De aanslag (waarschuwing: dit is een naar verhaal)

Wendy:

Er is een vreselijk ramp gebeurd in de Tok-tuin.

de buitenkipjes in de struik

Het was nacht en wij, de buitenkipjes, sliepen in onze struik, de binnenkipjes sliepen in het Tok-huis en de groten deden hetzelfde in Soestdijk. 

Opeens klonk er een vreselijke schreeuw uit Soestdijk, die door merg en been ging. Ik schrok wakker en keek om me heen. De anderen in de struik sliepen nog een beetje, maar ik was klaarwakker. Ik riep mijn vriendin Angelique, die naast mij op een tak zat en samen keken we bang naar Soestdijk. Daar kwam Xena wild naar buiten gerend en toen was het weer even stil. "Wat is er aan de vleugel?" vroegen wij haar maar ze kon van schrik niet kakelen, ze stond te trillen op haar poten en wees met haar vleugel naar Soestdijk. 

de binnenkipjes in het Tok-huis

Door de deur van het nachthok kwam een vuilwit monster naar buiten, dat op onze struik afkwam. Angelique en ik vlogen snel omhoog, maar Alexia, die een nogal lage tak had uitgezocht om te gaan slapen, werd gegrepen door het beest, dat in één keer haar nek doorbeet, nog voordat ze had kunnen roepen. 

Amalia keek naar beneden en zag dat haar zusje was vermoord. Daar werd ze zó boos om dat ze op het monster afvloog om hem in zijn kop

Xandra en Xena samen in het nachthok van Soestdijk

te pikken, maar de kat, want dat was het, had haar met zijn klauwen te pakken voordat ze kon toeslaan. Ook zij overleefde de aanslag niet. Wij waren inmiddels allemaal hard aan het kakelen en Ariane kwam bij ons zitten, hoog in de struik. 

In het Tok-huis waren de kippen ook wakker geworden, de tsaar kraaide dreigend, maar hij kon ons niet helpen omdat de deur van het huis dicht was. 

De kat begon aan zijn gedode prooien te knagen, dat was echt een vreselijk gezicht en we hoorden zijn tanden over de botjes schrapen, afschuwelijk. We werden er misselijk van. 

Ma Tok, die het gekrijs had gehoord, kwam de tuin in en ze

Xandra in betere tijden

deed de deur van het nachthok van Soestdijk open. Daar lag Xandra, doodgebeten en bloedend op de grond. Ma Tok begon te huilen en ze keek verder de tuin in. Ze zag de kat zitten bij één van zijn slachtoffers en rende naar hem toe. Het beest wist niet zo snel hoe hij de tuin uit moest komen om uit handen van de woedende ma Tok te blijven. Dat lukte hem niet, zij pakte hem in z'n nekvel en zette hem buiten de poort. 

Pas toen zag ze dat er nog een slachtoffer moest zijn en vond ze Amalia onder de trap naast het Tok-huis. Ze kwam naar ons toe en ze zei dat het nu weer veilig was. Daarna ging ze een groot gat graven, waarin ze de drie omgekomen leden van de familie Tok voorzichtig neerlegde. Huilend schepte ze aarde over hen heen

de 3 slachtoffers in hun graf in de Tok-tuin

en ze legde een grote steen op het graf. Daarna gaf ze ons wormen en liet ze de anderen uit het Tok-huis. Ze liep een hele tijd rond door de tuin om uit te vinden hoe de kat in de tuin had kunnen komen. Eindelijk zag ze dat het raam bovenin de schuur open stond. Ze ging het meteen sluiten, zodat dit niet weer zou kunnen gebeuren. 

En die avond ging ik in het Tok-huis slapen, buiten overnachten durfde ik niet meer. Ma Tok zette Angelique en Ariane ook binnen en als laatste kwam ze met Xena in haar armen het huis in, zij kreeg ook een plekje op een stok, zodat we allemaal veilig zouden zijn. 

Toch sliepen we onrustig die nacht, we waren nog teveel overstuur door het hele gebeuren.