In memoriam: Yvonne

Yvonne kwam bij ons samen met haar beste vriendin Yvette.

Vera en Vita met Yvonne en Yvette

Zij waren gered van de slacht door de stichting Red een legkip en ze logeerden bij mevrouw Angelique op haar paardjes-boerderij.
Vera en Vita, de twee bruine legkippen, woonden toen ook nog in de Tok-tuin, zodat ze meteen bij aankomst al wat aanspraak hadden aan lotgenoten.
Het was toen 2015 en de twee grote witte dames waren een jaar of twee, zodat ze volgens de eierboer hun beste legtijd hadden gehad en dus plaats moesten maken voor nieuwe jonge leghennen.
Bij mevrouw Angelique waren ze al een beetje bijgekomen van hun nare tijd, maar ze werden helemaal

Yvonne en Yvette in de ren van Soestdijk

blij van hun hok in de Tok-tuin, dat voor hen alleen was.
Ze wisten toen nog niet eens dat het eigenlijk een paleis was waar ze nu in woonden, dat ontdekten ze later pas.
Yvonne was de bescheidenste van de twee, Yvette was meteen al wat feller en dat is zo gebleven.


Toen ze hier net waren aangekomen hebben ze met de beide toen nog levende Geertruien

wijlen de 2 Geertruien

een geintje uitgehaald.
De Geertruitjes hadden bedacht dat de beide witte legkippen eigenlijk bruin waren, maar dat ze bleek waren door bloedarmoede.
De bruine kippen van de familie waren blij dat er meer bruine kippen bij waren gekomen, de witten daarentegen waren teleurgesteld omdat zij hadden gerekend op vermeerdering van hun kleur in de tuin.

Ook hadden de twee Geertruien een keer de bruine eieren van Vera en Vita vervangen door witte van Yvonne en Yvette, wat grote consternatie opleverde.

En ze hebben een tijd gehad dat ze de kleintjes in hun kammetjes pikten, toen moesten ze van ma Tok

Yvonne en Yvette met hun voetbal

een poosje in Soestdijk wonen, ter bescherming van de kleintjes.
Ze kregen toen een extra lange ren en een speelbal van ma Tok.
Daar zaten zaadjes in, die eruit kwamen als ze ermee gingen rollen. Later sliepen ze alleen in Soestdijk en liepen ze overdag door de tuin, dat ging toen ook weer goed.

En weet u nog van de Olympische kippenspelen?
Toen wilden Daantje en Dirkje een grapje uithalen, maar Yvonne en Yvette waren de twee boefjes te slim af.
U kunt dit verhaal lezen in "Olympische spelen" van maart 2018.

Yvonne met haar verlamde voet

Van de laatste tijd van Yvonne's leven bent u vast op de hoogte, hoe zij op een morgen niet meer op haar ene poot kon staan, haar bezoek aan de dierenarts en haar alleen wonen in een privé-hokje in de Tok-tuin.
Het ging eigenlijk best goed met haar, tot de dag waarop ik haar poot opnieuw verbond omdat de huid wat was afgeschaafd door het onnatuurlijke lopen dat ze deed. Ik had haar voet schoongemaakt en gezalfd, er een mooi verbandje omheen gedaan en ze zat nog even op mijn schoot toen ze plotseling raar begon te snurken en met haar

de familie bij het graf van Yvonne

poten te trekken.
Het leek wel op een epileptische aanval.
Ze werd helemaal slap en haar ogen vielen dicht.
Ik bleef nog even met haar op schoot zitten, maar ik wist al dat dit het einde betekende van Yvonne.
Ik heb haar in de Tok-tuin begraven.

Vaarwel, lieve Yvonne, je was een mooie goede hen.
We zullen je niet vergeten.