Het waren twee koningskind'ren (2)

Floortje:

Ik heb hem gesproken!
Tenminste, ik heb naar hem geroepen dat ik hem zo mooi vond.
Ik begrijp nog niet dat ik het gedurfd heb.

Floortje's geliefde komt aangevlogen

Hij vloog over de Tok-tuin met zijn vader en moeder en zijn broertjes en zusjes. Toen zijn ouders even een eindje verderop gingen om zijn ene zusje, dat nog niet zo goed kan vliegen, extra les te geven, landde hij zomaar op ons net! Ik weet niet of hij dat deed omdat ik weer midden op een open plek in de tuin stond, maar ik werd helemaal blij toen ik dat zag.
En dus riep ik naar hem.

het overspanningsnet

En gaf hij antwoord?
Nee, hij keek even naar mij en vloog toen weer omhoog.
Dat vond ik jammer, maar ik zag dat zijn vader eraan kwam, misschien durfde hij daarom niet te blijven zitten.
Hij heeft mij nu in elk geval gezien! Ik ben zo opgewonden!
Maar doordat hij op het net ging zitten bedacht ik dat er een grote belemmering is voor ons om bij elkaar te komen.
Dat net, inderdaad.
Het hangt er voor onze bescherming, maar nu voel ik mij erdoor gevangen.
Wat is het leven toch ingewikkeld.
Verder moet ik ook wat beter leren

Floortje probeert te vliegen

vliegen, anders kan ik nooit met hem mee.
Ik kan nu alleen maar een klein stukje zweven, van de stok in het Tok-huis tot op de grond.
Dat is natuurlijk nooit genoeg.
Ik moet leren omhoog te komen en een heel stuk vooruit te vliegen.
Ik ben al stiekem aan het oefenen, maar het valt nog niet mee. Ik kom maar een heel klein stukje omhoog en dan sta ik daarna weer meteen met mijn pootjes op de grond. Bovendien wil ik niet dat de andere kippen mijn pogingen zien, want dan moet ik uitleggen waarom ik dat doe. En dat wil ik helemaal niet. Ik zie hem elke dag en gisteren kwam hij weer vlakbij.
Hij ging in de dakgoot van de schuur zitten en keek naar mij.
"Jij bent toch dat kipje dat mij

Prins Meeuw vertelt Floortje hoe hij heet

aanriep een paar dagen geleden?" "Ja, dat was ik.
Ik heet Floortje, en jij?"
Wat hij antwoordde kan ik niet herhalen, gewoonweg omdat ik het niet kan uitkakelen. Het leek het meeste op een ijselijke gil van een dier in nood, de ramen in het mensenhuis rinkelden ervan.
Ik vertelde hem dat ik dat niet uit mijn snavel kon krijgen en dat ik hem daarom maar "Prins Meeuw" zou noemen.
Dat vond hij erg grappig geloof ik, want hij begon hard te lachen.
"Ik vind jou een grappig kipje," riep hij, "maar nu moet ik weer verder,

vliegles om 17 uur elke dag

we krijgen elke dag om deze tijd vliegles, al vind ik dat ik dat helemaal niet meer nodig heb.
Mijn vader denkt daar heel anders over en geloof me, die wil je niet tegen je hebben. Doeoei!"
Wat voelde ik me gelukkig!
Hij vond mij grappig.
Ik had liever gehad dat hij had gezegd dat hij verliefd op mij was, maar je kunt niet alles hebben de eerste keer dat je je geliefde spreekt.
De afgelopen nacht droomde ik van hem: wij waren samen een nest aan het maken en ik ging daar eitjes in leggen.
Zou die droom ooit uitkomen?