Belangrijk nieuws uit het verre oosten

Desiree:

Ik mag u op de hoogte brengen van het wel en wee in het verre oosten van het land. Daar is weer iets gebeurd dat het vertellen waard is.

Zijtje met Austra en het haantje (vooraan)

Het is al een hele tijd geleden dat wij u konden meedelen dat daar kuikens uit hun ei waren gekropen. Die kuikens zij nu wel volwassen geworden.
Weet u het nog?
Het waren een hennetje en een haantje. Omdat het hennetje een Australorp bleek te zijn kreeg het de naam Austra, want mevrouw Ali houdt de zaken graag overzichtelijk en eenvoudig.
Het haantje kreeg geen naam omdat niemand wist wat zijn ras was.
Wij hier vonden dat een beetje vreemd, hoe kun je een haan of hen nu geen naam geven? Hoe moet je hem dan roepen?
De betreffende haan had hier zelf geen mening over, althans, als hij er wel één had dan deelde hij die niet met iemand. Hij leefde vrolijk voort en speelde de baas over de hennen, ook over zijn moeders. Maar één ding deed hij niet: kraaien.
Of dat nu kwam omdat hij naamloos door het leven ging of niet, mevrouw Ali was er best blij mee. Zij woont immers midden in

Hannes de haan met zij hennen

een woonwijk, waar men hanengekraai zeer vroeg in de ochtend vast niet waarderen kan. Maar nu het nieuws: Op de morgen van oudejaarsdag besloot de haan dat het nu toch tijd was om duidelijk te maken dat hij een haan was en ook dat het tijd was om op te staan.
Voor hem en zijn hennen dan, want het was nog érg vroeg in de morgen.
Nu moest mevrouw Ali wel maatregelen nemen.
Haar eerste maatregel was de haan een naam te geven, zodat zij hem kon toespreken.

Hannes in zijn "bed"

Ze noemde hem Hannes, Hannes de haan. Mooie naam, vind ik, hij past echt bij hem.
Maar het toespreken hielp niet echt, Hannes bleef kraaien nu hij eenmaal ontdekt had hoe geweldig dat voelde.
Mevrouw Ali vroeg Ma Tok om raad en zij kreeg het advies om Hannes 's nachts in de schuur op te sluiten.
Dat heeft zij dus de nacht van oud op nieuw gedaan. Hannes kreeg een grote kist in de schuur toegewezen als slaapplaats.

Dotje en Zijtje, de hennen van Hannes

Het ging helemaal goed, de volgende morgen mocht meneer weer bij zijn dames in de ren.
Of hij nu dacht dat het de schuld was van Dotje dat hij de nacht elders had moeten doorbrengen weet ik niet, maar hij deed een beetje lelijk tegen haar toen hij weer bij haar werd gezet.
Het kan ook zijn dat hij zich vernederd voelde omdat hij in die kist had moeten overnachten. Het is nu niet echt een luxe slaapplaats, al had hij daar prima geslapen, heerlijk rustig en donker.
Mevrouw Ali gaat het allemaal nog even aankijken, misschien kan Hannes bij haar blijven wonen, dat zou zij het liefste willen, maar dan moet hij wel een beetje meewerken.
Wij zijn erg benieuwd hoe dit alles gaat aflopen.