De plaag

Nadine:

Ma Tok had het allang kunnen weten, ze was er herhaaldelijk op attent gemaakt door verschillende mensen, maar volgens haar viel het allemaal nog erg mee.
Tot het te laat was.
En wij zaten ermee.

bloedluis (sterk vergroot) (foto internet)

Waar gaat dit over?
Wel, wij hadden al een hele tijd last van die akelige kriebelbeestjes als we op stok zaten en de laatste dagen hadden we zelfs overdag, als we in de tuin aan het scharrelen waren, jeuk overal. Een zandbad hielp wel een beetje, maar 's avonds begon de ellende dan weer opnieuw.
U raadt het al: luizen!
Door de extreme warmte waren er ook extreem veel van die ellendelingen uitgekomen in het Tok-huis.
Ma Tok merkte het pas toen zij haar handen op onze stok legde en die handen meteen vol met beestjes zaten. Gelukkig rende ze niet gillend weg, want daar heeft niemand wat aan.

bloedluizen onderaan de mestplank (foto internet)

Ja, de luizen misschien wel, maar die tellen we nu even niet mee.
Ma Tok bestelde een grote jerrycan bestrijdingsmiddel (wees maar gerust, het is allemaal onschadelijk spul, behalve voor luizen) en zodra dat binnen was ging ze ons hele huis leeg halen.
Gelukkig had ze een droge dag uitgekozen, want wij mochten niet naar binnen. Yvonne en Yvette gingen telkens toch het huis in, maar daar werden ze door ma Tok meteen weer uitgebonjourd.
De stofzuiger kwam eraan te pas en daarna een stoomapparaat en toen was het de beurt aan het

het bestrijdingsmiddel

bestrijdingsmiddel.
Dat verstoof ma Tok met een grote spuit overal op: het plafond, de balken, de muren, het plateau, de onderkant daarvan en de mestplank en zitstokken.
En mochten we toen weer naar binnen?
Nee hoor, eerst moest de hele boel drogen en ondertussen ging ma Tok de voertonnen en de legnesten onderhanden nemen. Zelfs aan de binnenkant van het deksel van de grote voerton zaten luizen. Die werden eerst met water verwijderd en daarna werden deksel en ton ook bespoten.
Ma Tok had last van haar handen, dus erg snel ging het allemaal niet. Ze stopte steeds even en ging dan weer door. Het werd al een beetje donker toen alles eindelijk weer op z'n plaats stond en wij naar binnen mochten. En was alles toen klaar?

het lijstje met namen

Nee hoor, dat kunt u net denken, als ma Tok iets doet, doet zij het goed.
Wij kregen allemaal twee druppels in onze nek, die zouden ook helpen tegen die beestjes. Natuurlijk lieten wij ons niet zomaar pakken, maar daar had ma Tok al op gerekend. Ze had een papiertje bij zich met onze namen erop en telkens als iemand druppels had ontvangen werd er een kruisje achter haar, en in Laza's geval zijn, naam gezet. We zijn met zoveel dat ze anders nooit zou kunnen onthouden wie ze al had gehad en wie nog niet. Dat wij niet stil bleven zitten hielp ook niet mee.
Het lijstje bleef niet erg schoon, omdat ma Tok het druppelflesje er telkens op zette, maar dat gaf niet, het hoefde toch niet te worden ingelijst.
Nu zitten er nog wel een paar luisjes in ons huis, maar niet meer zo veel.
En ma Tok spuit elke dag met een spuitbus onze stok helemaal in, zodat de overgebleven luizen ook zullen verdwijnen.

En over een week krijgen wij nog een keer druppels in onze nek.
Gewoon voor de zekerheid.

Ma Tok: wie deze verhaaltjes al langere tijd leest zal dit misschien allemaal bekend voorkomen en dat kan kloppen. Elk jaar in de zomer is het bloedluizentijd en er is nog steeds geen manier uitgevonden om een uitbraak te voorkomen. 
Maar ik had wel wat eerder kunnen ingrijpen, daarin heeft Nadine helemaal gelijk.