De drie nieuwe dames stellen zich voor (1)

 Yneke:

Ik heb begrepen van ma Tok dat ik mij moet voorstellen aan u, de lezers. 

Dat doe ik graag. 

Yneke Tok

Ik ben Yneke Tok, een Watermaalse baardkrielhen in de kleur koekoek en ik woon sinds een dag of tien in de Tok-tuin. Ik ben hier niet alleen gekomen, maar dat hebt u vorige week al gehoord van Willeke. 

Ik ben uit mijn ei gekropen bij meneer Aad en ik heb een poosje bij hem gewoond, tot hij me naar mevrouw Angelique bracht. Bij haar ben ik maar één dag gebleven, dus veel kan ik er niet over vertellen, maar het was er gezellig en we kregen lekker eten en drinken, dus alles was wat mij betreft in orde. 

Ik zat in een hok met nog meer hennen

De Watermaalse krielhennen bij mevrouw Angelique

van ons ras en er was daar ook een hok met Araucana's, twee hokken met konijnen erin en twee grote en één megagrote hond, maar die mochten niet bij ons komen, anders werden de konijnen te zenuwachtig. Mevrouw Angelique pakte mij en Yolanthe uit ons hok en zette ons in een reismandje, gezellig bij elkaar. We kwamen buiten op de tafel te staan, anders zou de "debiele" kip, die daar rondliep, raar tegen ons gaan doen, zei mevrouw Angelique. 

Op de tafel stond al een reismandje

de araucana's bij mevrouw Angelique

met daarin een Araucana, die had mevrouw Angelique al eerder bij ons uit het andere hokje gehaald. 

Er lag ook een lint op de tafel, waar dat voor was weet ik niet en dat is ook niet belangrijk. 

Na een poosje werden de reismandjes met ons er in in een auto gezet en gingen we rijden. Dat duurde héél erg lang en we maakten ook nog een tussenstop, waar wij even uit de auto mochten, maar we bleven wel in onze mandjes.

Ik zal de rest van het verhaal maar overlaten voor de anderen, anders hebben die niets meer te kakelen.

Yolanthe:

Ik ben Yolanthe Tok en net als Yneke ben ik een Watermaalse baardkriel, ik ben net zoals zij bij meneer Aad uit mijn ei gekomen en naar mevrouw Angelique gebracht.

Yolanthe Tok

Yneke heeft al een heleboel verteld over onze reis naar de Tok-tuin. Toen we even uit de auto mochten omdat het anders te warm voor ons zou zijn werden we in een huis in de gang gezet. Ma Tok ging daar een kat eten en schoon drinkwater geven. Hij mocht ook naar buiten, maar daar maakte hij niet veel gebruik van, het was hem vast te heet. Ma Tok speelde een tijdje met hem en ze maakte zijn bak schoon. Onze mandjes stonden vlakbij die bak en ik kan u vertellen dat dat schoonmaken geen overbodige luxe was. 

Wat een stank zeg! 

En dan zeggen ze dat onze poepjes stinken! Nou, ik weet wel wat ik

Sam, de kat die door ma Tok werd verzorgd

liever ruik. Na een hele tijd werden wij weer in de auto gezet en ging de reis verder. Gelukkig duurde het niet meer zo heel lang tot we weer uit de auto werden gehaald, deze keer gingen we naar een tuin waar het heel gezellig was. We hoorden allemaal kipjes kakelen en een haan kraaien. Ik dacht dat we nu wel op onze plaats van bestemming zouden zijn en dat was ook zo. 

We mochten uit onze mandjes in een nachthok, waar ook eten en drinken klaar stonden. Dat ging er wel in na die lange reis. Yneke en ik aten onze kropjes vol, maar Zaza, die in het andere mandje had gezeten, was nieuwsgieriger dan wij, zij ging meteen op verkenning uit.

Ma Tok: De rest van dit verhaaltje komt de volgende keer, anders wordt het teveel leesvoer voor u.