Ziekenboeg (2)

 Willeke:

Ik ben dus bij de dierenarts geweest.

 

Willeke doet goed haar best om beter te worden

Hij was heel aardig, maar hij ging wel met een stokje in mijn keel wriemelen en daarna het resultaat bekijken in een raar ding met glaasjes. En hij heeft in de grote bubbel naast mijn neus geprikt en daar iets uitgezogen. Dat was een raar gevoel, maar daarna kon ik weer wat beter kijken omdat de bubbel veel platter was geworden. Ma Tok vroeg of ze zalf in mijn oogjes mocht doen en dat vond hij een goed idee. Nou, ik niet. 

Nog meer gedoe aan mijn kop. 

En ik moet voortaan ook twee keer per dag dat vieze spul slikken. 

Hij wordt bedankt. Ik ben pas blij als ik er beter van wordt. 

Ik was niet de enige kip die naar de dierenarts ging, nee, ma Tok nam Alexia ook mee, niet eens in een

Willeke ging in dit vervoersmandje mee

hokje, maar gewoon in een handdoek. 

Wat er met haar aan de vleugel was? Dat mag ze zelf vertellen in het volgende verhaaltje. 

Na mijn behandeling ging ik weer in mijn vervoersmandje en zo kwam ik weer thuis in het mensenhuis, waar ik nog steeds in de bench in de keuken zit. Ma Tok heeft gezegd dat ik goed moet eten en drinken, omdat ik anders geen energie heb om beter te worden. Dus ik doe mijn best, al gaat het niet gemakkelijk met die dikke keel. Ik krijg elke dag ook wormpjes, die gaan wel heel ongemakkelijk naar

benodigdheden voor de verzorging van Willeke

binnen, maar ik blijf het proberen, want ze zijn wel heel lekker. De bult voor mijn oog is weer net zo dik als eerst, de dierenarts heeft gezegd dat dat samen met de ontsteking in mijn keel moet verdwijnen door het vieze spul dat ik moet drinken. Nou, tot nog toe helpt het niet geweldig. Ma Tok zegt dat ik dapper moet zijn en geduld moet hebben, maar het duurt nu toch wel heel lang. Ik weet al bijna niet meer hoe het is om door de tuin te scharrelen. Het is hier lekker warm en ik word goed verzorgd, maar er gaat toch niets boven de Tok-tuin en het Tok-huis. Ik mis vooral mijn vriendin Wendy, die dan tegenwoordig wel in de grote struik slaapt, maar overdag

Jacco, de kaketoe die ma Tok toetakelde

waren we toch veel samen. Zou ze mij nog kennen als ik weer in de tuin kom? En hoe zou het gaan met de tsaar, zou hij ma Tok nog steeds pikken? Ze kwam pas wel thuis met een grote blauwe bult op haar arm, maar dat kwam niet door Nikolaas, zei ze, nee, een andere vogel had door haar trui heen in haar arm gepikt. Die vogel moet wel een enorme snavel hebben om door haar dikke trui heen zo'n plek te maken. Ik denk dat ze daar maar niet te vaak naartoe moet gaan. Maar ik ken ma Tok en ik weet dat zij behoorlijk eigenwijs is, dus ze zal nog wel eens met een wond thuiskomen. 

Volgende week kunt u het verhaal van Alexia lezen over haar avontuur, dat ervoor zorgde dat zij ook naar de dokter moest. Hopelijk ben ik tegen die tijd weer helemaal beter.