Xara begrijpt het niet

Xara:

Er is iets heel vreemds aan de vleugel hier in de Tok-tuin.

v.l.n.r.: Xara, Reina en Kenau

Ik begrijp er helemaal niets van en dat gebeurt niet vaak, want ik ben best een slim hennetje, al zeg ik het zelf. Ik was al niet dom toen ik hier in de tuin uit mijn eitje kroop en dan heb ik ook nog een hele poos bij mevrouw Wies gewoond en die is onderwijzeres geweest, daar heb ik nog het één en ander bijgeleerd. Ik ben inderdaad de enige hen van mevrouw Wies die nog in leven is, zou dat ook met mijn slimheid te maken hebben?
Ik denk het eigenlijk niet, want niemand wist hoe oud Reina en Kenau waren, dus ik was misschien

Yvette en Jenny samen in het nachthok van Soestdijk

wel gewoon de jongste van het stel.
Maar nu het vreemde waar ik het over wilde hebben.
U weet dat Yvette en Jenny samen in Soestdijk slapen 's nachts.
Dat vinden wij, de kleinere kipjes, prima, want nu hebben wij geen last van hun grote lijven als wij 's morgens willen eten.
Vooral Jenny is nogal een haaibaai, die duwt gerust iedereen opzij als zij bij de voersilo wil. Ook in de tuin jaagt ze ons weg als ma Tok wormpjes heeft gestrooid.
Ma Tok heeft dat al een paar keer gezien en nu blijft zij erbij staan tot alle lekkers in onze kropjes is verdwenen. Ze geeft Jenny op haar

Laza houdt Jenny nauwlettend in de gaten

kop als ze ons weg wil jagen, zodat zij kan leren dat iedereen hier dezelfde rechten heeft.
Vanmorgen pikte Jenny nota bene zomaar naar Maria, die net zo oud is als LazaRus, onze baas.
De oudste hen hier dus.
Ma Tok heeft Jenny toen flink de waarheid gezegd, ze kreeg een standje waar de honden geen brood van lusten.
Sindsdien probeert Jenny ons alleen af te troeven als ma Tok er niet bij is.
Maar Laza is er ook nog, hij is de enige voor wie Jenny een beetje ontzag heeft. Hij houdt haar bijna de hele tijd in de gaten.

1 ei van Yvette en 2 van de krielkipjes

U zult wel denken: "Wat is nu dat vreemde? Daar komt Xara maar niet aan toe." Maar ik kom er zo op. Eerst moet u nog weten dat Yvette bijna elke dag weer een groot wit ei legt in Soestdijk. Jenny niet, die is misschien met pensioen, net zoals Yvonne dat al meer dan een jaar was.
En nu kom ik echt bij het vreemde: Op een morgen lag er een groot wit ei in ons Tok-huis!
De deur was nog dicht en de vorige avond had het er nog niet gelegen, dat wist ik zeker.
Hoe kwam dat ei daar nu?
Yvette was in de tuin, we hoorden haar samen met Jenny rondscharrelen en nu en dan wat

Jenny en Yvette scharrelden al in de tuin

tegen elkaar kakelen.
Het kon toch niet zo zijn dat één van de krielkipjes zo'n enorm ei uit haar lijfje had geperst.
Zelfs de oude Maria zou dat niet voor elkaar hebben gekregen. Tussen haakjes: u weet toch dat hoe ouder de kip, hoe groter haar eieren worden? Dus Maria zou de meeste kans hebben gehad om zo'n ei te leggen. Maar toen ik haar vroeg of zij dat onmogelijke ding had gelegd begon ze te lachen.
"Dat geloof je toch zelf niet?" zei ze, "dan zou mijn achterkant helemaal uitgescheurd moeten zijn." Ik zag niks aan haar achterste, toen ik dat stiekem controleerde, dus zij kon het niet geweest zijn.
Maar hoe was dat enorme ei dan bij ons in het huis terecht gekomen?
Als u een idee hebt mag u het insturen, dat kan via "opmerkingen" onder dit verhaal.