Het waren twee koningskind'ren (3)

Floortje:

Alles is helemaal anders geworden.
Ik zal u vertellen wat er is gebeurd.

Prins Meeuw is weer bij Floortje geland

Maandag kwam mijn vriend, Prins Meeuw, langs toen ik weer alleen in de tuin was. Iedereen was in het Tok-huis, want daar had ma Tok heerlijk eivoer op ons lekkere bord gedaan en daar waren ze allemaal van aan het genieten.
Ik zag mijn kans schoon om even helemaal alleen de tuin in te lopen. Ik had mijn vriend al gehoord, hij riep iets dat leek op "Floortje", al sprak hij het raar uit. Maar goed, ik kan zijn naam helemaal niet uitkakelen, dus ik vond het al knap dat hij de mijne aardig kon roepen.
Ik rende naar hem toe, hij zat weer op de dakgoot.

Prins Meeuw en zijn vriendin

"Hallo vriend," riep ik en hij grijnsde naar mij.
En toen kwam het, het heel erge, dat ik bijna niet uit mijn snavel kan krijgen.
Hij vertelde mij dat hij een vriendin had gevonden, een heel mooie jonge meeuw. En zijn vader en moeder hadden hen hun zegen gegeven, dus nu kon hij volgend jaar, als het weer lente werd, met haar een nest maken.
Ik wist niet wat ik kakelen moest, ik wilde blij zijn voor hem, maar dat kon ik niet, ik was zó teleurgesteld. Had hij dan helemaal niet begrepen dat ik verliefd op hem was? Zou hij

het plateau en trapje in het Tok-huis

mij alleen maar een grappig hennetje vinden en meer niet?
Ik kakelde dat ik naar binnen moest omdat mijn moeder me riep en ik liep zo hard ik kon naar de deur van het Tok-huis.
"Tot ziens Floortje," riep mijn droomprins nog, maar ik kon niet antwoorden omdat ik opeens een prop in mijn keel voelde zitten.
Ik ging snel het trapje op naar het plateau, waar gelukkig niemand was en daar ging ik in een hoekje zitten om bij te komen van mijn ingestorte droom.
Ik had daar een hele poos gezeten, ik weet niet hoe lang, toen ik mijn moeder Wiske de trap op zag komen. Ze kwam naast me zitten en

Wiske met haar vleugel om Floortje heen op de stok

sloeg haar vleugel om mij heen. "Arme meid," zei ze zachtjes en verder niets.
Dat was erg fijn, zó fijn dat ik haar alles wilde vertellen.
"Stil maar, Floor, ik weet het allemaal al. Dacht je dat ik niet had gezien hoe jij naar die mooie meeuwenjongen zat te kijken? Dat je met hem kakelde en dat je aan het proberen was om te vliegen?" Ik had inderdaad gedacht dat zij niets in de gaten had gehad. "Hebben de anderen het ook gezien?" vroeg ik benauwd. "Nee hoor, alleen ik. En dat komt omdat ik vroeger ook zoiets heb meegemaakt."
"Wát?" vroeg ik. Ik kon me niet voorstellen dat mijn brave strenge moeder ooit op een ander verliefd zou zijn geweest dan op LazaRus, onze baas.
"Ja kind, in mijn geval was het een prachtige grote ekster, zwart met wit. Ik wilde ook met hem mee, net zoals

Wiske's ekster (foto wikipedia)

jij met je meeuw en hij was heel aardig tegen mij, maar toen het tijd werd om te vertellen wat ik voor hem voelde lachte hij mij uit.
Hij zei dat ik niet moest denken dat ik net zo mooi was als zijn vriendin, die ook ekster was.
En dat was het einde van mijn romance. Ik dacht altijd dat ik jou dit kon besparen door streng te zijn, maar helaas..."
Ik zat met mijn lelletjes te klapperen en ik vroeg waarom ze mij niet had gewaarschuwd.
"Zou je naar mij hebben geluisterd?" vroeg ze zachtjes.
Daar wilde ik even over nadenken, maar ik wist het antwoord eigenlijk al meteen.

Wiske met haar (toen nog) kuiken Floortje

"Nee," kakelde ik en Wiske vertelde mij dat het beter was om je kuikens hun eigen fouten te laten maken, daar worden ze sterk van.

Ik bleef nog een hele poos dicht tegen mijn moeder aanzitten en toen we op stok gingen kwam ze naast mij zitten, weer met haar vleugel om mij heen.
Zo zaten wij die hele nacht en de volgende morgen voelde ik me al veel beter.
Soms is het toch wel fijn om je moeder dichtbij te hebben.