Hoor wie klopt daar kippen (4 slot)

 Xena en Xandra:

We gaan verder waar we vorige week waren gebleven. We riepen dus de hulp in van één van de zogenaamde buitenkipjes.

Angelique met haar onschuldige gezichtje

We kozen Angelique uit, omdat die er het onschuldigste uitziet. Zij was wel voor een grapje te porren en zo bedachten we het volgende. 

Als het 's avonds donker zou zijn geworden zou Angelique de hoge trap naast het Tok-huis opgaan en daar op het kleine deurtje kloppen. Een paar keer was genoeg om verwarring te scheppen, dachten wij. En dan de volgende avond weer, net zolang tot er onrust zou zijn ontstaan. Natuurlijk mochten de andere buitenkippen in de struik niet zien wat er gebeurde, anders was de lol er snel af als zij zouden gaan kakelen. 

En Angelique deed het prima, pas na de vierde nacht zagen wij Quinoa en de tsaar samen kakelen en naar de struik kijken. 

Nikolaas en Quinoa samen in de Tok-tuin

Zouden ze ons door hebben? 

Nee hoor, die avond ging de tsaar netjes naar binnen met de anderen. 

Wat wij niet hadden gezien was dat Quinoa ook in de struik was gaan zitten, dat merkten we de volgende dag pas, maar toen was het te laat. Zij had Angelique naar boven zien gaan om aan het deurtje te kloppen. En zij vertelde het natuurlijk aan haar vader, die ons allemaal bij elkaar riep. 

Hij humde een paar keer om de aandacht te krijgen en riep toen Angelique bij zich. Die beefde een beetje en dat vonden wij niet eerlijk, daarom stapten wij ook naar voren en we gingen naast het kleine hennetje staan. 

Xena en Xandra komen bij Angelique staan

"Wij horen er ook bij," kakelden we en Angelique keek opgelucht. 

"Nou, vertel jullie verhaal dan maar," kakelde de tsaar en ja, toen hebben wij alles verteld, over hoe wij graag weer eens wilden lachen en dat wij toen een geintje hadden verzonnen, om Daantje en Dirkje te eren. En omdat wij zelf te groot zijn om de hoge trap naar het deurtje aan de zijkant van het Tok-huis te beklimmen hadden we Angelique ingeschakeld. 

Nikolaas keek naar Quinoa, die begon te giechelen waarop Angelique mee begon te doen en even later kon niemand haar lachen meer inhouden. Zelfs de tsaar, die eerst streng had gekeken, begon te grinniken. Het werd zo'n gekakel dat ma Tok verschrikt kwam kijken of de rode kater weer in de tuin 

Nikolaas moet toch ook lachen

was gekomen. 

We begrepen eigenlijk niet waarom we zo moesten lachen, waarschijnlijk van opluchting omdat het maar een grap was geweest en niet iets engs. 

De tsaar kakelde dat hij het een leuk idee vond om Daantje en Dirkje te eren met een grap en hij riep iedereen op om ook iets lolligs te bedenken. Maar niet allemaal tegelijk natuurlijk, dan zou het veel te onrustig worden in de tuin.