Het raadsel opgelost (1)

Odette:

Het raadsel van de verdwenen kippen is opgelost.

Xara in het Tok-huis voor haar verdwijning

Het is wederom geen fijn verhaal, maar het moet verteld worden en ik, als oudste lid van de familie Tok, moet dat dan maar doen. 

Ma Tok bleef maar zoeken naar Pavlova en Xara, vooral in de grote schuur, waar ze op een dag een bons hoorde boven haar hoofd. Dat kwam van de zolder en het klonk als een kat die ergens vanaf sprong. Daar heeft ma Tok ervaring mee, want in het mensenhuis wonen drie katten, die ook weleens van een bed of kast afspringen. 

Ze ging op de zolder kijken en zag daar dezelfde kat die de slachtpartij van een paar weken geleden had
aangericht. Het dier roetste langs haar heen de trap af en de deur uit, de tuin in. Althans, dat dacht ma Tok, maar in de tuin zag ze hem nergens, dus ging ze ervan uit dat

veertjes van Xara en Pavlova

hij toch ergens een uitgang had gevonden. Ze ging weer naar de zolder en keek onder een kastje vlakbij de plek waar de kat had gezeten. 

En wat ze toen zag... ze kon het later bijna niet vertellen aan ons: daar lagen witte en zwarte veren en een klein restje van Xara. 

"Daar was ik al bang voor," hoorden wij haar zeggen en er klonk ook een snik. 

Toen begrepen wij al hoe laat het was.

Omdat ze er niet goed bij kon besloot ze te wachten tot één van

spullen waarachter de kat zich verstopte voor ma Tok

haar kinderen zou komen om haar te helpen bij het opruimen en begraven van de arme hennen, die een wrede dood gestorven waren. Die avond gingen we allemaal heel dicht tegen elkaar aan zitten in het Tok-huis, we waren zó verdrietig. 

Ma Tok ging de volgende morgen, nog voordat ze onze deur open deed, op jacht naar de kat. Ze had een vervoersmandje klaar staan met wat kattenbrokjes erin en ze klom weer naar de zolder. Daar zag ze de kat juist weer wegglippen naar beneden, maar de schuurdeur was dicht, zodat hij geen kant meer

de balk waarop de kat een vluchtplaats zocht

op kon. Hij verstopte zich achter een heleboel spullen die daar stonden en ma Tok probeerde hem met lieve woordjes uit zijn schuilplaats te praten. Toen dat niet hielp ging ze lawaai maken, waarop de kat weer naar boven rende. Zo gingen ze een paar keer heen en weer, trap op en trap af, totdat ma Tok de uitgang naar de trap afsloot en de kat uit zijn schuilplaats dreef. Toen hij niet naar beneden bleek te kunnen draaide hij zich met een erbarmelijke "mauauw" om en sprong op een draagbalk van het schuurdak, waar ma Tok hem kon pakken. Zij liep daarbij een paar flinke krabben op haar hand op,

de kippenmoordenaar

maar ze hield de poes vast en nam hem mee naar beneden, waar ze hem in het mandje stopte. 

Toen ze hem goed bekeek zag ze dat het geen hij maar een zij moest zijn, het dier had drie kleuren en dat duidt op een vrouwelijk beest. Ze deed onze deur open en wij kwamen allemaal naar buiten om de boosdoener, die vijf leden van onze familie had vermoord, te zien. Ma Tok zei dat ze de poes weg zou brengen en dat ze ons nooit meer kwaad zou kunnen doen, daar zou ze persoonlijk voor zorgen. 

Volgende week vertel ik verder hoe dit afliep.