Een goed nieuw jaar?

Yvette:

Namens de hele familie Tok mag ik u, de lezers, een heel goed en gezond nieuw jaar toewensen. Wat het inhoudt dat er een nieuw jaar is begonnen weet ik niet en het kan me niet veel schelen ook, voor ons hier in de tuin is elke dag hetzelfde.

Yvonne nog steeds in haar ziekenhokje

Maar wat duurt het lang voordat Yvonne weer terugkomt in de tuin. Ze zit daar maar hoog en droog in haar hokje naar ons te kijken en nu en dan kakelt ze wat. De Leidse les wordt nu steeds gegeven bij het "ziekenhokje", wij zitten dan met ons vieren vlakbij Yvonne, zodat zij mee kan doen.
Ze verveelt zich verder haanlijk, zegt ze en zo'n les is een zeer welkome afwisseling.
Daantje en Dirkje doen hun best om haar op te vrolijken en dat doen ze natuurlijk op hun eigen manier. Ze bedenken allerlei Leidse woorden voor Yvonne's poot, zoals bij voorbeeld "rrotvoet", "kleerrepoot" en "lamme jat". Dat laatste woord is volgens mij eerder Amsterdams dan Leids, maar het klinkt wel lekkerr.
Yvonne had zelf ook een mooie bedacht: "horrrrelklauw", daar hebben we met ons vijven heerlijk om gelachen.
Ik ga nu vooral om met Jenny, wij zijn

Jenny met Daan en Dirk aan het begin van de "Lèdse" les
vlakbij het hokje van Yvonne.

de enige twee grote meiden die door de tuin scharrelen. We zitten ook samen in Soestdijk 's nachts, lekker knus, al mis ik Yvonne wel. Zij verspreidde altijd lekker veel warmte en dat is best fijn nu het zo koud is. Ma Tok heeft het Tok-huis weer eens helemaal schoon gemaakt, dat was hard nodig, zei ze. Ze heeft muizengaatjes dichtgestopt met staalwol, ze hoopt dat de muizen daar niet zo snel doorheen zullen komen.
Ik help het haar hopen, maar ik vrees dat die beestjes gewoon op andere plaatsen nieuwe gaatjes zullen knagen. Ze heten niet voor niets knaagdieren.

Eergisteren mocht Yvonne het even

Yvonne in de tuin met haar rare poot

in de tuin proberen van Ma Tok, maar ze blijft raar huppen in plaats van lopen en dat gaat natuurlijk minder snel dan gewoon met twee poten lopen.
Jenny werd daar heel zenuwachtig van en ze begon naar Yvonne te pikken en haar op te jagen.
Arme Yvonne kon zich niet verdedigen en het was goed dat ma Tok erbij was blijven staan, zodat ze Jenny weg kon sturen. Maar Yvonne durfde niet meer en ma Tok zette haar weer in haar hokje.
Ze zei dat ze voor morgen iets anders in petto had om Yvonne wat oefening in de tuin te geven.

Jenny en Yvette opgesloten in de ren van Soestdijk

Wat dat was merkten wij gisteren toen we wakker werden in Soestdijk, Jenny en ik.
De deuren van het paleis waren gesloten, zodat wij in de ren moesten blijven.
Dat was een tegenvaller!
Jenny werd eerst erg boos, maar toen ze zag dat er lekkers was gestrooid in de ren bedaarde ze een beetje.
Wij keken onze ogen uit toen ma Tok de tuin in kwam om ... Yvonne uit haar hokje te halen en haar in de tuin te zetten.
Toen pas begreep ik haar

Yvonne met de kleintjes in de tuin

bedoeling: zo kon Jenny haar niet aanvallen en kon Yvonne toch even oefenen, zoals ma Tok het noemde. De kleintjes uit het Tok-huis mochten ook naar buiten, die zijn zo klein dat ze Yvonne niet durven aan te vallen.
Dat oefenen van Yvonne stelde niet veel voor, ze hupte wat heen en weer en verder bleef ze stil zitten tot ze het koud kreeg en ma Tok haar weer in haar hokje op de vloerverwarming zette.
Toen mochten wij er ook eindelijk uit.
Ma Tok zei dat ze het niet meer wist met Yvonne en dat ze de dierenverzorgster van Hoogendoorn om raad ging vragen. Ik hoop dat daar wat goeds van komt, want als ma Tok het niet meer weet is het niet best. Straks raak ik mijn beste vriendin kwijt.
En dat in het nieuwe jaar, dat nog maar net begonnen is.