Blijdschap

Sandra:

En zo was ik weer alleen in Soestdijk.

de jongens strooien gul meelwormpjes voor de kippen

Ik vond dat helemaal niet gezellig, elke avond in mijn eentje op stok, maar bij de kleintjes in het Tok-huis slapen wilde ik ook niet, dan moet ik elke ochtend wachten tot ma Tok de deur open doet voordat ik naar buiten kan. Ik vroeg aan ma Tok of zij er wat aan kon doen en ze lachte naar me en ze gaf me een knipoog. Wat dat betekende wist ik toen nog niet, maar dat duurde niet lang. Ze kwam de tuin in met twee jongetjes, die ik al eens eerder had gezien; die twee zijn altijd heel gul met het geven van meelwormen, dus ik proefde ze al bijna. 

Maar ma Tok liep naar het hok van Floortje en haar twee zoontjes,

de doos waar Victor en Valentijn in moesten

Victor en Valentijn. Ze had een doos bij zich, waar ze de twee haantjes in wilde stoppen. Nu begreep ik pas waarom het hok van Floor dicht was, terwijl het anders altijd open staat. Zo kon ma Tok de kuikens beter pakken, al viel dat nog niet mee. Victor ontsnapte zodra ma Tok het deurtje van het hok op een kiertje opende, hij vloog zo langs haar heen de tuin in. De jongens stonden te kijken en ze lachten telkens als ma Tok weer misgreep. Pas toen de oudste van de twee ma Tok een handje hielp kon zij Victor te pakken krijgen. Valentijn zat toen al een tijdje in de doos te wachten op zijn broertje. 

hier hadden de kuikens hun mama nog nodig

Ma Tok nam ze mee naar binnen het mensenhuis in. 

Ze moesten van ma Tok eerst afscheid nemen van hun mama Floortje, maar daar waren ze niet zo in geïnteresseerd. Floor riep dat ze zich goed moesten gedragen en dat ze flinke hanen moesten worden en dat was het. Ze ging maar snel lekkere wormpjes eten, die de jongens hadden gestrooid. 

Was dit het nu wat ma Tok bedoeld had? Ik kon het me niet voorstellen. Wat had ik er nu aan dat de twee weg waren? 

de 2 nieuwe vriendinnen voor Sandra

Pa en ma Tok en de jongens gingen ook weg. Ik besloot om maar gewoon af te wachten, iets anders kon ik toch niet doen. Na een hele poos, het duurde uren, kwam ma Tok met de jongens de tuin weer in. Ze had een enorme doos bij zich, die ze neerzette bij de grote ren, die weer vóór Soestdijk was gezet en wat er toen gebeurde.... ik schrok ervan. Uit de doos kwamen twee enorme kippen tevoorschijn, die door ma Tok in de grote ren werden gezet. 

Zouden dat nieuwe vriendinnen voor mij zijn? Maar die waren toch veel te groot voor mij? 

Xena

Ik werd er bijna bang van. 

Gelukkig zei ma Tok dat deze kippen heel vriendelijk waren en dat ze eerst even moesten wennen voordat ze bij mij in het nachthok zouden mogen. 

Ik stelde me voor aan hen en zij kakelden dat ze net een naam hadden gekregen van ma Tok. De ene heette Xena en de andere Xandra. Ik schoot in de lach toen ik dat hoorde, Xandra, dat is bijna hetzelfde als Sandra. 

Nu moest het wel goed komen. 

De beide dames begonnen meteen te eten, ze hadden honger gekregen van de lange reis, kakelden ze. 

Xandra

En dorst ook. 

Ze vroegen aan mij of het hier een beetje goed was van eten en drinken en ik kon ze gerust stellen, ze konden het niet beter treffen dan hier in de Tok-tuin. 

Die avond zette ma Tok Xena en Xandra bij mij in het nachthok en we sliepen gezellig met ons drieën. De volgende morgen was ik een beetje bezorgd: zouden ze wel door het deurtje bovenaan de trap kunnen om naar buiten te gaan? Gelukkig lukte dat en ma Tok liet mij uit de ren, terwijl Xena en Xandra daar nog een dagje moesten doorbrengen, omdat ze anders het hok niet zouden kunnen vinden 's avonds. 

En zo is er toch weer vrolijkheid gekomen na alle ellende van de laatste tijd.