Hiep Hiep kuikens!

Pippa:

Ze zijn er hoor, mijn kuikens! En ze zijn prachtig, allebei!
Wat zegt u, of de kleintjes van Babette er ook al zijn?
Dat mag zij dadelijk zelf vertellen, ik ga het alleen maar over mijn eigen kindertjes hebben.

Pippa met Hannah (achter) en Hilda (voor)

Ma Tok hoorde dinsdagavond al gepiep in één van mijn eitjes, dus ze vertelde mij dat het niet lang meer zou duren.
Alsof ik dat niet wist, ik had mijn kleintje natuurlijk allang gehoord. Het is altijd een heerlijk geluid, dan weet je dat je werk niet voor niets is geweest.
Want zeg nou zelf: als je drie hele weken niets anders hebt gedaan dan eieren warm houden wil je ook resultaat.
Nu is het zo dat ik maar één week heb gebroed, maar daar kon ik niets aan doen, dat heeft Ma Tok zo geregeld.

En ik ben Babette dankbaar voor haar aandeel in het uitkomen van mijn kuikens.
Op de foto's kunt u zien hoe ze eruit zien. Links ziet u Hilda en rechts Hannah.
Mooi zijn ze, hè?
Ik mocht de namen zelf verzinnen van Ma Tok, als ze maar met de letter H begonnen, want die was aan de beurt. Ze heten naar twee trouwe lezeressen van onze verhaaltjes, zo krijgen die een soort eerbetoon.
Ik ben heel benieuwd hoe ze eruit gaan zien als ze groter worden, dat is altijd weer een verrassing. Zou Hannah zo blond blijven als ze nu is? En zou Hilda bruin worden?
We moeten ook afwachten wat voor ras ze zijn, dat wil Ma Tok nog steeds niet vertellen. Flauw hè? Bent u ook zo benieuwd?

Babette:

Mijn kleintjes zijn ook veilig uit hun eitjes gekropen en het zijn de mooiste kuikens van de hele wereld. Ze zijn heel schattig, net zoals de drie die ik vorig jaar had uitgebroed.

Babette's Iyona (boven) en Inge (onder)

Kijkt u maar naar de foto's, dan kunt u zelf zien hoe prachtig ze zijn.
Ik mocht van Ma Tok namen verzinnen, maar ze moesten met een I beginnen.
Dat was best een beetje moeilijk, maar ik ben eruit gekomen en nu heten ze Inge en Iyona.
Ik hoop dat ze niet net als vorig jaar allebei haantjesgedrag gaan vertonen, ik zou het best fijn vinden als in elk geval één van de twee hier in de Tok-Tuin zou kunnen blijven wonen. Dan kan ik lekker lang over ze moederen. Ik zie regelmatig dat Wiske Floortje nog in bescherming neemt; niet dat dat nodig is, Floortje is best een pinnig hennetje geworden, maar Wiske vindt het heerlijk heeft ze mij toevertrouwd. Volgens haar vindt Floortje het ook geweldig dat haar moeder er altijd is om op terug te vallen. Floortje vindt het juist vervelend heeft ze tegen mij gezegd toen haar moeder even niet in de buurt was. "Ze bemoeit zich veel te veel met mij, ik word er soms gek van!" zei ze. Ik heb er later stiekem om gelachen, dat die twee zulke verschillende dingen tegen mij vertelden.
Nu krijgt u nog twee portretfoto's te zien van mijn kuikens, gewoon omdat ze zo geweldig zijn.
















Links ziet u Inge en rechts Iyona. Iyona is de enige zwarte, Ilse is blond. Bij Pippa is er ook een blondje en een iets donkerder kuiken, maar die is toch niet zo mooi zwart als mijn Iyona. Ik ben een trotse kloek, maar dat had u vast al begrepen.