Ons nieuwe leven (2)

 Xena en Xandra:

Wij hadden beloofd om verder te vertellen over onze komst in de Tok-tuin. 

Goed, daar gaan we dan. 

het deurtje naar het nachthok van Soestdijk

Toen het avond geworden was wisten wij niet waar we moesten slapen. Ma Tok kwam de deur van het Tok-huis sluiten nadat ze de kleine kipjes daar had geteld. Vervolgens kwam ze naar onze ren, ze haalde ons één voor één eruit en zette ons in het nachthok van Soestdijk, zoals het hok bleek te heten. Sandra, die daar ook zat, was het hier niet meteen mee eens, ze begon naar ons te pikken en dat begrepen wij ook wel, het was háár nachthok en wij waren binnendringers. 

Maar ma Tok bromde op Sandra en ze nam haar mee het hok uit; ze zette haar in het hondenhok, dat

het hondenhok waarin Sandra de nacht doorbracht

naast Soestdijk staat en zei dat Sandra daar dan maar een nachtje in moest slapen, het was toch mooi weer. Wonder boven wonder vond Sandra dat goed en wij nestelden ons in het comfortabele nachthok van het paleis. De volgende morgen kwam ma Tok beneden, ze was verbaasd ons in de ren aan te treffen, omdat ze bang was geweest dat wij niet door het deurtje zouden passen. We moeten toegeven, makkelijk was het niet, maar met een beetje duwen waren we er toch vrij snel doorheen. We wilden ook heel graag eten en drinken en dat stond in de ren.

Xandra met Pavlova lekker in de tuin

Sandra liep al door de tuin en: wij mochten ook los! 

Dat betekende dat we door de hele tuin mochten lopen. 

Wat heerlijk! 

Ma Tok liet de kleine kipjes ook uit hun huis en we kregen groenvoer en meelwormpjes, heel veel want de jongens waren er nog en die strooiden maar door. We maakten kennis met de kleine hennetjes en ook met de haan, die tsaar Nikolaas heet. Hij kakelde dat hij ons erg mooi vond, maar wel heel groot. Dat klopt, wij zijn groot en hij is best een kleine krielkip. Maar zijn gekraai klinkt luid genoeg, daar zal het niet aan liggen. 

De hele dag scharrelden we door de

gezellig samen in de tuin

Tok-tuin, we bleven wel bij elkaar omdat dat veilig voelde. Sommige van die kleintjes zijn ook niet mis, er was er één die tegen ons kakelde dat zij het wormpje wilde hebben waar wij net aan wilden beginnen. Omdat wij hier nieuw waren begrepen we dat en we lieten haar de lekkernij voor onze snavels wegpikken. Dat is inmiddels wel anders, we hebben nu gelijke rechten allemaal, tenminste dat zei ma Tok. 

En 's avonds gingen we vroeg het nachthok in, zodat wij er al zaten toen Sandra binnenkwam. Nu vond ze het al bijna normaal dat we het

met z'n drieën in het nachthok

hok met ons drieën deelden en na een paar nachten werd het echt gezellig daar. Sandra zei dat zij haar maatje Trijntje net was verloren vlak voordat wij kwamen en dat ze daarom zo lelijk had gedaan tegen ons. Ze dacht dat wij Trijntje's plaats in wilden nemen, maar ze begreep nu wel dat dat niet zo was en dat ma Tok hen had gehaald om het voor haar, Sandra, weer wat gezelliger te maken. Zij had een paar nachten helemaal alleen in het nachthok gezeten en daar was niets aan. Kippen horen niet alleen te zijn, het zijn groepsdieren. 

Dat zijn wij volkomen met haar eens. 

Wij zijn blij dat we nu bij de familie Tok mogen horen en we hopen hier heel lang te blijven.