Katie2 vertelt haar verhaal

Katie2:

Jenny heeft al aan u verteld dat ik hier ben komen wonen.
Nu heeft ma Tok gezegd dat ik mij zelf bij u moet introduceren.
Eerlijk gezegd vind ik dat een beetje moeilijk, ik ben het niet gewend dat er iemand naar mij luistert, dus ik kakel niet zoveel.
Maar ik zal mijn best doen om mijn levensverhaal met u te delen.

veel legkippen op een klein oppervlak (foto internet)

Ik leefde in een grote schuur, die helemaal vol was met bruine hennen, net zoals ik.
Omdat ik nogal bescheiden van aard ben werd ik altijd weggepikt bij het eten en drinken, ik kon pas wat nemen als iedereen was uitgegeten en dan was er niet veel meer over. Ik was dan ook de zwakste van allemaal in mijn buurt en ik wilde het liefst wegkruipen voor iedereen, maar dat kon niet, omdat er maar zo weinig ruimte was daar.
Toen ik anderhalf jaar oud was

Katie2 was de kleinste en kaalste van de geredde kippen

werd het nog veel erger: er waren plotseling mannen met grote handen, die overal om zich heen grepen en zoveel mogelijk kippen bij hun poten pakten om ze in kratten te proppen. Ik had geluk, omdat ik zo klein en mager en kaal was kon ik me verstoppen en zo kwam ik de volgende dag bij mensen terecht die goed voor mij en nog wat andere geluksvogels waren. Maar omdat ik de allerkleinste, kaalste en magerste van de geredde kippen was, kwam ik ook hier pas aan de beurt om te eten toen iedereen genoeg had gehad.
En ik werd ook weer gepikt.
Ik kroop in een hoekje, zoals ik dat gewend was en ging daar stil zitten. De mevrouw die de leiding had, zag

Katie2 in de ren van Soestdijk in de Tok-tuin

dat het niet goed ging met mij en ze nam me mee naar haar eigen huis, waar ook kippen waren en een grote haan. Omdat ik zo bang was pikte ik haar in haar handen als ze me pakte, maar dat vond ze niet erg, ze pikte niet eens terug en ik kreeg geen straf. Nee, ze zette me in een apart hokje en ze gaf me eten en drinken, helemaal voor mij alleen. Na een paar dagen kwam ik een beetje tot rust en pikte ik haar niet meer.
Maar zij vond dat dit geen leven was voor een kip, alleen in een hokje met een klein rennetje, dus zij zorgde voor een oplossing: er kwamen twee mensen, die mij meenamen naar een heel grote tuin

dikke Jenny

met een groot hok erin. In dat hok stond het heerlijkste eten dat je je maar kunt voorstellen: eivoer, scharrelmix en er lagen ook nog meelwormpjes op de grond in de grote ren voor het hok.
Was dat allemaal voor mij?
Ik viel aan op het lekkers en daarna keek ik rond. Er waren allerlei kippen, vooral kleintjes, maar ik zag ook een mooie dikke bruine hen, die vlakbij mijn ren scharrelde. Zij kwam naar mij toe en ze kakelde dat ze Jenny heette en dat ik Katie2 moest zijn. Dat was nieuws voor

Katie's eerste stapjes buiten de ren

mij: ik had een naam gekregen! Even later kwam er ook een klein haantje mij welkom heten in de tuin. Zijn naam was LazaRus Tok en hij was hier de baas. En ik behoorde nu tot de familie, zodat ik Katie2 Tok heette. Ik had dus niet alleen een voor-, maar ook een achternaam gekregen.
En een groot hok en familie!
Ik kon mijn geluk niet op.
Toen ik een week in mijn mooie hok had gezeten wilde ik eigenlijk wel eens wat verder kijken dan de ren. De vrouw, die ma Tok heet en ook bij de familie hoort al is ze een mens, zette de deur van de ren open zodat ik naar buiten kon.
Eerst deed ik een paar stapjes en ging dan snel weer terug, zodat ik zeker wist dat ik weer naar binnen kon als het daarbuiten gevaarlijk zou zijn. Maar al snel waagde ik me steeds verder de tuin in. En wat ik toen ontdekte: heerlijke zandbaden, struiken om onder te schuilen, lekker warme zon en heel veel lekkers.

Katie2 en Jenny scharrelen samen door de Tok-tuin

Ma Tok liet ook de kleintjes uit hun huis en Jenny kwam naar mij toe. "Zo," kakelde ze, "lekker vrijgelaten? Kunnen we gezellig samen de hele tuin door scharrelen, net zoals ik dat deed met mijn vriendin Yvette." Ik wist niet wie Yvette was, maar ik vroeg nog even niets, ik wilde eerst samen met Jenny scharrelen, zoals ze dat had voorgesteld.
"Je mag nog wel wat meer veren krijgen en wat vlees op je botten," zei Jenny en ik was het met haar eens. Zou ik net zo mooi worden als zij?

Katie2 met de rest van haar familie in de tuin

De kleintjes bleven op een bescheiden afstand van ons, behalve twee eigenwijze meisjes, die Daantje en Dirkje heetten, zoals ik later hoorde, maar die stuurde ik gewoon weg toen ze een lekker hapje voor mijn snavel wilden wegpikken. "Goed zo," kakelde Jenny, maar even later pikte zij naar mij toen ik wat wilde pakken. Ik keek haar verbaasd aan, maar zij vond dat ze de eerste rechten had hier en daar had ze wel gelijk in, dus ik bleef een klein beetje uit de buurt van haar snavel. Ik had al genoeg pikken gekregen in mijn leven; gelukkig kon ik hier gewoon opzij gaan, er was ruimte genoeg.

samen in Soestdijk slapen

Ik at en ik at tot mijn krop boordevol zat en toen ging ik een tukje doen in de zon.
En in de avond wachtte mij in het nachthok een verrassing: Jenny zat op de stok te soezen.
"Slaap lekker," zei ze zachtjes en ik kon mijn geluk niet op. Fijn samen met mijn vriendin in het nachthok slapen, wat is er nu mooier?

Ik ben nu alweer een hele poos hier in de tuin en ik voel me prima thuis. Ik krijg allemaal nieuwe veerpennen op de kale plekken op mijn lijf en ik geloof dat ik ook al wat minder mager ben geworden. Ik ben helemaal gelukkig!

Katie2 met haar nieuwe veerpennen