Wie niet sterk is moet ... eh ... brutaal zijn

Hannah:

Op de foto hierboven ziet u mij een heerlijk meelwormpje verschalken.
Wat zijn die dingen toch vreselijk lekker!

kleine Hannah heeft een wormpje van Jenny afgepikt

Soms moet ik echt een beetje brutaal zijn om er flink wat van te bemachtigen.
Dat is vooral zo sinds die groten met hun drieën zijn, zij duwen ons, de kleintjes, gewoon opzij als zij ze willen wegsnaaien voor onze snaveltjes.
Zij zijn brutaal, nou, dan mag ik het ook zijn. Zo is het toch?
Ik heb Jenny, die nieuwe grote, pas in haar poot gepikt toen ze MIJN wormpje wilde oppikken.
Daar had ze niet van terug, dat zag ze echt niet aankomen, haha.
Nu kijkt ze wel uit om aan mijn lekkers te komen.
Zo zie je maar, je hoeft helemaal niet groot te zijn om aan je trekken te komen, alleen een beetje ... eh ... bijdepoot.
Letterlijk in dit geval, hihihi. Yvonne en Yvette durf ik niet te

LazaRus houdt toezicht op de eerlijke verdeling van het lekkers

pikken, die zijn hier al zo lang, die staan in de pikorde ver boven mij. Yvonne is nu gehandicapt door haar lamme poot, dus die val ik sowieso niet aan, dat zou gemeen zijn.
Wie dat toch doet is Jenny, die duwt Yvonne gewoon opzij als zij net met veel pijn en moeite bij een wormpje is aangekomen met haar ene nog werkende poot.
Ik heb aan LazaRus gevraagd of hij erop wil letten dat ieder haar deel krijgt. Hij doet zijn best, antwoordde hij, maar hij kan niet overal tegelijk zijn in de tuin.
Tja, daar heeft hij gelijk in. Misschien wordt het toch tijd voor een hulphaantje.
Of zou dat weer vechten worden?

Anne C toen hij verhuisde naar Stolwijk

Met wie, vraagt u?
Met de buurvrouw?
Die ken ik niet, nee, ik bedoel de hanen onderling.
Net zoals gebeurd schijnt te zijn met een eerdere hulphaan, Anne C heette hij geloof ik. Hij maakte het zo bont dat ma Tok hem naar Stolwijk moest brengen, waar hij een eigen harem kon beginnen. Misschien een héél klein haantje dan?
Een zijdehoen-haan is ook geen optie, dat hebben we gezien toen Iona hier was, ons "broertje" zou je kunnen zeggen. Weet u het nog? Hoe Iona de hele dag liep te kraaien, totdat zelfs ma Tok het teveel vond worden.

Iona

Niet voor zichzelf, maar voor de buurt. Iona moest toen ook verhuizen naar Stolwijk.
Zou het daar fijn zijn?
Ik ben er nog nooit geweest, maar mijn eitje schijnt daar vandaan gekomen te zijn. Daar weet ik natuurlijk niets meer van, ik zat toen nog in dat eitje en dus kon ik niets zien.
Pa en ma Tok gaan er graag naartoe, ze kijken altijd blij als ze weer terug komen met hun auto boordevol eten en snoep voor ons.
Ik denk dat het daar een soort van kippen-hemel is, waar een eindeloze overvloed van eten en lekkers is.
Of ik er ook naartoe zou willen?
Nee hoor, ik blijf liever in onze vertrouwde Tok-tuin, waar ik precies de weg weet en ik iedereen ken. En waar ik samen met Inge heerlijk in de bodembedekking van ons Tok-huis kan zitten, al of niet op een eitje.

Ik zou wel gek zijn als ik hier weg zou willen. Nee hoor, ik blijf mijn leven lang in de Tok-tuin!