Linda stelt zich voor

Linda:

Ik ben nog niet aan het woord geweest hier en dat moet er nu van komen, heeft ma Tok gezegd.

Linda nog in haar eitje

Eigenlijk houd ik er niet zo van om op de voorgrond te treden, ik blijf liever in de schaduw van mama Pippa, maar ik begrijp wel dat ik er niet onderuit kan. Iedereen moet zich zelf voorstellen hier, dus ik ook.

Ik ben degene die het laatste uit haar eitje kwam gekropen, Lisa en Laura ... oh pardon, Laurel, waren er toen al. Zij zaten lekker in mama's dons en waren al helemaal opgedroogd. Mama duwde mij ook in een goed warm plekje en ze streek met haar snavel mijn dons een beetje glad. 

Wij hebben de beste mama die er bestaat, dat weet ik zeker. 

Linda blijft bij mama Pippa

Ze zorgt heel goed voor ons, ook nu we in de tuin mogen scharrelen. 

Ik blijf altijd dicht bij haar, dat vind ik gewoon fijn. Lisa en Laurel rennen vaak weg als ze denken dat er iets te halen valt een stukje verderop, maar ik vind het veilige gevoel bij mama fijner dan een lekker hapje. 

Ma Tok zegt dat ik de zachtaardigste ben van de kuikens; ik weet niet of dat een compliment is, maar het klopt wel. 

U weet het natuurlijk allang, maar ik vertel het toch nog een keer,

3 van de 4 grote hennen

voor de mensen die de oudere verhaaltjes niet hebben gelezen: 

Er zijn hier heel grote hennen in de tuin. Twee bruine dames, die Jenny en Katie2 heten en dan ook nog twee gouden kippen met zwarte randjes, Trui en Trees. Die zijn heel erg mooi, vind ik, hun veren hebben allemaal patroontjes in goud en zwart. 

De andere kippen zijn niet zo erg groot, al zijn ze natuurlijk wel groter dan wij, de kuikens. 

Maar wij gaan nog groeien en dan zullen we net zo groot zijn als

kleine Barbara en LazaRus

Barbara en Babette, heeft mama gezegd. 

Dat zijn serama's en wij ook. 

Mama is een chabo, dat ras lijkt erg op serama's maar is net even iets groter.

Wij slapen nog met mama in ons broedhok, waar wij uit ons ei zijn gekomen. 

Jenny en Katie slapen in Soestdijk, het grote hok met de twee rennen, Trui en Trees, die ook los door de tuin lopen inmiddels, brengen de nacht nu ook door in het paleis en de rest van de familie slaapt in het Tok-huis. Dat is een heel mooi groot gebouw met een plateau en

deel van het Tok-huis

zitstokken en natuurlijk een etens- en een drinkbak en een legnest. Mama zegt dat wij daar over een poosje ook gaan slapen, bij alle anderen. Ik weet niet of ik dat durf, maar als mama erbij is zal het wel goed komen.

O ja, dat was ik bijna vergeten: er is ook een haan, LazaRus, die is de baas over ons allemaal. Hij is heel mooi, met een grote rode kam en ook zijn lellen zijn enorm en rood. Zo groot en rood zijn die van Laurel nog lang niet en ik weet ook niet of die ooit zo zullen worden. 

Misschien helpt dat om hem een beetje onder de duim te houden. 

De duim van Laza bedoel ik, dat hebt u goed begrepen. 

Laza is Laurel kraailes aan het geven. Hij doet het voor: een prachtig "Kukelekuuuu!" klinkt dan

Lisa en Linda proberen niet te lachen om Laurel

door de tuin. 

Dan komt Laurel met zijn "Pieperepieieiep" erachteraan. 

Lisa en ik trekken onze snaveltjes krom om hem niet keihard uit te lachten, het klinkt zó stom! 

Laurel kijkt dan heel boos naar ons, maar wij kunnen er niets aan doen.

Mama Pippa kakelt dat het wel goed zal komen met hem, maar ik betwijfel het en Lisa ook. 

Zijn stem zal nog hard moeten groeien. 

Zijn ego niet, dat is al groot genoeg.

Gisteren heeft hij geprobeerd Maria, de oudste hen hier in de tuin, te treden. 

Brutaliteit ten top!