Het verhaal van Clasien (2)

Clasien:

De tweede keer dat ma Tok mij losliet had ik besloten om gewoon mezelf te zijn.

Wendy en Angelique zijn elke morgen al vroeg in de tuin

Ik ging nu dus heel bescheiden de tuin in en liep niet direct op iets lekkers af. Nee, ik wachtte tot iedereen genoeg had gesnoept en toen bleek dat er nog heel veel lekkers over was voor mij. Wendy en Angelique, die ik wat beter kende omdat zij elke morgen vroeg door de tuin scharrelden als de anderen nog sliepen, kakelden dat ik het nu veel beter deed dan de eerste keer. 

Toen ik hen mijn verhaal vertelde zag ik dat zij het begrepen, vooral Angelique is een erg lief kipje, zij kwam me als troost een lekker wormpje brengen, dat nog in de tuin had gelegen van de vorige dag. Toen iedereen weer buiten was kwam de tsaar, zoals het haantje

de tsaar heeft Clasien geaccepteerd

heet, op mij af en hij maakte een dansje voor me. Ik begreep dat hij mij nu had geaccepteerd als één van zijn hennen en ik bleef de hele dag dicht bij hem in de buurt. 

De enorme kip, die Xena heet, beschermde mij tegen Quinoa, het hennetje dat ik als eerste had aangevallen. Quinoa is geloof ik nog steeds een beetje boos op mij. Toen ik dit aan Angelique vertelde kakelde die dat ik me daar niets van moest aantrekken omdat Quinoa nogal snel op haar teentjes getrapt is; zij denkt dat ze een streepje vóór heeft op iedereen omdat zij een dochter is van de tsaar, maar dat is onzin, iedereen is hier gelijk in de tuin. 

Clasien is een beetje droevig vanwege haar gestotter

Dat was heel fijn om te horen, dat was anders dan ik gewend was. Angelique vroeg of ze een heel onbescheiden vraag aan mij mocht stellen, waarop ik natuurlijk volsnavelig "J-j-ja" antwoordde. Ze wilde graag weten of ik altijd had gestotterd, of dat dat kwam omdat ik een beetje verlegen was. "D-d-dat w-w-weet ik eigenlijk n-n-niet," kakelde ik en ik werd een beetje droevig omdat ik nu begreep dat iedereen mijn gebrek gehoord zou hebben. Ik had nog even gedacht dat ik het me verbeeldde, maar nu wist ik dat het echt zo was. 

"Het geeft niks hoor," kakelde Angelique, "ik vind je even lief, of je nu stottert of niet. En misschien komt het wel door het moeilijke leven dat je hebt gehad, dan zou

Angelique troost Clasien met wijze woorden

het best kunnen dat het hier in de tuin over gaat." 

"Z-z-zou j-j-je d-d-dat echt d-d-denken?" vroeg ik. Angelique kakelde dat zij het niet zeker wist, maar dat het best zou kunnen. 

Als dat toch eens zou gebeuren, wat zou ik dan gelukkig zijn! 

Nadat ik een aantal nachten alleen had geslapen in Soestdijk zei ma Tok tegen me dat ze dat helemaal niet gezellig vond voor mij. Ze pakte me pardoes op en zette me in het Tok-huis tussen de anderen op de stok. 

Ik vond het eerst een beetje eng, maar toen iedereen het gewoon accepteerde alsof het altijd zo was

Clasien (rechts) in het Tok-huis op stok

geweest begon ik ervan te genieten. 

Het was inderdaad veel gezelliger zo met zijn allen bij elkaar te slapen, ik hoorde de geluiden van de andere kippen, dat gaf me een veilig gevoel. 

De volgende avond durfde ik nog niet zelf het huis binnen te gaan, ma Tok pakte me weer op en zette me weer binnen. 

En nu ga ik al uit mezelf mee naar binnen als de anderen dat doen, zodat ik er helemaal bij hoor. 

Het verhaal van Clasien (1)

Clasien:

Ik heb de laatste maanden heel veel meegemaakt, zoveel dat ik mijn vroegere leven bijna ben vergeten. 

Clasien in haar mandje

En dat vind ik niet erg, want zo fijn was dat leven niet. Ik zat opgesloten in een heel grote schuur met héél veel kippen en het enige wat we moesten doen was zoveel mogelijk eieren leggen. We kregen wel eten en drinken, anders zouden er geen eieren komen, maar omdat ik niet van de bazige soort was kreeg ik vaak het allerlaatste restje dat overbleef als iedereen genoeg had gegeten. Daardoor werd ik mager en legde ik niet zoveel eieren. Op een dag werden we allemaal gevangen en in kratten gepropt, maar toen behoorde ik tot de gelukkigen die niet in een grote auto werden gezet, maar ik mocht met iemand mee die mij en nog een aantal kippen in haar tuin zette. Dat was geweldig! 

Clasien in het nachthok van Soestdijk

Het was alleen jammer dat ik hier ook door iedereen werd gepikt, zodat ik in een apart hokje moest wonen. Dat was wel lekker rustig en veilig, maar ik had liever wat meer ruimte gehad. 

En die kreeg ik toen ik door iemand werd opgehaald. Eerst werd mijn ruimte nog veel kleiner, ik werd in een mandje gezet en met een auto naar mijn nieuwe woonplaats gebracht. Daar kreeg ik een groot hok met een enorme ren ervoor, helemaal voor mij alleen. 

Ik zag wel een heleboel andere kippen en ook een haantje, maar die konden niet bij mij komen om me te pikken. Die anderen liepen door de hele tuin te scharrelen, dat wilde ik ook wel, maar we moesten eerst aan elkaar wennen zei de vrouw die me had opgehaald. 

heel veel lekkers in de tuin

Later hoorde ik dat zij ma Tok werd genoemd. Ze gaf mij ook een naam: Clasien Tok, best een chique naam voor zo'n eenvoudige hen als ik. 

Na een aantal dagen zette deze ma Tok de deur van mijn ren open en toen zag ik dat er een heleboel lekkers in de tuin lag. Daar wilde ik ook graag van mee-snoepen, dus ik stapte de tuin in. Eerst ging het allemaal goed, ik pikte lekker in de slablaadjes, die overal lagen. Maar toen de anderen in de gaten kregen dat ik los was kwamen ze op me afrennen. Omdat ik bang was dat ik voortaan weer als allerlaatste aan de beurt zou komen ging ik in de aanval. Dat is de beste verdediging, heb ik wel eens gehoord. 

Een grijs kipje, dat Quinoa heette,

Clasien in de aanval

vond dat ik niet zo'n hoge toon
mocht aanslaan als nieuweling en zij begon tegen me op te springen. Daarop kwam het haantje naar ons toe en hij kakelde dat wij ons niet zo moesten aanstellen. 

"Oei," dacht ik, "nu moet ik meteen maar laten zien dat ik niet de onderste in de pikorde wil zijn," en ik liep dreigend op hem af. 

Maar hij had een scherpe snavel, waarmee hij me in mijn lelletje pikte. Daar schrok ik van en ma Tok, die het bloed zag, tilde me op en zette me weer in de ren. 

Had ik de verkeerde tactiek toegepast? 

Had ik me toch wat bescheidener moeten opstellen? 

weer in de ren na de eerste mislukte poging

Ik besloot het allemaal maar even af te wachten en als ik nog een kans zou krijgen zou ik me vriendelijker gedragen. 

Zouden ze begrijpen dat het mijn angst was geweest die me zo brutaal had gemaakt? 

Ik hoopte het van harte, want die tuin zag er zó aanlokkelijk uit met allemaal schaduw- en zonneplekjes, een enorme struik en een echt zandbad in een autoband, het leek wel een paradijs!

 

de paradijselijke tuin, gezien vanuit de ren van Clasien

Timide legkip?

Tsaar Nikolaas:

Ma Tok heeft mij gewoon voor een voldongen feit gezet. 

Clasien nog achter het gaas van  de ren

Dat doet ze nou altijd! 

Ik had net verkondigd dat ik mijn poten vol had aan de overgebleven hennen hier in de tuin, haalt ze er toch weer één bij. 

En wat voor één! 

Het zou een timide kip zijn, nou, dat viel vies tegen. Ma Tok had haar eerst een aantal dagen in Soestdijk opgesloten, met onze schuilren ervoor, zodat ze wat meer ruimte zou hebben. Toen het mooi weer was dacht ma Tok dat ze Clasien, zo heet de nieuwe, wel los kon laten bij ons als zij erbij ging zitten. Ze gaf ons heel veel lekkers, daar was niks mis mee natuurlijk, maar toen deed ze de deur van de ren open. 

Clasien en Quinoa

Komt Clasien meteen de tuin in om haar deel van het lekkers op te eisen, terwijl er in haar ren ook een hele voorraad lag. 

Ik had eerst niet in de gaten dat ze los was, maar toen ik Quinoa boos hoorde schreeuwen keek ik om en zag ik dat zij met Clasien aan het vechten was om een blaadje sla. 

Ik ging erop af en kakelde dat er voor iedereen genoeg was en dat ze zich niet zo moesten aanstellen: komt me die Clasien gewoon op mij afstormen om een potje matten! 

De brutaliteit! 

En dat terwijl wij ons allemaal zo netjes aan haar hadden voorgesteld. 

Clasien komt op de tsaar af

Ma Tok kwam tussenbeide, maar toen had ik haar lekker al in haar verwaande lelletje gepikt. Ma Tok zag bloed en ze sloot Clasien weer op met de verzuchting dat het kennelijk te vroeg was geweest om haar al los te laten. 

Zo zat Clasien weer een poosje in haar hok met de ren en wij gingen weer lekker onze gang in de tuin. 

Maar natuurlijk was het niet de bedoeling dat de nieuwe hen opgesloten zou blijven, dus ma Tok deed een tweede poging om haar los te laten. 

Gelukkig gedroeg ze zich toen wat bescheidener, ze kwam zelfs

de tsaar danst om Clasien heen

voorzichtig naar mij toe om echt van dichtbij kennis te maken. 

Ik heb een dansje voor haar gemaakt en toen was alles in orde. Ze bleef een beetje bij me in de buurt, vooral toen Quinoa achter haar aan begon te lopen. Gelukkig kwam Xena met haar grote lijf tussen mijn dochter en de nieuwe dame staan, zodat er geen sprake kon zijn van een aanvaring. 

Die avond gingen we allemaal rustig op stok en Clasien ging in het nachthok van Soestdijk slapen. 

En de dagen daarna was ze helemaal geaccepteerd door iedereen, zodat ze nu een volwaardig lid is van de familie Tok.

Geen geheim meer

Angelique:

De hele tuin was verbouwd en ik weet nu ook waarom.

de nieuwe geredde legkip in Soestdijk

Het blijkt dat Xena er al van wist, maar ze heeft het goed geheim gehouden. 

En nu wilt u natuurlijk weten wat er is gebeurd nadat de ren voor Soestdijk werd gezet en alle deuren werden gesloten. Wel, dat zal ik u vertellen. 

We hebben een nieuw familielid mogen verwelkomen in de Tok-tuin. Ze woont voorlopig in Soestdijk, omdat wij aan elkaar moeten wennen, anders wordt het hommeles, zei ma Tok. Nu ben ik van nature nogal zachtaardig, maar er lopen hier ook een paar haaibaaien rond, ik zal geen namen noemen, misschien weet u wel wie ik bedoel. 

De nieuwe kip is een zogenaamde "geredde legkip", zoals er al heel wat hier hebben gewoond om hun laatste jaren nog echt kip te mogen zijn. Ze heeft in een heel groot hok gewoond met heel veel andere kippen, ze hadden allemaal maar weinig ruimte en daardoor zijn ze elkaar gaan pikken.

ze is nog best mager

Deze dame was al vijf weken in een opvang geweest, maar omdat ze nogal timide is werd ze daar ook steeds gepikt. Tijd voor een nieuwe plek dus en die plek heeft ze hier gekregen bij ons. 

Ze is best mager en ook nog een beetje kaal. Bovendien ziet ze wel erg bleek, zei ma Tok, waarvoor ze nu vitamientjes door haar drinkwater krijgt. Ze wordt ook verwend met eivoer om aan te sterken en omdat ma Tok hoorde van haar vorige verzorgster dat ze gek is op groene blaadjes heeft ze ook een paar blaadjes sla gekregen. Wij mochten de rest van de krop opeten, nou, dat ging er wel in! 

De eerste dag lieten we haar met rust, maar de tweede dag, toen alleen Wendy en ik nog maar in de tuin scharrelden, ben ik naar de ren toegestapt en omdat de nieuwe hen nogal droevig keek heb ik aan haar gevraagd hoe ma Tok haar had genoemd en toen kakelde ze heel verlegen "C-C-Clasien T-T-Tok." 

Angelique in gesprek met Clasien

Ik kakelde dat ze het hier heel goed ging hebben, waarop ze een beetje vrolijker werd. "Moest je lang in de auto zitten bij ma Tok?" vroeg ik. "N-N-Niet zo h-h-heel l-l-lang," antwoordde ze. 

Ik weet niet of ze stottert omdat ze zich hier nog onwennig voelt of dat ze dat altijd heeft gedaan. Dat zullen we wel merken als ze hier een poosje is. Ik vond het niet aardig om het aan haar te vragen. Toen de rest van de familie uit het Tok-huis werd gelaten kwamen ze allemaal bij de ren staan om kennis te maken. Clasien vond het best spannend, dat zag ik wel, maar toen de tsaar zich aan haar voorstelde kakelde ze dapper dat ze C-C-Clasien heette. 

Ze werd hartelijk welkom geheten

iedereen komt kennismaken met Clasien

door Nikolaas en ook door alle anderen, die zich één voor één kwamen voorstellen. 

Wendy en ik hadden dat al gedaan, dus toen ma Tok lekkers voor ons ging strooien waren wij daar als eersten bij. Clasien kreeg ook wormpjes in haar ren, ze viel erop aan alsof ze grote honger had, terwijl wij toch duidelijk hadden gezien dat ma Tok een volle voerbak in haar nachthok had gezet. 

Misschien moet ze er nog aan wennen dat er hier altijd genoeg is voor iedereen, ook voor de verlegen hennen, nou, dat gaat vast helemaal goed komen.

Verbouwing in de Tok-tuin

Xena:

Ik ben weer eieren aan het leggen. 

Xena bij de kleintjes in het Tok-huis

Ma Tok prees mij uitbundig toen zij mijn eerste ei sinds lange tijd onder Quinoa vandaan haalde. 

Ik moet zeggen dat ik zelf ook een beetje verbaasd was dat er weer een ei kwam; dat betekent dat het leven doorgaat, ook al is Xandra er niet meer. 

Ik ben nu helemaal gewend aan het slapen bij de kleintjes in het Tok-huis, het lijkt net alsof het nooit anders is geweest, behalve als ik vlakbij Soestdijk loop, dan denk ik er nog aan dat ik vroeger daar sliep met mijn beste vriendin. 

Ma Tok is trouwens bezig geweest in Soestdijk, ze had het nachthok al helemaal schoongemaakt, maar nu

Soestdijk is helemaal klaar, maar waarvoor?

ging ze ook de grote oude ren ervoor zetten. Dat kostte heel wat moeite, eerst moest het water van het plastic afgeschept worden. Dat plastic is de geïmproviseerde dakbedekking van de ren, ma Tok heeft dat een hele poos geleden over de ren gespannen om te verhinderen dat alles daarin nat wordt als het regent. Omdat het plastic plat ligt blijft er altijd water op staan. Dat is niet erg, maar om het hele geval te verslepen moet het water eraf, anders is de ren veel te zwaar voor ma Tok. Eigenlijk wil ze een nieuwe ren met een goed dak hebben, zei ma Tok tegen mij, maar dat kost nogal wat geld en met deze oplossing gaat het ook nog wel even. 

de ren op zijn oude plek

Wij vinden het niet erg dat het er niet zo mooi uitziet, als het maar droog is zijn we tevreden. We schuilen altijd in de ren als het regent, dus toen er weer eens een flinke bui naar beneden kwam renden we naar de ren, maar die stond niet meer op zijn oude plek. Gelukkig vonden we hem snel voor Soestdijk, zodat we toch nog droog konden zitten. 

de tsaar wil weten waarom de ren is verplaatst

De tsaar kakelde of iemand wist waarom de ren was verplaatst, maar dat was bij geen van ons bekend. We zouden moeten afwachten wat er verder zou gaan gebeuren. 

De volgende dag ging ma Tok een etensbak vullen met voer uit de grote ton in het Tok-huis. Die volle bak werd in het nachthok van Soestdijk gezet. In de ren kwam een drinkbak met fris water te staan en toen deed ma Tok alle deuren van het paleis dicht, ook de deur van de ren. 

Ze glimlachte de hele tijd. 

Xena bewaart haar geheimpje goed

Wij begrepen niet waarom ze zo blij keek, tot ik me herinnerde wat zij
een poos geleden tegen mij had gezegd. 

Omdat het een geheimpje was kakelde ik het niet door aan de andere kippen, ik hield mijn snavel stijf dicht. 

Ik keek naar ma Tok en toen zij naar mij knipoogde begreep ik dat het er nu van komen ging, wat zij had beloofd. 

Wat dat is? 

Dat vertel ik u niet, dat leest en ziet u volgende week wel.

Boos

Annette:

Ik ben boos op ma Tok.

Annette is boos op ma Tok

Waarom moest ze zo nodig terugkomen van haar vakantie terwijl wij onze eitjes nog niet hadden uitgebroed? Ze zei dat er niets in de eitjes aan het groeien was, maar ik weet niet of ik dat zomaar geloof. En misschien hadden we er gewoon nog niet lang genoeg op gezeten. 

Nu is onze kans weer verkeken. Quinoa en Trui willen het stiekem gaan proberen, maar ik heb de moed opgegeven. Ma Tok heeft het toch in de gaten en dan zit je voor niks hele dagen stil in het Tok-huis.

Quinoa en Trui willen stiekem gaan broeden

Ik loop dus weer gewoon lekker door de tuin te scharrelen. Als ma Tok onze deur komt opendoen gaat iedereen naar buiten en zo kan zij dan alle eitjes, die in de bodembedekking liggen, oprapen en meenemen naar de grote schuur. Ja, zo komt er natuurlijk helemaal niets van broeden. Ik hoorde Quinoa en Trui tegen elkaar kakelen om op eitjes te gaan zitten in het Loo, maar dat heeft ma Tok natuurlijk meteen door, dan zitten er minder kippen in het Tok-huis als zij ons komt tellen in de avond. 

links ei van Xena, rechts van een andere kip

We gaan uit protest nog wel elke avond met ons drieën achterin het Tok-huis zitten in de bodembedekking en niet op de stok, maar dat kan ma Tok niets schelen, ze lacht ons gewoon uit! 

Stom mens! 

En net nu Xena weer voor het eerst een ei heeft gelegd. Zo'n prachtig enorm ei, dat Trui meteen onder zich schoof om het warm te houden. Ma Tok heeft dat ei ook weggehaald uit ons huis, terwijl ik denk dat daar een heel groot sterk kuiken uit zou kunnen komen. Odette kakelde dat dat vast niet zou gebeuren, omdat de tsaar te klein is voor Xena, hij zou haar nooit kunnen bevruchten, maar ik weet dat nog niet zo zeker. Als zij gaat liggen en hij gaat achter haar staan moet het best mogelijk zijn. 

Maar ja, die kans is ook weer

de tsaar vindt broeden ook geen goed idee

voorbij, het ei ligt nu in de grote schuur koud te worden. 

Ik hoop dat ma Tok snel weer op vakantie gaat en dan voor een hele tijd, lang genoeg om kuikens uit te broeden, dan zetten we haar gewoon voor een voldongen feit. 

De tsaar kakelde tegen ons dat hij het eens was met ma Tok, hij heeft zijn vleugels vol aan ons, eigenlijk had hij teveel hennen onder zich voordat poes Luna zo wreed tekeer ging hier. 

Hoe kan hij dat nu kakelen? Hij hoort zijn hennen te steunen als dat nodig is en dat is nu aan de orde. Gaat hij gewoon heulen met de vijand! 

Trui is geschokt door Annette's opmerking

Toen ik dit tegen Trui kakelde schrok zij. "Noem je ma Tok nu de vijand?" kakelde ze en toen schrok ik ook. 

Hoe had dit zover kunnen komen? 

Ik kakelde maar gauw dat dat een vergissing was geweest en dat ik in mijn boosheid wel eens dingen uitkraamde die ik niet echt meende, waarop Trui me vreemd aankeek. 

"Ik hoop dat je dit inderdaad niet meende, anders moet ik het gaan melden aan Nikolaas en dat doe ik liever niet," kakelde ze. 

Oei, die had ik niet zien aankomen. 

Ik hoop dat ik Trui duidelijk heb gemaakt dat ik ma Tok niet als de vijand zie, maar dat ik gewoon boos was geweest, anders gaat dit muisje nog een staartje hebbben.

 

Te korte vakantie?

Trui:

Ze is er weer hoor, ma Tok.

Annette is broeds

Eigenlijk is ze te vroeg terug gekomen naar mijn zin en Annette en Quinoa zijn dat met mij eens. 

U zult nu zeggen: "Hoe kan dat nou, het is  toch altijd fijn als alles weer normaal is in de Tok-tuin?" 

Wel, dat zal ik u veerfijn uit de doeken doen.

Annette begon ermee, waarna Quinoa zich bij haar aansloot en daarna volgde ik hun voorbeeld. Waarmee? 

Met broeden! 

Ma Tok had gezegd  dat dat deze zomer niet ging gebeuren, maar nu ze er niet was zagen wij onze kans schoon. Annette zat nog maar een

Quinoa is ook broeds

paar uur op twee eitjes, die ze had gekregen van Lisa en Linda, toen mevrouw Anna Marie, die voor ons zorgde tijdens de afwezigheid van ma Tok, bezorgd aan haar vroeg of ze niet lekker was. Natuurlijk kakelde Annette niets terug, ze bleef stil zitten. Mevrouw Anna Marie stuurde een berichtje met een foto naar ma Tok in het verre land waar zij op vakantie was en ma Tok stelde haar gerust:

Trui voegt zich bij de 2 andere broedsters

"Annetje is broeds, ze is niet ziek. Waarschijnlijk liggen er eitjes onder haar, die houdt ze warm. Geef haar maar wat wormpjes voor haar snavel, dan komt het wel goed." Annette genoot van de wormpjes en broedde lekker verder. Nu is het zo dat, als er één hen broeds is, er vaak meer volgen. En ja hoor, Quinoa kroop in een hoekje en wachtte geduldig tot er ook voor haar een eitje beschikbaar was. En toen kon ik het opeens ook voelen, die neiging om eitjes warm te gaan houden tot er kuikentjes uit zouden komen. Ik ging naast Quinoa zitten, voor de gezelligheid, want broeden duurt lang, wel één-en-twintig dagen! Ik kreeg ook een eitje, ik weet niet meer van wie,

met z'n 3-en broeden, zo gezellig!

dus nu zaten we met ons drieën op het plateau van het Tok-huis. Mevrouw Anna Marie zorgde goed voor ons, ze gaf ons elke morgen wormpjes voor onze snavel en ze zette ook een bakje met water bij ons neer. Dat bakje stond daar nog maar net toen Xena het met haar lompe poten omver liep. Dat vonden we niet erg, we hadden toch geen dorst. Het was best gezellig zo met ons drieën, we vroegen ons al af wie de volgende zou zijn die kwam broeden. 

Maar toen kwam ma Tok weer thuis en ze lachte toen ze ons zag. "Morgen zal ik kijken of er kuikentjes aan het groeien zijn in jullie eitjes," zei ze toen ze onze deur sloot in de avond. 

Die nacht waren Annette, Quinoa en

het omgeschopte drinkbakje bij Annette

ik best een beetje zenuwachtig, zou er al iets in onze eitjes te zien zijn? De volgende morgen haalde ma Tok ze voorzichtig onder ons vandaan en ze liep ermee naar de grote schuur. Een poosje later kwam ze terug, ze keek een beetje bedroefd. "Geen één van jullie eitjes was bevrucht," zei ze en ze tilde ons één voor één naar buiten. Wij waren erg teleurgesteld, maar ik had gezien dat ma Tok niet blij was geweest toen ze ons kwam vertellen dat er geen kuikens op komst waren. Zou ze het dan toch stiekem wel gehoopt hebben? 

Wij, de drie broedsters, hebben nu afgesproken dat we nog een poging gaan wagen. Hoe we dat gaan organiseren weten we nog niet, heeft iemand van u, lezers, soms een idee? Dan horen wij het graag.

Ma Tok: met dank aan mevrouw Anna Marie voor een deel van de foto's.

Grote schoonmaak

Xena: 

Ma Tok heeft ons huis schoongemaakt en daarmee bedoel ik nu het Tok-huis, waar ik ook woon bij de kleintjes.

maar 1 stok en 1 mestplank

Ze heeft meteen wat veranderingen aangebracht. Zo is er nu nog maar één stok en één mestplank op de bovenverdieping. Ze heeft dat gedaan omdat er nu veel minder kippen in het huis slapen. Zij hoeft er dan niet bij te klimmen om onze plank en stok achterin het huis schoon te maken en het is voor ons ook prettig dat we nu een ruime plek hebben om te liggen als we een ei willen leggen. 

Ik heb nog geen ei gelegd sinds Xandra's dood, ik denk dat mijn lichaam dat eerst moet verwerken voordat het weer aan eieren maken toe kan komen. 

Soestdijk, waar Xandra is overleden, heeft ook een schoonmaakbeurt gehad. Daar ben ik blij om, het rook nog altijd naar haar bloed en dat is nu weg. 

lekker veel ruimte achter de stok en mestplank

Ik zag een paar van de kleintjes alweer het nachthok van Soestdijk binnen gaan en later haalde ma Tok er een eitje uit. Het is goed dat dat hok weer gebruikt wordt, misschien dat ma Tok er nog een keer geredde legkippen in gaat houden heeft ze me toevertrouwd, maar dat doet ze pas als ze weer terug is van het reisje dat ze binnenkort gaat maken. 

Nee, ze gaat nu niet zo ver als de vorige keer en ze blijft ook niet zo lang weg. Er komt wel weer iemand in haar huis wonen om voor de katten te zorgen. En voor ons natuurlijk ook. 

De nieuwe dierenverzorgster is al komen kennis maken hier in de tuin, ze keek aandachtig toe hoe ma Tok alles deed hier. Dat komt wel goed denk ik. Dat moet ook wel, want ma Tok gaat al heel snel weg.

de 2 kuikentjes van mevrouw Angelique

Bij mevrouw Angelique zijn twee kleine kuikentjes uit hun eitjes gekropen, ma Tok kreeg foto's doorgestuurd. 

Zien ze er niet schattig uit? 

Ma Tok wil niet dat er dit jaar wordt gebroed in de Tok-tuin, maar ik zag haar twijfelen toen ze die foto's bekeek. 

Gelukkig is er nog niemand broeds, want als er weer kipjes bijkomen moet die tweede stok er weer bij in ons huis en het is nu net zo lekker ruim. 

Ma Tok heeft ook een zachte landingsbaan gemaakt voor mij. 

Dat was nodig omdat ik nu en dan heel hard op de grond terechtkom als ik de trap naar beneden afga in de morgen. 

de landingsbaan voor Xena

Hoe het er nu uitziet? Kijkt u maar op de foto, dan begrijpt u het wel. Mooi hè? Helemaal voor mij alleen. 

Yolanthe, het kipje dat zich niet zo lekker voelde, loopt weer meer door de tuin te scharrelen dan vorige week, ik hoop dat zij het gaat redden. Ze was altijd zo parmantig, dan is het extra naar als ze opeens zo sloom is en het liefst in ons huis blijft zitten. We hebben de hele week vitamientjeswater gekregen, tot verdriet van Quinoa, die blijft mopperen dat ze dat niet lekker vindt. "Nou, dan drink je toch niet," kakelde Odette en daar kon ze het mee doen. 

Ma Tok: de komende weken zult u het weer even zonder verhaaltjes over de familie Tok moeten doen, als ik weer op het nest ben zullen ze me vast veel te vertellen hebben.

Voorjaarsmoeheid?

Yolanthe:

Ik voelde me niet lekker, ik was lusteloos en moe.

Yolanthe eet wormpjes

Natuurlijk had ma Tok het in de gaten, hoe goed ik ook mijn best deed het te verbergen. Ze pakte me op en bekeek mij eens goed. "Je bent bleek, meisje," zei ze en ze nam me mee de grote schuur in. Daar ging ze in een kastje rommelen en ze haalde er een klein doosje uit. Ik mocht op schoot zitten en het doosje ging open. Ik gluurde langs haar hand en zag dat er allemaal kleine witte pilletjes in zaten. Ma Tok haalde er één uit en die stopte ze pardoes in mijn snavel. Ik kon niet veel anders doen dan het ding doorslikken, dat deed ik dus maar, dan was ik ervan af. Ma Tok zette me weer neer in de tuin en we kregen lekkere meelwormpjes. Niet dat ik daar veel zin in had, maar ik nam er wel een paar, anders zou ik vast nog meer medicijnen moeten slikken. We kregen ook vitamientjes in ons water, dat hoorde vast ook bij de kuur. Iedereen kakelde dat ze liever gewoon water hadden om te drinken en Quinoa ging op zoek naar regenwater, dat meestal wel in de tuin te vinden is. 

Maar nu had zij buiten de waard gerekend, waarbij ma Tok even voor waard speelde, zij 

Quinoa is boos

had alle regenplassen, die nog op de deksels van de voertonnen lagen, weg geschept, zodat Quinoa met een gezicht als een donderwolk toch maar vitamientjeswater ging drinken. 

"Hebben we dit aan jou te danken?" vroeg ze boos aan mij, waarop ik kakelde dat ik er ook niks aan kon doen en dat ik ook liever gewoon water had. 

"Ben je niet lekker?" vroeg ze toen en ze keek me bezorgd aan. Ik vertelde dat ik zo moe en lusteloos was de laatste tijd en dat ik mijn best had gedaan het voor ma Tok geheim te houden, maar dat dat toch niet was gelukt. Daarop ging 

Quinoa geeft Yolanthe een wormpje

Quinoa een lekker wormpje voor mij halen dat ze voor me neerlegde. Dat was erg lief van haar, dat had ik niet verwacht. "Eet het maar gauw op," kakelde ze, "dan ben je snel weer beter en dan krijgen we weer lekker gewoon water te drinken." Aha, dat zat er dus achter, ik vond het al zo vreemd dat ze opeens zo lief voor mij was. Om haar een plezier te doen at ik het wormpje op en het smaakte niet eens zo slecht, zou dat pilletje nu al werken? 

Yneke en Yolanthe samen op de grote voorraadton

De volgende ochtend toen ma Tok de deur van ons huis kwam openen zat ik nog op de grote voorraadton, waar ik altijd slaap samen met Yneke. Ma Tok pakte me op en keek goed naar mijn kammetje, ook voelde ze met haar hand of ik erg mager aan het worden was. "Je moet wel goed eten hoor, anders word je niet beter," zei ze. Ik deed wel mijn best, maar ik had gewoon geen trek. Ik kreeg extra meelwormpjes voor mijn snavel neergelegd en die at ik toen maar op, waarop ma Tok zei dat ik in elk geval mijn best deed. Ze keek ook

Yolanthe voelt zich beter

of mijn oogjes niet vies waren, wat gelukkig niet het geval was, want dan zou ik apart moeten zitten en daar had ik helemaal geen zin in. 

De volgende morgen voelde ik me wat beter, ik ging weer uit mezelf naar buiten. Ma Tok keek opgelucht en blij naar mij en ze prees me toen ik ging eten en drinken. We kregen nog wel vitamientjeswater in onze drinkbak, ma Tok neemt altijd het zekere voor het onzekere. 

Wat ik ook heel fijn vond was dat de zon scheen, zodat ik een lekker warm plekje in de tuin kon opzoeken. Nu zou ik vast snel weer helemaal beter zijn.