Olga stelt zich voor (2)

Olga:

Ik ga weer verder waar ik was gebleven met mijn verhaal vorige week.

wakker worden in het Tok-huis

De volgende morgen was het een beetje vreemd wakker worden zo in een nieuw huis met allemaal hennen om ons heen die we niet kenden. Wij bleven stil zitten terwijl de anderen één voor één naar beneden gingen om te eten. Eén kip, ook een zijdehoen, net als ik, vroeg aan mij hoe ik heette, maar dat wist ik niet, dus bleef ik het antwoord schuldig. 

Ma Tok kwam de deur open doen en iedereen huppelde naar buiten. 

Ze vroeg of we goed hadden

Olga wordt voorgesteld aan de familie Tok

geslapen en daarna zette ze mij ook buiten met de woorden: "Meisjes, dit is Olga, zij komt hier bij ons wonen samen met jullie nieuwe haan. Doe lief tegen haar, zij is hier vreemd, dus ze kan wel een rondleiding gebruiken." Ik heette dus Olga, dat wist ik dan ook weer. Daarna pakte ma Tok het haantje en ze stelde hem voor: "En dit is tsaar Nikolaas, jullie nieuwe haan. Omdat hij nog niet gewend is om een toom hennen te leiden moeten jullie een beetje geduld met hem hebben, het gaat allemaal goed komen, dat weet ik zeker." 

Het haantje, dat dus Nikolaas heette, keek rond en liet een aarzelend "kukeleku" horen. Ik draaide mij om toen ik achter mij een soort echo hoorde, een heel jong kipje probeerde ook te kraaien en alle hennen lachten. 

Linda, die de kraai van de tsaar na-aapte

Wat een vrolijke boel was het hier! Maar toen kwam er een heel grote hen naar ons toe, zij keek boos en begon mij te pikken. 

"Ho ho, Katie," zei ma Tok tegen haar, "dat doen we hier niet, dat is geen manier om nieuwelingen te verwelkomen." Katie keek op haar snavel en deed een stapje achteruit, maar ze bleef boos kijken. 

Ik kakelde zachtjes tegen Nikolaas dat we voorlopig maar uit haar buurt moesten blijven en hij knikte. Ma Tok strooide heel veel heerlijke meelwormpjes door de tuin en ze legde ook gierststengels neer voor ons. "Dat houdt jullie wel even bezig," zei ze en dat was ook zo. Nikolaas en ik bleven dicht bij elkaar en zo kwamen wij de eerste dag in de Tok-tuin door. 

het hok van Katie, Trui en Trees (Soestdijk)

Toen het donker werd gingen de grote Katie en twee andere heel mooie hennen, die Trui en Trees heetten, een hok in. 

De anderen gingen het huis binnen, maar wij durfden niet, we waren best een beetje verlegen, hoewel ik blij was dat die grote Katie in een ander hok sliep dan wij. 

Ik ging op een steen zitten voor de deur van het huis, dat "Tok-huis" bleek te heten en Nikolaas kroop in een grote struik op een tak. 

Ma Tok zette mij binnen toen ze de deur kwam sluiten voor de nacht, maar het duurde even voordat zij Nikolaas had gevonden. 

Nikolaas zit diep in de struik

Ze moest helemaal in de struik kruipen om hem te pakken en omdat het regende werd zij daar best nat van. "Rare jongen," zei ze tegen Nikolaas, "ga toch gewoon lekker binnen zitten als het regent." Ze zette hem ook op de stok en deed daarna het licht uit en de deur dicht. Na nog wat gekakel en gerommel ging iedereen slapen. 

Dat was mijn eerste dag als lid van de familie Tok. 

De volgende morgen durfde ik nog niet zelf naar buiten te gaan toen ma Tok de deur opende. Zij liet mij en Nikolaas rustig zitten, maar ze strooide wel meelwormpjes op de grond en Nikolaas, die daar dol op is, kon de verleiding niet weerstaan; hij vloog naar beneden en begon te snoepen. 

grote Katie

Maar toen kwam Katie er weer aan en rende hij naar buiten. Ik zat nog steeds op de stok en ik had geen idee hoe ik langs Katie naar buiten zou kunnen komen. 

Ma Tok pakte mij op en tilde mij met een zwaai over de grote hen heen. Dat was mooi, nu was ik meteen buiten. 

Het was al iets gewoner dan de vorige dag, maar Nikolaas en ik bleven zoveel mogelijk bij elkaar. 

Nu en dan kwam er een kip naar ons toe om ons te bekijken en één van hen begon een praatje. Ze vertelde dat zij Pippa heette en dat zij één van de oudsten was hier in de tuin. Ik durfde niet goed, maar ik vroeg haar toch waarom er twee hennetjes waren die nogal vreemd kakelden, wij konden ze niet goed verstaan. Pippa zuchtte en zei dat die twee door haar waren uitgebroed, maar dat ze onder de invloed waren gekomen van Geertrui, een hen die al een tijdje geleden was

Daantje en Dirkje

overleden. Zij had de twee kuikens allerlei ondeugende dingen geleerd en daarbij hoorde ook hun dialect, dat onvervalst Leids was, de taal die sommige mensen hier in de stad bezigden. 

Pippa schaamde zich voor haar dochters, maar gelukkig had zij ook een heleboel keurige kleintjes uitgebroed en opgevoed. 

Het was fijn om zo even met een andere hen te kakelen. Zo had ik er in elk geval één vriendin bij. 

En gingen wij die avond al zelf naar binnen? 

Nee, zover waren wij toen nog niet, dat duurde nog een hele poos, maar nu durf ik het wel, gelukkig, want het is binnen een stuk gezelliger en warmer dan buiten op de steen.