

Pippa bij Floortje in het legnest

zo goed.
Na een hele tijd zoeken en zenuwachtig rondlopen zag ze dat er onder Floortje nog een kipje in het nest lag. Ik heb gehoord dat ze dat geintje al eerder hebben uitgehaald, maar nu was het mijn broedmoeder Pippa die daar bij Floor was gekropen. Ze denken allebei dat ze broeds zijn, maar Ma Tok heeft gezegd dat het voor dit jaar weer over is met broeden, dus ze kunnen het wel vergeten.
De volgende morgen kwam mevrouw K. heel laat, dat was omdat het hard had geonweerd

het slafeest na het onweer

en geregend, zei ze.
Ik heb daar niets van gemerkt, ik weet niet eens wat onweer is en een beetje regen vind ik geen reden om te laat te komen.
Maar goed, ze was er en we kregen wormen en ook nog sla van haar, dus ik zal niet klagen. Ik zag ook nog een stuk komkommer, maar dat ging onze snavel voorbij, dat was voor logeer-cavia Peppa, zei ze.
Ze gaf Inge, Iona en mij stiekem wat extra slablaadjes, omdat die twee grote witten, Yvonne en Yvette, telkens alles voor onze snavels wegpikten. Dat was erg zorgzaam van haar.
Toen mevrouw K. weer wilde

Reina wil in het nest van Floortje en Pippa

vertrekken kwam Reina binnen, ze wilde een ei gaan leggen in het legnest waar Pippa en Floortje in lagen. De twee "broedenden" vonden dat niet goed, waarop Reina begon te kijven en de twee meiden in het nest scholden net zo hard terug. Het was een gekakel van jewelste, ik had verwacht dat Laza zou komen kijken wat er aan de vleugel was, maar hij bleef een beetje voor zich uit staan staren in de tuin. Hij was zeker nog niet helemaal wakker. Of zou hij te oud worden om op ons allemaal te passen?
Die avond kwam onze eigen Ma Tok weer onze deur sluiten en ons welterusten wensen. En sindsdien is ze er elke dag weer.

Ma Tok: Mevrouw Katblad wordt weer bedankt voor het verzorgen van de familie en het maken van een gedeelte van de foto's.