Aanwinst voor de filosofie?

Odette:

De rust is weergekeerd in de Tok-tuin, Clasien is helemaal gewend en wij zijn niet meer bang voor aanvallen van katten. 

Angelique

Daarom wilde ik mijn filosofie lessen maar weer eens beginnen. 

Ik keek om mij heen en zag dat Angelique en Yneke samen aan het scharrelen waren. Dat kwam goed uit, zij zijn de enige twee hennen die nog over zijn van mijn klasje. Eigenlijk vind ik twee een beetje weinig, maar wie we er nog bij zouden moeten vragen weet ik niet. Dat was meteen een goede vraag om de les te beginnen. Angelique vroeg of het een hen moest zijn die al lang in onze tuin woonde. Yneke vond dat niet per se nodig en ik eigenlijk ook niet, het gaat meer om het denkvermogen van de betreffende kip. 

"Dan zou ik Clasien willen voorstellen," kakelde Angelique. 

Daar keek ik vreemd van op, ik wist niet dat die twee zo bevriend waren

Yneke

geworden in de korte tijd dat eerstgenoemde hier woont. 

Omdat ik Clasien nog niet goed ken stelde ik voor om haar aan een geschiktheidsonderzoek te onderwerpen, waarop Angelique kakelde dat we een beetje voorzichtig met haar moesten zijn omdat ze nogal veel heeft meegemaakt. Daarmee toonde zij aan dat ze echt diep nadenkt over de dingen en dat ze dus een zeer goede opvolgster van mij zou kunnen worden. Ik beloofde haar dat ik Clasien met fluwelen pootschoentjes zou aanpakken en daarmee was ze gerustgesteld. We kakelden nog wat door over verschillende onderwerpen en toen vond ik het wel genoeg voor een

Odette en Clasien

eerste les na zo'n lange tijd vakantie. Ik stapte op Clasien af en vroeg haar hoe het haar beviel hier in de tuin. "P-p-prima," kakelde ze.

Ik had nog niet eerder gemerkt dat zij stotterde, ik besloot er geen aandacht aan te schenken en gewoon door te vragen. 

"Heb je al eerder in een tuin gewoond, of alleen maar in een schuur?" vroeg ik. "Alleen m-m-maar in een s-s-schuur," kakelde de bruine dame. Ze had het niet fijn gehad in die schuur, dat begreep ik wel en ik had meteen medelijden met haar. 

Nu weet ik dat veel kippen het niet fijn vinden om als zielig te worden gezien, dus ik deed net alsof ik niet in de gaten had dat ze stotterde. 

Ze keek me een beetje bevreemd aan, maar kakelde wel door op de vragen die ik haar stelde. 

Ze leek me niet echt de slimste, maar omdat Angelique haar graag bij de

Clasien gaat de lessen filosofie volgen

les wilde hebben vroeg ik haar of ze daar zin in had. Ze keek bedenkelijk en kakelde of ze daar even over mocht nadenken. "Natuurlijk," kakelde ik, "Angelique is ook lid van de filosofie-club en zij zou het fijn vinden als je erbij zou komen." Hierop klaarde haar gezicht op; ze wilde weten wie er nog meer bij de lessen aanwezig waren en toen ik antwoordde dat Yneke er ook bij hoorde werd ze wat enthousiaster. "D-d-dan w-w-wil ik er w-w-wel g-g-graag b-b-bij h-h-horen," kakelde ze en zo werd besloten dat de filosofie lessen voortaan door mij gegeven zouden worden aan Angelique, Willeke en Clasien. 

Odette is wel oud maar ze ziet er nog goed uit

Het stelde mij gerust dat er nu weer drie kandidaten waren om mij op te volgen als ik er niet meer zou zijn. Ik voel me nog steeds goed, maar ik ben al veertien jaar, dus het is best mogelijk dat ik er over niet al te lange tijd niet meer ben. 

De opvolgers zijn in elk geval weer op volle sterkte aanwezig, morgen beginnen we met de nieuwe lessen, dan zullen we zien hoe Clasien zich handhaaft tussen de denkers.

Ik moet eerlijk kakelen dat ik niet denk dat ze veel zal bijdragen, maar je kunt je aardig verkijken op iemands intelligentie, dus we wachten het maar rustig af.