Leiderschap

 

Laurel:

Ik ben zomaar de baas geworden hier in de Tok-tuin. 

LazaRus wordt oud

Naast LazaRus, dat wel, maar hij doet eigenlijk niets meer. 

Hij kraait niet meer en ik zie hem ook niet meer treden. Hij eet en drinkt wel gewoon en hij scharrelt lekker rond met de hennen, maar verder gedraagt hij zich als een kip. 

Ik denk dat hij een beetje moe geworden is van elf jaar leiderschap. 

Of ik hem nu wil gaan aanvallen om de enige haan te zijn hier? 

Nee hoor, geen veer op mijn kop die daar over denkt, ik heb het prima naar mijn zin en als ik iets niet weet of begrijp is het handig om een oudere, wijze haan achter de vleugel te hebben. 

Ik laat hem maar gewoon met rust zolang hij het gevecht niet aangaat. Mijn broedmoeder Pippa vindt dat ik een veel te zware taak op mij heb genomen, maar ik denk dat ik het wel aankan. De hennen in de Tok-tuin zijn

Hannah is verliefd

allemaal best goed opgevoed, ze vinden het prima dat ik hier nu koning kraai. Ik heb zelfs al een soort van liefdesverklaring gekregen van één van hen. 

Wie dat is? 

Dat ga ik u natuurlijk niet aan uw snav... eh... neus hangen. Ik kan geen hennen gaan voortrekken, dan wordt het ruzie hier en dat moet met alle mogelijke middelen voorkomen worden, zoveel heb ik al wel begrepen van het leiden van een toom kippen. 

Iedereen moet nu gehoorzamen aan mij, behalve Laza natuurlijk, die ga ik geen bevelen geven. Ik kan dat best, zeggen wat een ander

Laurel met zijn zusjes

moet doen, dat vind ik erg grappig. Mijn zusjes Lisa en Linda doen niet wat ik zeg, zij zien mij nog steeds als gelijkwaardige, maar dat zal wel veranderen als ik ouder en sterker wordt. Mama Pippa zit nog steeds in de ren met Maartje, ik weet niet goed hoe ik die straks moet behandelen. Ik denk dat ik gewoon net zo doe als ik tot nu toe heb gedaan, niet teveel naar haar luisteren dus. Die hele grote Katie omzeil ik voorlopig maar een beetje, stel je voor dat ze het niet met mij eens is en mij een lesje wil leren; daar kan ik natuurlijk nooit tegenop, ik kan niet meer onder

grote Katie in het midden

haar door lopen, maar veel scheelt het niet. 

Daantje en Dirkje keken een beetje geschokt toen ik kakelde dat we naar binnen gingen omdat het donker werd, maar ze gingen toch. Ze zaten nog wel een hele poos samen te smoezen op de stok, dat heb ik maar toegestaan, je moet niet direct alles verbieden.

Aan de ene kant geniet ik ervan om de baas te spelen, maar aan de andere kant vond ik het ook erg leuk om ondeugend te zijn en dat kan nu niet meer, natuurlijk. Mijn moeder uitlachen als ze tegen me kakelt dat ik me een beetje moet gedragen kan ik ook niet meer

lachend weglopende Laurel, nagekeken door Maartje

maken, ik doe nu maar net alsof ik haar niet gehoord heb. Maar lollig was het wel, vooral toen die kleine Maartje vol ontzag naar me keek toen ik kakelend van de pret wegliep nadat Pippa mij tot de orde had geroepen. 

Het zal wel wennen allemaal, maar ik moet wel al heel jong voor een grote schare kippen zorgen, dat ben ik met mijn moeder eens. 

Ik weet niet wat ma Tok ervan vindt dat haar trouwe Laza niet meer kraait, ik zag haar al heel

oudere foto: LazaRus met nog grote
rode kam en lellen in het Tok-huis op stok

bedenkelijk naar hem kijken en ze aait hem elke avond over zijn borst als hij op stok zit in het Tok-huis, ze zegt dan lieve woordjes. 

Volgens mij maakt ze zich zorgen over hem. Zijn kam en lellen zijn minder rood dan eerst en ze lijken ook wel gekrompen te zijn, maar dat kan met de rui te maken hebben. Van mij mag hij blijven en ik hoop dat ik ook mag blijven van ma Tok, het is hier heel fijn en geen enkele beginnende haan heeft al zoveel hennen tot zijn beschikking, dus ik bof gewoon dat ik hier uit mijn ei ben gekropen.