Veranderingen in de tuin

Tsaar Nikolaas:

U hebt het wel gezien in het vorige verhaaltje hè, dat het gevaarlijk was in de Tok-tuin. 

de tsaar temidden van zijn hennen

Misschien hebt u zich afgevraagd waar ik was toen er gevochten moest worden om mijn hennen te beschermen. Ik begrijp dat wel, want waar is een haan anders voor? Maar ik had allang gezien dat de schilder, die véél groter en sterker is dan ik, naar de plaats delict ging, nog voordat ik ook maar een poot had kunnen verzetten. Ja, toen had het natuurlijk geen zin meer om daar als haan achteraan te gaan rennen, ik zou alleen maar voor gek hebben gestaan. Maar ik heb wel een hele poos bij het dichtgemaakte gat gezeten om te kijken of die rode kater toch niet terug zou komen. 

Alexia scharrelt weer lekker tussen de anderen

De volgende dag heb ik mijn hennen op het hart gedrukt om een beetje bij mij in de buurt te blijven en dat hebben ze allemaal braaf gedaan. Alleen Xena en Xandra niet, maar die zijn zo groot, daar durft geen kat het tegen op te nemen. Alexia loopt weer lekker te scharrelen, ze heeft gelukkig niets overgehouden aan haar angstige avontuur. Ze heeft me wel verteld dat het met Willeke nog niet zo goed ging, maar dat is inmiddels ook alweer een poosje geleden. 

het grote ding in de tuin

Ik hoop dat ze nu snel opknapt, ze is al zolang in het mensenhuis, straks weet ze de weg niet meer in de Tok-tuin. Of we kennen haar niet meer, ze zal vast ook heel anders ruiken nu ze zolang niet hier is geweest.

Verder is de tuin aan het veranderen en dat komt door de schilder. Ja, zult u zeggen, hij heeft het kattengat dichtgemaakt, maar dat bedoel ik nu niet. Er staat een heel groot ding vlakbij het Tok-huis, dat heeft de schilder daar neergezet. 

Of dat ook ter bescherming van ons is? Nee, dat is voor zijn eigen gemak. Zo kan hij beter bij de hoge gedeelten die eerst moeten worden

de onderste raamkozijnen zijn al kaal geschuurd

geschuurd en gerepareerd en daarna komt er nieuwe verf op. 

Hoe ik dat weet? 

Dat heeft ma Tok mij uitgelegd. 

Ze kwam vrijdagavond de tuin in om onze deur te sluiten, maar dat ging niet gemakkelijk. Ze moest zich langs het grote ding wringen om bij onze deur te komen. Ze probeerde eerst het ding een beetje te verschuiven, maar dat lukte niet, het was veel te zwaar. Gelukkig is ze niet zo dik, anders had ze nooit bij onze deur kunnen komen. En dan hadden we ook geen eten gekregen de volgende morgen. 

Wij hebben geen last van dat ding, we lopen er gewoon onderdoor, maar daarvoor is ma Tok net even iets te lang. 

Ik heb haar gevraagd wanneer de schilder klaar zal zijn want hij maakt een hoop herrie maar daar kon ze geen antwoord op geven, dat hangt af van het weer, zei ze. En daar moest ik het maar mee doen.