Geheimen

Laura:

Hihihi, ik heb een geheimpje. 

Ma Tok heeft het geloof ik al door en mama Pippa ook. 

rechts Laura / Laurel

Mama noemt mij niet langer Laura, maar Laurel, dat vindt zij een passender naam voor me. 

Ik ben dat helemaal met haar eens, Laura, wat is dat nou voor een naam voor een haantje! 

Oei, nu heb ik het toch verklapt. 

Ja, ik ben een haan en geen hen. 

Lisa deed wel steeds haar best om haantje de voorste te spelen, maar bij haar blijft het maar spel. 

Ik ben tenminste een echte haan! 

Zo, nu weet u het. 

Ik heb gehoord dat haantjes hier in de tuin mogen blijven zolang ze zich gedragen en Laza als baas erkennen. Nou, dat zal ik echt wel doen, hij is dan wel oud, maar hij is veel groter dan ik en hij zwaait al

grote Katie2 bij de kuikens en mama Pippa

heel lang de scepter hier. 

Zelfs Jenny en Katie2 schikken zich naar hem en dat zijn grote hennen, hoor! Zou ik ook de baas worden over die twee? Als hulp van Laza natuurlijk, er is altijd baas boven baas, zelfs in de Tok-tuin. Dat lijkt me lachen, als ik die twee enorme dames kan laten doen wat ik wil. Maar zo gaat het niet, heeft mama Pippa gekakeld, een haan mag wel heersen, maar hij moet de hennen in hun waarde laten. 

Wat dat is weet ik niet, maar dat zal ik ongetwijfeld leren van LazaRus. Hij is al een keer komen kijken naar ons drieën, hij gaf mij stiekem een knipoog, hij had al lang door dat ik

LazaRus, de onbetwiste baas in de Tok-tuin

geen meisje was. 

Mama vertelde mij dat er al eerder een hulphaan is geweest, maar die schijnt het te hoog in zijn bol gekregen te hebben en toen moest hij verhuizen (zie: LazaRus en Anne C, juni 2017). 

Ik ben dat niet van plan, het is hier veel te fijn, vooral nu wij soms ook los mogen in de tuin. Mama Pippa loopt dan de hele tijd met ons mee, dat is wel fijn, dan blijven de anderen een beetje op afstand. 

Ik heb nog niet de hele tuin gezien, maar wel een paar plekjes in de buurt van ons hok. 

Wat is de tuin gróót! 

Heerlijk om je poten eens flink te kunnen strekken. 

Lisa ging er natuurlijk weer in haar eentje vandoor, wat is dat een ondeugd zeg! En voor de duvel niet

Maria

bang, ze rende zomaar op een grote kip af en ze riep "Hallo" tegen haar. Later bleek dat zij al kennis hadden gemaakt toen Lisa was ontsnapt, die kip heet Maria en ze is heel vriendelijk. Ze kakelde tegen Lisa dat ze in de buurt van haar moeder moest blijven, voor de veiligheid, maar Lisa piepte terug dat ze niet bang was en dat ze best alleen kon scharrelen. 

Maria lachte en knipoogde naar mama Pippa, die vermoeid terug grijnsde naar Maria. Maria hield Lisa in de gaten zodat mama een beetje rust had. 

"Dankjewel, Maria," kakelde mama tegen haar, "jij weet hoe druk je

lekker vrij in de tuin

het hebt met een paar van die woelwaters." 

Wat dat zijn weet ik ook nog niet, ik moet nog veel leren, maar dat komt vast goed.

En dan mag ik nog een geheimpje vertellen van ma Tok. 

De familie gaat nog meer uitbreiden, meer wilde ze niet zeggen, dus nu ben ik heel benieuwd of er nog meer kuikens komen of nog een legkip of nog weer een andere kip. 

Nee, meer weet ik echt niet, als u nieuwsgierig bent moet u maar contact opnemen met ma Tok, zij is de enige die het weet.