Vrijheid blijheid? (1)

Pippa:

Mijn kleine kuiken Maartje groeit goed, zo goed dat ma Tok het tijd vond om even de deur van ons hok open te zetten om haar kennis te laten maken met de tuin. 

Maartje aan het snavelen

Maartje zag niet direct dat er iets veranderd was, ze had het veel te druk met snavelen; we hadden net lekkere meelwormpjes gekregen en daar is zij gek op. 

Ik ook, daar niet van, maar Maartje is nog niet zo goed in het twee dingen tegelijk doen en ze zag de open deur pas toen ze even opkeek van haar gesnoep. 

Ik zei niets, liet haar gewoon haar gang gaan. 

Maartje keek even naar mij en toen nam ze een enorme sprong naar de vrijheid. Er waren geen andere kippen in de buurt bij ons hokje,

Maartje voor het eerst buiten de ren

dus ze kon vrij rondkijken en -lopen vlakbij ons hok. 

Dat deed ze dan ook. 

Ze trippelde vrolijk in het rond tot er een grotere hen op haar afstapte. 

Een grotere hen, zei ik? 

Laat het nu net de allergrootste zijn die hier in de tuin rondstapt. 

Katie2 inderdaad. 

Maartje had het eerst niet in de gaten, maar toen ze zag wie er zo dicht bij haar was gekomen rende ze snel ons hok weer in. Ik was juist naar buiten gegaan en bleef bij de deur staan om Katie eventueel

Katie2 vlakbij Maartje

aan te vallen als zij mijn kleine Maartje wat zou willen aandoen. Gelukkig was dat niet nodig, Katie scharrelde rustig verder, ik geloof dat zij Maartje niet eens had gezien. 

De kleine was zó geschrokken dat ze de trap op was gerend naar boven, naar ons nachthok. Daar zat ze te bibberen tot ik haar naar beneden riep. Ma Tok deed de deur weer dicht en Maartje kwam aarzelend de trap af. Ze kroop onder mijn vleugel en piepte

Maartje wil niet naar buiten

zachtjes: "Is ze weg, die grote?" 

Ik lachte en kakelde dat Katie er nog was, maar dat de deur weer dicht was en alles weer helemaal veilig. 

Maartje piepte dat ze het heel fijn had gevonden buiten te spelen en dat ze helemaal niet bang was geweest, ze was alleen geschrokken toen ze grote Katie vlakbij zag staan. 

Ik bedacht dat het goed zou zijn om elke dag even te proberen hoe het gaat buiten het hok; ma Tok blijft er

Maartje wil veilig binnen blijven

voorlopig wel bij als ze onze deur open zet. 

De volgende dag bleef de deur dicht, want het regende en ma Tok was bang dat Maartje kou zou vatten als ze nat werd. Maar de dag na die regendag ging de deur weer open en ma Tok liet hem openstaan, ook toen ze weer het mensenhuis in ging. Ik kakelde tegen Maartje dat we naar buiten konden, maar ze durfde niet. "Wat is dat nu voor bang gedoe?" vroeg ik, maar ze antwoordde niet en klom naar boven, waar ze in het nachthok ging zitten. 

Lisa en Laura

Dat heb ik nog nooit meegemaakt, een kuiken dat niet naar buiten wil. Ik wilde wel graag even mijn poten strekken, maar die bangerd alleen achterlaten vond ik niet zo'n goed idee, dus bleef ik ook maar binnen. Aan het eind van de middag waagde Maartje een paar stapjes naar buiten, ze werd door mijn vorige broeddochter Lisa opgewacht. 

Lisa wilde meteen even laten zien dat zij ouder was dan Maartje en dus ook hoger in rang, ze stuurde Maartje weg bij de ingang van ons hok en nu kon ze niet meer naar

Maartje weer veilig binnen

binnen. 

Linda kwam bij haar zusje staan en samen bewaakten ze de open deur. Maar Maartje is niet dom, dat bleek uit hoe ze de twee dametjes verschalkte. 

Ze deed net alsof ze op de verst van de deur afstaande Linda af liep en toen Lisa haar zusje wilde helpen glipte Maartje snel langs haar naar binnen. 

Zo'n slimmerik! 

Lisa moet nog leren dat er geen rangen en standen zijn hier in de tuin, dat zal ik haar snel bijbrengen. Zo zie je maar wat er van komt als ma Tok mij te vroeg bij mijn kuikens weghaalt, de hele opvoeding komt in gevaar.

Ma Tok: 

Hoe dit verder gaat kunt u volgende week lezen, het verhaaltje wordt anders te lang.

Nog even geduld dus.