Vrijheid blijheid? (2)

 

Pippa:

Weet u het nog?

Maartje was eerst bang geworden van de grote Katie2 en toen naar binnen gestuurd door Lisa en Linda.

Maartje stapt op Katie af

Ik dacht dat ze nu helemaal niet meer naar buiten zou durven, maar dat viel anders uit. 

De volgende dag viel ik van verbazing bijna van mijn poten: Maartje stapte het hok uit, recht op Katie2 af, die daar stond te snavelen. 

Katie keek even naar haar en kakelde dat dit lekkers voor haar alleen was en dat het zeker niet voor zo'n kleine opdonder was bestemd. 

Maartje ging weer naar binnen, maar dat liet ik niet op mij zitten. Ik kakelde tegen Katie dat zij dan

Pippa spreekt Katie aan

wel erg groot was, maar dat ik al veel langer in deze tuin woonde en dus veel meer rechten had dan zij. Daar had ze niet van terug, ze deed een stapje opzij zodat ik ook van het lekkers kon proeven. 

Maar dat was niet mijn bedoeling. Ik vertelde haar dat hier in de Tok-tuin iedereen gelijke rechten had, dus de kleine Maartje ook. 

"Oké, oké," kakelde Katie, "dat wist ik niet. Waar ik vandaan kom was het altijd het recht van de sterkste en dat was ik nooit, dus dat is een beetje een gevoelig punt bij mij." 

Ik zei dat het al goed was, als zij Maartje maar gewoon haar gang

Pippa in haar element: met kuikens

liet gaan, omdat die nog moest leren om los te lopen buiten de veilige ren. 

Katie keek nog een keer naar Maartje en haalde haar vleugels op. "Die kleine moet nog veel leren, volgens mij," kakelde ze "en moet jij daar nu voor zorgen? Je hebt pas toch ook al drie kuikens opgevoed? Word je dat nooit zat?" 

Ik dacht even na en toen kwam er een gedachte in mij op, die ik ook uitkakelde:

 

"Er gaat niets boven het uitbroeden en opvoeden van kuikens tot volwaardige kippen."

Katie met Trui en Trees

Daar kon Katie het mee doen. 

Ze liep dan ook weg en ging naar Trui en Trees, haar vriendinnen en medebewoners van Soestdijk. Ik zag ze een poosje met elkaar kakelen en samen een zandbad nemen in de ren onder Soestdijk. Maartje was ondertussen naast mij komen staan, buiten de ren dus en samen scharrelden we een hele

Pippa laat Maartje de grote struik zien

poos lekker door de tuin. 

Ik liet haar allerlei fijne plekjes zien, achterin onder de grote boom, waar je zo lekker kunt zandbadderen en onder de struik, waar altijd schaduw is. Ik liet haar ook even kijken in het Tok-huis, we gingen niet naar binnen, maar ik vertelde haar dat we daar gingen slapen met de anderen als zij groot genoeg zou zijn. Ze keek vol ontzag naar de bovenverdieping met de

Barbara

twee zitstokken boven het plateau. Barbara zat daar juist even uit te rusten. 

"Hallo Pippa, aan de wandel? En is dat je nieuwe kleintje? Ze is al bijna net zo groot als jij, dat wordt vast een flinke kip." 

Ik kakelde tegen Maartje dat ze Barbara moest groeten en dat deed ze netjes. 

"Dag mevrouw Barbara," piepte ze. Barbara schoot in de lach en zei dat ik mijn kuikens altijd erg netjes opvoedde. "Ja," zuchtte ik, "behalve die twee boefjes dan." "Maar dat had je te danken aan Geertrui," antwoordde Barbara. 

En toen moest Maartje natuurlijk weten over wie ik het had en wat er met die twee aan de vleugel was en wie Geertrui was. 

Maar dat heb ik nog even afgehouden, straks wordt ze erdoor aangestoken. Nee hoor, ze komt er vanzelf wel een keer achter en dan is het vroeg genoeg. 

Maartje:

Nu mag ik het verhaal van mama Pippa afmaken omdat ik al zo groot ben. 

Maartje en Pippa in de tuin

Aan het eind van mama 

Pippa's verhaaltje was ik net voor de eerste keer met haar door de hele tuin gelopen. Ik had heel veel geleerd over de fijne plekjes die er hier zijn en ik dacht dat ik samen met mama weer snel ons hokje zou induiken aan het eind van de middag, maar we bleven gewoon buiten scharrelen. Ik voelde me al een hele kip en mama kakelde dat ik het prima deed zo. 

even binnen eten

We gingen nu en dan even ons hokje in om van het speciale kuikenvoer te eten, maar daarna nam mama me steeds weer mee naar buiten. Ik mocht ook van het voer voor de volwassen kippen proeven, dat smaakte best lekker, ik merkte eigenlijk weinig verschil, alleen de stukjes waren iets groter, maar omdat ik een groot kuiken ben kon ik ze prima doorslikken. 

Ik keek naar LazaRus, die samen met Katie bij een bord met eivoer stond en ik vroeg aan mama of ik daar ook van zou mogen snoepen. Mama kakelde dat ik het maar gewoon aan Laza moest vragen, 

Katie en Laza

dan hoorde ik het vanzelf. Katie zou niets lelijks durven doen met hem erbij. Ik stapte dus op Laza af en ik piepte of ik ook een beetje van dat lekkere gele spul mocht eten. 

Laza keek me verwonderd aan en kakelde: "Hoe is het mogelijk, een kuiken met goede manieren, dat moet er één van Pippa zijn." Hij knipoogde naar mama, dat zag ik wel en mama knipoogde terug. Laza en mama Pippa zijn al heel lang samen hier in de tuin en ze mogen elkaar graag. 

"Ga gerust je gang, meisje, je moet er nog van groeien," zei Laza tegen mij en dat liet ik me geen twee keer 

het lekkere bord met eivoer

zeggen, ik nam een grote snavel vol en bedacht toen dat dat niet erg beleefd was, maar het weer uitspugen kon ik ook niet doen, dat hoort ook niet. Ik slikte het snel door en piepte toen: "Excuses voor de grote hap, maar het is ook zó lekker!" Laza en Katie begonnen allebei te lachen en zeiden dat ik voortaan maar wat kleinere snaveltjes-vol moest nemen, maar dat het wel een grappig gezicht was geweest, zo'n klein boordevol snaveltje. Opgelucht nam ik nog een paar bescheiden hapjes en de twee groteren keken toe hoe ik dat netjes verorberde. 

Mama Pippa riep dat ik naar haar moest komen en dat deed ik snel. 

Maartje in de tuin

Dat was goed afgelopen, stel je voor dat ze boos op me waren geworden, Laza en Katie. Mama kakelde dat ik het slim had opgelost door eerst mijn veel te  grote hap door te slikken en daarna mijn verontschuldigingen aan te bieden en ik piepte dat ik het fijn vond dat zij me had geroepen, omdat ik het best een beetje eng had gevonden bij de baas en die grote Katie. 

Aan het eind van de dag, toen het een beetje donker begon te worden, stond mama te aarzelen, dat zag ik wel. 

Waarover? 

Dat begreep ik later pas, maar dat verklap ik nu nog niet. 

Ma Tok kwam, zoals gewoonlijk, de deur van het Tok-huis sluiten. Wij horen haar dan tellen: "één, twee, drie, enzovoort, tot vijftien en dan doet ze de deur dicht met een 

in het Tok-huis op stok

"Welterusten allemaal, tot morgen," en dan komt ze naar het Loo om te kijken of bij ons alles goed is. 

Deze keer ging dat anders. 

Ze begon te tellen, dat was wel hetzelfde: "één, twee, drie, ...., vijftien, zestien, zeventien, hè, hoe kan dat nou?" 

En ze begon opnieuw, met hetzelfde resultaat. 

Opeens begreep ze het en ze begon te lachen. 

Snapt u het ook al? 

Kijk maar op de foto, dan wordt het wel duidelijk. 

Pippa kreeg een pluim van ma Tok en zo was ik gepromoveerd tot groot kuiken.