Verhuizing naar een paleis

Gerrit:

U ziet mij hier samen met Geertje zitten in ons "oude" hok.
Wij zijn namelijk verhuisd.
Ma Tok was al een hele tijd aan het piekeren hoe zij ons wat meer ruimte kon geven.

Gerrit en Geertje in hun oude hok

Door de tuin scharrelen is geen optie, wij kunnen de weg naar ons hok niet zo goed terugvinden. Kippen kunnen dat feilloos, maar kwartels dus niet. Bovendien zijn wij nogal snel tevreden, dus als wij een plekje vinden waar wij het naar onze zin hebben dan blijven wij daar gewoon, ook als het nacht wordt. En dat vindt Ma Tok niet zo'n goed idee. Zij wil ons 's nachts veilig binnen hebben zitten.
In het hokje waar wij samen woonden was ook een trap naar beneden, maar die had Ma Tok afgesloten, omdat wij anders alleen maar beneden zouden blijven en daar is het niet zo warm als boven. In de winter zou dat te koud zijn voor ons.

Gerrit en Geertje in de rechtervleugel van Soestdijk

Dus wij hadden niet zoveel loopruimte.
Op een dag kwam Ma Tok de tuin in met een grote grijns op haar gezicht.
"Nu weet ik het eindelijk," zei ze. "Het gaat wel heel wat werk worden, maar dat geeft niet.
Wij waren benieuwd wat er zou gaan gebeuren.
Ma Tok ging de rechtervleugel van "Soestdijk" leeghalen, de oude zandlaag werd geharkt en deels weggehaald, er werd nieuw zand uit een zak in de ren gedaan en toen begon ze iets heel vreemds te doen. Ze ging tegels uit de tuin scheppen. Dat was zwaar werk, dat zagen wij aan

heerlijk de ruimte

haar gezicht, dat helemaal rood werd, en we hoorden het ook, ze maakte rare geluiden terwijl ze zo'n grote tegel op een schep naar "Soestdijk" droeg.
Wij keken onze ogen uit en de kippen gingen direct allemaal wormen opscharrelen op de plaats waar de tegel was verwijderd. De tegel werd in de ren gelegd en ze haalde de volgende, die ze bovenop de vorige legde. Zo ging ze nog een tijdje door totdat ze een muurtje had gebouwd van tegels tussen de rechtervleugel en de rest van "Soestdijk." Ze zette ook nog een zwart krat naast de tegels en toen was de rechtervleugel een

de struik, waar Geertje zich onder verstopte

apart hok geworden.
Ons eten en drinken en ons "huisje" werden verhuisd en toen waren wij aan de beurt.
Geertje liet zich gemakkelijk oppakken, maar ze ontsnapte aan de handen van Ma Tok en ze kroop onder een plant in de tuin. Ma Tok had haar snel weer te pakken en zette haar in het nieuwe kwartelhok.
Toen kwam ze mij halen.
Ik wilde graag bij Geertje zijn dus ik liet me rustig optillen en naar ons nieuwe hok dragen.
Wat een ruimte! Was dat allemaal voor ons tweetjes?
Ja, dat was echt zo.
We bleven eerst even in ons

het schone oude kwartelhokje

huisje zitten, maar toen gingen we samen op onderzoek uit. Geweldig! Wat een groot koninkrijk had ik nu!
Dat kon ik wel zeggen, want we woonden plotseling in een paleis.
Ik kraaide van blijdschap en Geertje zei zachtjes "Kwikwikwi" omdat ze helemaal tevreden was. En was Ma Tok toen klaar?
Nee, ze ging ons oude hok helemaal leeghalen en schoonmaken. Ze gebruikte daarvoor de waterslang, dat kan heel goed, omdat het hok van plastic is, dus het mag gewoon nat worden.
Wat er met dat hok gaat gebeuren?
Dat wilde Ma Tok nog niet vertellen, maar dat het binnenkort gebruikt gaat worden zit er dik in.

En de kuikens? Die lopen al in een rennetje in de tuin, omdat het hokje te klein werd om lekker rond te kunnen lopen, kijkt u maar naar de foto's hieronder.
Links ziet u Iyona en Inge, rechts Hilda en Hannah.