Wie zei er kleintjes?

Victoria en Valentina:

U wilt zo langzamerhand vast wel weten hoe het met ons gaat. 

Nou, dat gaan wij dan vertellen. 

Victoria

We zijn allang niet meer zo klein en donzig als op de grote foto boven dit verhaaltje, nee, we zijn al echte kipjes aan het worden. 

We zijn zelfs al buiten de ren geweest, dat was geweldig! Mama Floortje lette wel de hele tijd op ons, want die andere kippen zijn niet mis, die zien ons als de laagste in de pikorde. Dat zijn we natuurlijk ook, mama heeft ons uitgelegd dat wie het laatst komt de laagste is en door iedereen op zijn of haar nummer gezet mag worden. 

Vooral die twee heel grote bruine hennen vinden wij een beetje eng, die hebben zulke grote poten en snavels. Wij bleven zoveel mogelijk uit hun buurt. 

Valentina

Wie wel aardig voor ons was? Mama Floor natuurlijk, maar ook papa Nikolaas. Hij kwam voor ons op toen er opeens een heleboel kippen om ons heen stonden en mama ook in de knel kwam. 

Papa Nikolaas is de baas van de hele tuin, dus iedereen moet naar hem luisteren, ook die twee groten. Hij wees ons een paar lekkere meelwormpjes en bleef erbij staan tot we ze hadden opgepeuzeld. Haha, had je de gezichten van de anderen moeten zien, dat was grappig. 

De volgende dag regende het en ma Tok is bang dat wij ziek worden als we nat worden, dus toen moesten

in de ren

we binnen blijven in de ren. Saai! We kregen wel extra veel wormpjes. We keken naar de anderen, die gingen schuilen in de rennen van Soestdijk of in het grote Tok-huis. Er kwam ook een mooie kip langsrennen, ze ging snel eten en drinken en scheurde toen met een noodgang terug naar Soestdijk. Mama zei dat dat Trui was, die zit te broeden in het nachthok van Soestdijk, ze wil haar eitjes zo kort mogelijk blootstellen aan de kou. Niet dat het koud was, maar wel minder warm dan in het dons van een mama-kip. 

Gelukkig regende het niet elke dag, zodat we vaak naar buiten

lekker in de zon

mochten. 

De tuin is gróót! Telkens ontdekken we weer een nieuw plekje waar we nog niet zijn geweest. We zijn met mama ook de ren van Soestdijk in gegaan. Daar wonen die twee grote bruinen, maar overdag mag iedereen er naar binnen. Mama vond het niet nodig dat we het nachthok in gingen, al hadden wij die broedende Trui wel eens willen zien zitten op haar eieren. Dat zou later nog wel eens komen, zei mama Floor en daar konden we het mee doen. In het grote Tok-huis zijn we nog niet geweest, we hebben alleen even door de deur naar binnen gekeken. Wat een ruimte! Mama zegt dat wij daar later ook mogen slapen als we groot zijn, dat lijkt ons best gezellig, met zoveel kippen in één huis. 

Sandra en Trijntje begroeten ma Tok bij de deur

Tsaar Nikolaas, onze papa, slaapt daar ook. Wij horen hem elke ochtend kraaien, de hennen mogen dan van hun stok af volgens mama Floortje, ze mogen gaan eten en drinken en later komt ma Tok de deur opendoen, dan kunnen ze naar buiten. 

Ja, dat hebben wij al vaak gezien, ze komt de tuin in, waar ze heftig wordt begroet door Sandra en Trijntje, die al op haar staan te wachten bij de deur van het mensenhuis. Dan loopt ze naar de deur van de grote schuur, waar al het lekkers woont en daarna gaat ze de andere kippen loslaten. Ze doet de deur open en zet meteen een stap naar achteren om niet in de aanvliegroute te staan, want de kippen komen meteen naar buiten gevlogen en gerend. 

Dat vinden wij het mooiste moment van de dag, iedereen is blij en we krijgen lekkere meelwormpjes en bijna altijd ook groenvoer. 

Zo, dat was wel genoeg gepiept voor ons eerste verhaaltje.