Thuiszorg

Kenau:

Een week geleden was er iets raars aan de hand in de Tok-tuin.
Alweer? hoor ik u vragen.
En ja, er gebeurt hier altijd van alles, maar dat wat eigenlijk nooit anders was dan anders was dat nu wel.
Wordt u al nieuwsgierig?

tellen is niet altijd gemakkelijk

Ma Tok komt, zoals u weet, elke morgen onze deur open doen, zodat wij naar buiten kunnen.
Ze doet dan nog van alles in ons huis, maar dat is nu even niet belangrijk. 's Avonds komt zij onze deur weer sluiten, zodat wij veilig kunnen slapen.
En juist die zekerheden waren opeens niet meer aanwezig.
Ma Tok had de deur opengezet en, nadat ze ons lekkers had gegeven en vers water, ging ze weer weg. Dat was nog normaal. Maar ze kwam ons 's avonds niet "onderstoppen" zoals zij dat noemt.
Nee, er kwam een vreemd mens bij ons in het Tok-huis en zij

Reina in het legnest van Soestdijk

begon ons te tellen. Dat duurde erg lang, want zij kende onze plekjes niet zo goed als Ma Tok. Dat we niet stil zaten hielp ook niet.
Na een hele poos verzuchtte zij dat er iemand miste, wij waren maar met ons dertienen en Ma Tok had haar verteld dat er veertien kippen in het Tok-huis hoorden te zitten voordat de deur dicht mocht. De mevrouw raakte lichtelijk in paniek en ze ging overal zoeken in de tuin, terwijl Ma Tok haar toch had verteld dat

Pippa heeft haar kuikens al naar hun hokje geleid voor de nacht

Reina vaak in het legnest van Soestdijk zat te slapen.
Eindelijk werd ze gevonden en ze werd door een andere mevrouw, die er ook bij was, opgetild en in ons huis gezet. Natuurlijk was Reina het daar niet mee eens en dat liet ze horen ook. Gelukkig deden de twee dames de deur snel dicht en toen kwam Reina al pruttelend tot rust en konden wij eindelijk gaan slapen.
De volgende morgen kwam de vreemde mevrouw, die volgens Geertrui mevrouw Katblad heet,

Dirkje wil nog niet naar binnen

onze deur weer opendoen. Gelukkig wist ze waar de gedroogde wormen stonden en we kregen allemaal een lekkere portie van haar. We kregen schoon water en de kuikens mochten uit hun hokjes en toen leek alles weer gewoon.
Maar 's avonds kwam die mevrouw Katblad alweer onze deur sluiten, wat nog enige moeite kostte omdat Dirkje niet naar binnen wilde, maar dat terzijde, en de volgende morgen deed zij hem ook weer open. Toen begon ik een beetje ongerust te worden.
Zou Ma Tok nog wel terugkomen? Of moesten wij het voortaan met deze verzorgster doen?

het tomaatjes-spel

Niet dat ze ons niet goed verzorgde, maar wij hebben toch liever onze eigen Ma Tok.
Toen iedereen buiten was deed mevrouw Katblad iets heel erg leuks, waardoor ik alle zorgen meteen vergat.
Ze gaf ons namelijk allemaal een klein rond rood dingetje om mee te voetballen. Dat was lollig, we rolden onze voetbal door de tuin, totdat iemand ontdekte dat je er ook in kon pikken en dat er dan een gaatje in kwam, waardoor de heerlijke inhoud opgesnaveld kon worden. Dat was een nog fijner spelletje dan het voetballen. Eigenlijk was mevrouw Katblad toch wel lief, ze mocht van mij vaker komen. Maar helaas, die avond werd onze deur weer gesloten door onze eigen Ma Tok. Ik zeg "helaas", maar dat meen ik niet, hoor, ik was erg blij dat ze weer terug was en zijzelf ook, dat hoorde ik aan haar stem toen ze ons "slaap lekker allemaal" wenste.

Ma Tok: met dank aan mevrouw Katblad voor de foto's bij dit verhaaltje.