Twee kapiteins op één schip?

Yneke:

Wij genieten allemaal van het prachtige weer. 

lekker in de tuin scharrelen

Goed, de ene dag is het wat warmer dan de andere, maar het is droog en dat vinden wij belangrijk. Dan hoeven wij namelijk niet te schuilen voor de regen. Niet dat het in de rennen onder Soestdijk niet gezellig kan zijn met regendruppels die kletteren op het dak, maar wij scharrelen toch liever door de hele tuin. En ik vind dat er voorlopig wel genoeg regen is gevallen. 

Ma Tok loopt nu wel weer elke dag met haar gieter door de tuin om de planten water te geven. Die kunnen niet naar een drinkbak lopen zoals wij. Wat ben ik blij dat ik geen plant ben, stel je voor: altijd op dezelfde plaats te moeten blijven staan met

de roos in de tuin

je voeten vast in de grond! Nee, geef mij dan maar een paar poten om te lopen. Ik heb niet echt medelijden met planten hoor, die weten niet beter of het hoort zo. En ma Tok verzorgt ze goed, dus ze moeten niet klagen. 

De roos in het midden van de tegels in de tuin doet niet echt veel, ik weet niet of die ooit nog gaat groeien en bloeien. Misschien moet ma Tok daar toch maar een boompje planten. Dat was ze eigenlijk ook van plan, maar toen kwam die roos op haar pad. Tijdens haar afwezigheid van maar twee dagen hebben Xena en Xandra die plant helemaal kaal gepikt, ze

Xena en Xandra vlak voor het leegeten van de roos

stonden op hun tenen om ook de bovenste blaadjes te kunnen pakken. Ma Tok heeft er nu wel een soort hekje omheen gezet, maar ik vrees dat het te laat is. Er zit geen groen meer in en zeker geen bloemknopjes. Ze geeft hem elke dag trouw te drinken, maar volgens mij gaat die plant het niet meer redden. Gelukkig kent ze een tuinarchitect, die heeft misschien wel een idee voor een boompje dat daar zou kunnen groeien. Ik  zie het wel, mij maakt het niet zo uit, ik ben snel tevreden. 

Er is nog steeds een aantal kippen broeds, ik kijk met verbazing naar ze. Ze zitten echt dag en nacht in het hok of het huis en ze worden

Xandra gaat wel snel meelwormpjes eten in de tuin

boos als ma Tok hen oppakt om ervoor te zorgen dat ze wat gaan eten en drinken. Het schijnt dat je in een roes raakt als je broeds bent. Ik heb dat gelukkig nog niet meegemaakt. De grote Xandra wil ook nog steeds Soestdijk niet verlaten, maar als ma Tok haar in de tuin zet gaat ze wel snel meelwormpjes eten. Ik weet niet hoelang ze al zo is, ik denk toch al een paar weken. Het zal toch wel een keer over gaan? 

Vanochtend gebeurde er iets vreemds. Wij zaten nog in het Tok-huis, de deur was nog dicht, toen ik een soort gekraai hoorde in de tuin. Ik keek om mij heen en zag de tsaar lekker zitten dutten op één van de twee stokken. 

vreemde snoeshaan in de tuin? (foto Aad Rijs)

Was er een haan bijgekomen in de nacht? 

Dat kon toch niet? 

Ik kon me niet voorstellen dat ma Tok zomaar een extra haan in de tuin zou zetten, maar even later hoorde ik het duidelijk nog een keer: "Kukelekua." 

Het klonk wat schor, zo'n beetje als van een erg jong haantje, dat nog moet leren een fraai geluid te geven. 

Omdat dit verhaaltje te lang gaat worden hoort u volgende week meer over deze vreemde zaak.