Daantje gaat uit

Daantje:

Ik ben met ma Tok uit geweest. Dat klinkt leukerr dan het was, maar het feit ligt err.

slapen op de hordeur

Op een avond toen ze ons kwam tellen in het Tok-huis voorrdat ze de deur ging sluiten keek ze ook bovenop de horrdeurr. Daarr zitten altijd een paar hennen en soms zit de tsaarr daarr ook te slapen. Hij kakelt altijd dat hij niet slaapt maarr volgens mij doet hij dat wel degelijk. Maarr dat is een anderr verrhaal. 

Ma Tok keek dus, zoals ik al kakelde, naarr de drrie hennen op de deurr. Ik was één van die drrie. Eerrst keek ze even snel, maarr net toen ik dacht dat ze ons wel genoeg had gezien keek ze nog een keerr, voorral naarr mij. 

Daantje met haar dikke oog in het mandje

En ze keek niet blij. 

Had ik iets verrkeerrds gedaan? 

Nee hoorr, dat doe ik nooit! 

Maarr nu zonderr gekheid: ze keek naarr mijn ene oog. 

Waarrom? 

Onderr dat oog zat een dikke bult, die mijn oog helemaal dicht duwde. 

"Wat is dat?" vrroeg ma Tok? Ja, dat wist ik ook niet, ik vond het al zo vrreemd dat ik zo weinig kon zien met dat oog, dat was de hele dag al zo en ik begon err net een beetje aan te wennen. Maarr ma Tok zei dat dit niet goed was en dat ze de dierrenarrts ging bellen voorr mij. Nou, van mij hoefde dat niet, maarr natuurrlijk deed ze het toch en een paarr uurr laterr kwam ze met een mandje naarr ons huis terrug en ze pakte mij zomaarr van de deurr af. 

Ik moest in dat mandje. Omdat ik half sliep liet ik haarr haarr gang gaan en

Daantje met haar dikke oog

voorr ik het wist zat ik met ma Tok in de auto, op weg naarr de dierrenarrts. We mochten bijna gelijk doorrlopen en ik werrd uit het mandje gehaald en op een tafel gezet. Een gladde tafel. Nu houd ik helemaal niet van glad en toen err ook nog een vrreemde man aan mij ging zitten werrd ik boos. 

U begrrijpt: ik tokte err drriftig op los. De dierrenarts pakte mij op en zette me op een schaal, dat was om te kijken hoe zwaarr ik was. "Hmm, lichter dan dertig kilo," zei de man, hij dacht zekerr dat hij grrappig was. Wat err toen gebeurrde is bijna te errg om te beschrrijven: hij ging mij prrikjes in mijn borst geven om me beterr te maken. 

De bult van voren af gezien

Jaja, volgens mij vond hij het gewoon leuk om te prrikken in een hulpeloos dierr. Ik pikte het niet, dat begrrijpt u, ik tokte heel harrd en verrontwaarrdigd. 

Gelukkig mocht ik toen weerr in het mandje en ma Tok nam me mee naarr de auto. 

"Zo," zei ze, "dat viel best mee, toch?" Mijn ogen vielen bijna uit mijn kop, meende ze dat nou? 

"Je krijgt elke dag twee keer een half pilletje tot je weer beter bent," zei ze ook nog. 

Daarr was ik mooi klaarr mee. 

Thuis mocht ik verrderr slapen en de volgende dag: ja hoorr, ik krreeg 's morrgens en 's avonds een half pilletje in mijn snavel geduwd. 

Of ik al beterr ben? 

Nee, dat gaat vast nog wel even

gevriesdroogde meelwormpjes

duurren, dus voorrlopig zit ik aan die stomme pilletjes vast. 

Nou ja, het is niet allemaal ellende, ik krrijg na elke pil een paar meelworrmpjes van ma Tok, helemaal voorr mij alleen. 

Zo ziet u maarr: elk nadeel heb zijn voorrdeel, zoals een berroemde man eens gezegd schijnt te hebben.