Twee bijzondere vogeltjes

Nadine:

Omdat ik momenteel tot de oudjes van de familie Tok behoor mag ik een verhaaltje vertellen over twee heel bijzondere vogeltjes. 

de 2 bijzondere vogeltjes als kleuters

Het zijn geen kippen, maar omdat ze bij mevrouw Annemieke zijn komen wonen horen ze toch via via een klein beetje bij de familie. Mevrouw Annemieke is een dochter van ma Tok en zij deelt heel vaak van onze eitjes uit op haar werk, waar ze in dank worden afgenomen.

Maar nu over die kleine vogeltjes van mevrouw Annemieke en haar man. 

Ze waren nog babies toen ze daar kwamen, ze konden nog niet eens goed zelf eten, ze kregen pap, haha. Ik laat hen nu even zelf aan het woord, hier komen ze:

Yuzu op schoot

"Hallo, wij zijn Yuzu en Kiri en wij wonen sinds kort bij de dochter van ma Tok. Onze namen zijn Japans, want onze mensen houden van Japan en Japans eten hebben wij begrepen. Als u weet dat Kiri mist of nevel betekent en Yuzu een citrusvrucht is kunt u vast wel uitvogelen (ja, spitsvondig van ons, hè?) wie wie is. 

Toen we bij onze mensen kwamen wonen was Yuzu bijna vijf weken en Kiri bijna zes - eigenlijk nog te jong om bij onze ouders weg te gaan, maar onze papa's en mama's

Kiri en Yuzu samen op schoot

wilden ons niet meer - dus toen heeft de fokker ons bij elkaar gezet. Vooral Yuzu was een zielig vogeltje, al zeggen we het zelf, ze had nog nauwelijks veren. Maar de fokker gaf ons vier keer per dag pap te eten en toen sterkten we goed aan. Bij onze mensen krijgen we ook pap, drie keer per dag inmiddels, en dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Yuzu zit goed in haar verenpak en vliegt al kleine stukjes, al stort ze meestal nog neer bij de landing. Kiri kan al grotere stukjes vliegen en landt beter, zij eet vooral zaadjes

de fraaie kooi

en zonnebloempitten en druiven en nog nauwelijks vogelbrinta. Yuzu wil nog vooral pap, soms wel zeven gram, best veel voor een vogeltje van ongeveer vierenveertig gram. Wij hebben trouwens een supermooie kooi met leuk speelgoed en onze mensen zijn erg lief voor ons, ook al poepen we overal op: hun telefoon, kleding, de bank en bij voorkeur vliegend, zodat het beter verspreidt. 

Als we straks goed kunnen vliegen mag de kooi altijd open, nu nog niet, want we hebben nog niet goed geleerd dat we niet door ramen heen kunnen en Yuzu kan dus nog niet zo goed landen. 

We hopen hier nog lang te blijven wonen, we kunnen kennelijk tien

2 blije vogeltjes

tot vijftien jaar oud worden. 

Wij zijn trouwens agapornissen en we zijn superslim. 

Nu zijn we nog kleuters, maar we hebben begrepen dat onze mensen van plan zijn ons dingen te leren, zodat we straks ook kunnen praten en kunstjes doen. 

Er komt hier regelmatig iemand om het huis van onze mensen schoon te maken, maar die mevrouw vinden wij nog een beetje eng, ze zit nooit stil, ze is altijd druk bezig. 

Bezoek dat heel rustig gaat zitten en gewoon tegen elkaar praat vinden wij wel oké, dan gaan we soms zelfs even op een hoofd van zo'n mens zitten."

samen slapen in de etensbak

Dat waren die twee kleintjes, die inmiddels alweer flink wat hebben bijgeleerd. 

Zo kunnen ze nu allebei goed vliegen en landen en ze hebben al kennis gemaakt met pa en ma Tok, die op kraambezoek zijn geweest. Het zijn allebei meisjes, geen zusjes, hun ouders zijn ook niet echt familie van elkaar, ze behoren tot verschillende ondersoorten van de agapornissen. 

Ma Tok was helemaal blij dat tijdens het kraambezoek Kiri op haar hoofd kwam zitten, ze voelde zich zeer vereerd. 

Dat vind ik persoonlijk een beetje overdreven, ik denk niet dat ze het zou waarderen als één van ons, de kippen, op haar hoofd zou landen. 

Gelukkig vindt zij ons ook nog steeds lief en ze blijft onze eigen ma Tok, heeft ze gezegd. Dat stelde mij weer gerust, ik was al bang dat wij zouden worden ingeruild voor zulke vogeltjes. Die gaat ze maar nu en dan bij haar dochter bekijken.

Ma Tok: nu als extraatje nog een fraai filmpje, gemaakt door de man van mevrouw Annemieke:

Dit om te laten zien dat Yuzu nu ook prima kan vliegen en landen.