Wennen aan elkaar (2)

Kenau, Reina en Xara:

Het gaat steeds beter hier, we weten al bijna niet meer dat wij hier nog niet zolang wonen. En we zijn van plan om hier altijd te blijven, Ma Tok heeft gezegd dat dat mag.

Kenau:

Ik ben denk ik de kleinste hier, al is Barbara ook niet van de grootste.
Zij is, net als ik, een Serama.

een in de tuin gelegd eitje

Babette ook, maar die zit te broeden, dus die is er even niet. Maar ik sta mijn haantje, ik laat mij absoluut niet op mijn kop zitten. Daarom heeft mevrouw Wies mij ook Kenau genoemd, naar een heel flinke mensenvrouw uit een ver verleden.
Of ik al eitjes leg hier in de Tok-tuin? Natuurlijk doe ik dat.
Ik krijg goed eten en drinken en genoeg zonlicht en ik ben gezond, dan komen er vanzelf eitjes in mijn lijf. En als die klaar zijn moeten ze eruit.
Ik leg ze nog wel eens midden in de tuin, maar dat doen sommige andere familieleden ook, dus dat

Barbara is ook klein, zij zit rechts op de foto

zal wel niet erg zijn. Ma Tok raapt ze 's avonds, voordat ze onze deur sluit, allemaal op en dan brengt ze ze naar de grote schuur. Daar staat een kast waar alle eieren in gaan, ook die van Yvonne en Yvette. Wat een vreselijk grote eieren leggen die! Er ligt er wel eens één in een legnest in het Tok-huis.
De eerste keer dat ik zo'n joekel zag schrok ik ervan. Ik was even bang dat wij hier allemaal zulke grote eieren zouden moeten leggen, maar even later zag ik dat Barbara haar kleine eitje gewoon onbeschaamd naast dat supergrote witte ei legde.

slapen op de stok

Pfoe, dat was een opluchting!
Dan is er nog iets waar ik aan moest wennen, dat is het slapen op een stok. Eerst leek het mij helemaal niks, maar toen ik door Ma Tok op zo'n ding werd neergezet merkte ik dat het eigenlijk best erg lekker zat. En nu wip ik er zelf op als we naar binnen zijn geroepen door Laza. Het is heerlijk als er een beetje lucht onder je lijf doorstroomt terwijl je zit te dutten. Ik heb aan Barbara gevraagd of het in de winter niet koud is op de stok, maar dat was volgens haar heel gemakkelijk op te lossen. "Je laat gewoon je dons over je poten zakken en dan heb je nergens

met z'n allen in de tuin lekkers eten

last van," zei ze. Ik ben benieuwd hoe het zal zijn in de winter, met zoveel kippen bij elkaar kan het nooit echt koud zijn binnen.
Ma Tok komt elke morgen onze deur open doen. Wij gaan dan naar buiten en zij maakt onze mestplank schoon, ze ververst ons water en dan gaat ze lekkers strooien voor ons. Gedroogde meelwormen, lekkere pitten, die ze van onze mevrouw Wies heeft gekregen en soms ook nog wat lekkere zaadjes. We hebben ook een paar keer levende meelwormpjes gekregen, die waren nog lekkerder dan de gedroogde. Om je snavel bij in te slikken. Jammer dat ze binnen een paar dagen op waren; ik hoorde dat die altijd worden gegeven als Pa en Ma Tok naar Hoogendoorn zijn geweest. Wat dat is weet ik niet, maar als ze daar zulke heerlijkheden hebben kunnen Pa en Ma Tok daar niet vaak genoeg heen gaan wat mij betreft.
Zo, nu weet u hoe fijn ik het hier heb. De volgende keer mag Xara iets vertellen.