Jaarwiseling

                                Wij, de hele familie Tok, inclusief pa en ma, wensen u allen 

                                     een goede jaarwisseling en een voorspoedig 2023 toe.

Wat nu weer? (2)

Zaza:

Er is echt iets heel raars aan de vleugel in de Tok-tuin. 

het legnest voordat het verdween

Yolanthe heeft vorige week al gekakeld over de verdwijningen die hier plaatsvinden, nou, ik zal u vertellen dat die nog niet voorbij zijn. 

Zo is er deze week een heel legnest verdwenen, u weet wel, zo'n groot geel ding. Het stond in de tuin en op een morgen was het er niet meer. Ma Tok keek vreemd op toen ze de poepjes-schraper en het blik op de grond zag liggen in plaats van op het nest. 

"Wat is dat nou weer?" zei ze en ze keek om het hoekje van de muur van het mensenhuis om te zien of het soms weggewaaid was. Dat was natuurlijk niet zo, dat hadden wij allang gezien. 

het Tok-huis is weer schoon

Ze krabde even achter haar oor, dat doen mensen soms als ze diep nadenken, maar dat hielp niet. Ze keek ons één voor één aan en vroeg of wij hier iets van wisten. We kakelden allemaal door elkaar dat wij het ook niet begrepen en dat zo'n nest toch veel te groot was om door ons verplaatst te zijn. Dat wist zij ook wel, maar ze wilde weten of één van ons iets had opgemerkt in de tuin dat al die rare verdwijningen zou kunnen verklaren. 

Hoofdschuddend ging ze haar werk doen, ze maakte het hele Tok-huis leeg met het herrie-monster en daarna kwam er schone bodembedekking in. De voersilo

de drinktoren nu weer gevuld

werd goed gevuld en de waterbak ook, de stokken werden schoon
geschrobd en weer opgehangen en ook de mestplanken kregen een beurt. Toen alles weer klaar was slaakte ze een zucht en zei: "Zo, ik hoop dat die gekkigheid nu over is." Ja, dat hoopten wij ook, maar helaas was er de volgende morgen alweer iets weg. 

Wat dat was? 

Het drinkwater uit onze drinktoren was helemaal op en niet omdat wij zoveel hadden gedronken, nee, we wilden juist allemaal gaan drinken, maar dat kon dus niet. 

Toen ma Tok binnenkwam om de deur open te zetten en haar werkzaamheden te beginnen keek ze raar op. "Hadden jullie zo'n dorst vannacht?" vroeg ze verbaasd. 

Het is eigenlijk onmogelijk om alles

Xena (links) en Xandra vinden het prima
als er in Soestdijk gedronken wordt

op te drinken met ons allen, dan zouden we allemaal bolrond zijn geweest van het water in onze buiken. 

Ze vulde de toren en zette hem neer; wij waren intussen al naar buiten gegaan om daar te drinken uit de bak in Soestdijk, die gelukkig nog vol was. Xandra en Xena vonden dat prima, zij begrijpen dat een kip niet lang zonder drinken kan en zij eten ook vaak bij ons in het Tok-huis. Al het eten en drinken in de Tok-tuin is voor iedereen, dat weten wij allemaal. 

de tsaar zit te brainstormen

Maar het raadsel bleef en de tsaar ging uit zichzelf al op zijn stille plekje zitten om te "brainstormen" zoals dat met een goed Nederlands woord heet. Hij heeft het raadsel nog niet opgelost, ik ben bang dat dat nog wel even gaat duren. Ik ben zelf ook aan het nadenken en overal kijken of ik iets kan ontdekken en zo viel mij op dat ma Tok erg vaak in de buurt van Daantje was. Zou die ondeugd er iets mee te maken hebben en zou ma Tok haar daarom in de gaten houden? Ik nam me voor om dat ook te gaan doen, want dit kan niet zo doorgaan, het geeft veel te veel onrust, ik hoorde dat Yolanthe al bang was om zelf te verdwijnen, hahaha, nou als ik zou verdwijnen zou ik meteen weten waar al die dingen zijn gebleven, dus ik bied me aan om als lokaas te dienen. Kom maar op!

Wat nu weer? (1)

Yolanthe:

Zo, de ergste kou is weer even uit de lucht. 

vers groen eitje van Zaza

Ik heb er geen last van gehad, alleen ben ik wel gestopt met eieren leggen, mijn energie had ik even nodig om me warm te houden. Ma Tok had iemand een paar van de groene eitjes van Zaza gegeven en die mevrouw vroeg of die eitjes beschimmeld waren. 

Heb je nou ooit! 

Die verse eitjes beschimmeld! Natuurlijk heeft ma Tok uitgelegd dat deze eitjes net zo vers en lekker zijn als de eitjes van de andere leden van de familie Tok. 

het voerbakje vóór het verdween

Ik hoop dat die mevrouw ervan genoten heeft en dat ze nooit meer zo'n fout zal maken. 

Ik heb het hier nog steeds erg naar mijn zin, al is er wel iets vreemds aan de vleugel. 

Wat dat is? 

Er verdwijnen hier dingen, zomaar, zonder oorzaak. Iedereen heeft het erover, maar niemand weet waar die dingen zijn gebleven. 

Eerst was er een voerbakje weg, dat stond nog achterin het Tok-huis in een hoekje, achter de zitstokken. We dachten dat ma Tok het had opgeruimd, want het bakje stond daar zomaar te staan zonder doel.

de gierst voordat het verdween

Maar ma Tok kwam ons huis binnen en vroeg aan ons of wij wisten waar het gebleven was, zij wilde het schoonmaken en in de kast in de schuur opbergen. 

Daarna waren er een paar lekkere gierststengels weg. We dachten dat iemand het opgegeten had, maar ook dat bleek niet te kloppen. Ma Tok heeft lopen zoeken in de bodembedekking en op de grond in het Tok-huis, maar de spullen zijn weg en blijven weg. 

En vanochtend was het weer raak: nu was opeens de hele voersilo leeg, terwijl we allemaal nog op stok zaten. 

Muizen? 

Dan zou het een heel leger moeten zijn geweest, de bak was best vol en nu was hij helemaal leeg! 

Gelukkig kwam ma Tok hem snel bijvullen, zij dacht dat wij allemaal

de voersilo, hier nog niet leeg

erg goed gegeten hadden en ze begreep niet waarom wij allemaal op het nieuwe voer aanvielen alsof we de hele dag nog niets gegeten hadden, wat ook zo was, maar dat wist zij niet. 

Ik heb aan de oudste hen, Odette, gevraagd of er wel vaker dit soort dingen zijn gebeurd hier en zij kakelde dat lang geleden, toen zij nog jong was, er wel eens vreemde zaken voorvielen en dat daar meestal de twee Geertruitjes achter hadden gezeten, maar die zijn al een hele tijd geleden verhuisd naar de onderkant van de tuin. 

Daantje en Dirkje hadden ook wel eens iets uitgehaald, maar ze dacht

Odette, de oudste hen

niet dat Daantje zoiets zou doen in haar eentje. 

Tja, wat moesten we nu? 

We vroegen het aan de tsaar, die kakelde dat hij er eens diep over ging nadenken op zijn speciale denkplekje en dat hij daarbij niet gestoord wilde worden. 

Wij weten allemaal dat hij dan op een rustig plekje gaat zitten met zijn ogen dicht; een ondeugend hennetje kakelde dat hij daar gewoon zit te slapen, maar ik geloof dat niet zomaar. 

Ik vraag me af of hij erachter komt wat er hier gaande is want ik vind het best een beetje angstig, straks verdwijnt er opeens een hennetje, en stel je voor dat ik dat zou zijn...

Koud

 Linda:

Het blijft maar koud, de winter is nu echt begonnen. 

een drinkbak-verwarmer

Ma Tok heeft de drinkbak-verwarmers al onder onze drinkbakken gezet, zodat het water niet zal bevriezen. 

Het is ook vroeg donker, we gaan al vóór vijf uur op stok, lekker knus tegen elkaar aan. Die rare nieuwe kippen gaan nog steeds in de struik zitten, ma Tok zet ze nu elke avond bij ons in het Tok-huis, het Loo staat leeg. Ze hoeft dan niet meer door de modder te lopen; dat hoeft toch al niet, want de modder is hard bevroren en ze kan er gewoon overheen lopen. Ze zucht niet eens meer als ze hen uit de struik plukt, het hoort al helemaal bij de avond-routine. 

lekker warm binnen

We krijgen extra veel voer en vaak vitamientjes door ons drinkwater, dat is nodig om goed door de winter te komen. Ma Tok heeft tegenwoordig een dikke warme trui aan als ze bij ons komt, ze zegt dat dat nodig is omdat de kachel in het mensenhuis niet zo hoog staat. Dat is om gas te besparen, want er is een meneer in een ver land die geen gas meer wil geven aan ons land omdat hij oorlog heeft gemaakt in een ander land. 

Ik begrijp daar niets van en dat hoeft ook niet, wij hebben nooit

sneeuw in de Tok-tuin (vorige kou-periode)

verwarming in ons Tok-huis, dat is niet nodig. Het is zelfs beter als wij in de nacht in een onverwarmd hok zitten, anders is de overgang naar de kou buiten te groot en dan zouden we juist kou vatten. 

Ik vind het allemaal best, als ik het koud krijg kan ik gewoon even naar binnen lopen en mijn dons over mijn poten laten zakken, dan zijn ze zó weer warm. 

Er is nog geen witte deken over de Tok-tuin gevallen, dat heb ik wel een keer meegemaakt, dat witte spul is pas écht koud aan je voeten, dat herinner ik me nog goed. Er zijn hier heel wat hennetjes die dat nog nooit hebben gezien, ik hoorde

Yneke en Yolanthe kakelen over sneeuw

Yneke en Yolanthe al kakelen dat zij dat ook wel eens willen meemaken, sneeuw; en ze willen zelf voelen of het echt zo koud is als ik hen verteld heb. Van mij hoeft het niet te komen al moet ik toegeven dat het een prachtig gezicht is. Alles lijkt plotseling heel schoon, alsof er nergens meer vuil te bekennen valt. Maar als het weer weggaat wordt het een smerige boel, dan zie je wat er allemaal bedekt is geweest. 

Pa en ma Tok zijn ook weer bij Hoogendoorn geweest, waar ze allerlei lekkers voor ons hebben gehaald. Ik heb gezien wat ma Tok allemaal in de kruiwagen uit de auto naar de schuur en naar onze voertonnen bracht, daar waren heel veel tonnetjes met meelwormen bij en scharrelmix, zoals ons gewone voer heet; ik zag ook een zak met gierst, dat is ook niet te versmaden. 

Alle voorraden zijn weer aangevuld, laat nu die winter maar komen!

Winter

Xandra:

Het is koud, vindt u ook niet? 

aarde achterin de tuin

Wij kippen kunnen daar goed tegen, we hebben zogezegd een donzen dekbed om ons lichaam gebouwd, maar we voelen het toch wel aan onze voeten als die op de grond zijn. 's Nachts hebben we daar geen last van, dan zitten we op de stok en zakken een beetje door onze poten zodat onze voeten ook in het dons zijn, maar overdag is het best even doorbijten, vooral als we net uit onze warme slaaphouding komen. Gelukkig is het achterin de tuin niet zo koud, daar liggen geen tegels maar aarde en die is veel warmer. Daarom zijn wij in de winter meestal daar te vinden, behalve als ma Tok lekkers voor ons strooit, daarvoor willen we wel even op de koude tegels lopen. 

de piktafel

Het wordt pas echt vervelend als het ook nog gaat regenen, dan is alles nat in de tuin. Als ma Tok dan wat lekkers neerlegt wordt dat ook nat. Niet dat het daar veel kans voor heeft, meestal is het op voordat het vochtig is geworden, maar dat geldt niet voor eivoer, dat is niet zo snel op te snavelen, het ligt meestal even voordat het allemaal op is. 

Ma Tok had een poosje geleden al iets voor ons gekocht waar ze het op kon strooien, een mooie piktafel. Nee, geen picknicktafel, al lijkt het daar sprekend op, deze tafel is speciaal gemaakt voor kippen. 

de ren met de piktafel erin

Omdat de meelwormen op waren en ma Tok ons niet alleen groentes wilde geven ging ze in de Tok-tuin aan de slag. De grote ren, die ze een paar weken geleden had verplaatst om de vijf nieuwste kipjes wat makkelijker in het Loo te kunnen zetten 's avonds, werd weer terug gesleept en in het midden ging ma Tok de grond een beetje ophogen met aarde uit de tuin. Daar bovenop gooide ze een zak zand leeg en dat maakte ze glad. Dáár weer bovenop kwam de piktafel te staan, die nu droog bleef onder het dekzeil van de ren. 

Xandra bij een plas in de natte tuin

Ma Tok stond blij naar het resultaat te kijken, maar wij werden ongeduldig. Wanneer kregen we nu het beloofde lekkers? Eindelijk ging ze naar de voerton waar het eivoer in zit en haalde er een paar volle scheppen uit, die ze leegde in de bak van de piktafel. 

Nou, u begrijpt dat ik er als eerste bij was. Dat spul is zó lekker, daar eet je gewoon je snavel bij op! De anderen kwamen één voor één ook kijken en proeven en ma Tok stond in de regen te lachen om ons. Ze werd helemaal nat, maar dat vond ze niet erg, zei ze, ze ging dadelijk binnen wel iets droogs aantrekken en haar haren drogen. Ja, dat kunnen mensen, andere veren aantrekken, ze zijn dan meteen weer droog, dat is best handig. Maar ik heb toch liever mijn verenpak, lekker warm in de winter en koel in de zomer. 

 

Kippengedrag

Pavlova:

Wat een gedoe met die vijf nieuwe kippen, die maar niet kunnen besluiten waar ze gaan slapen. 

Pavlova (rechts) in het Tok-huis kort na haar aankomst

Laten ze gewoon normaal doen en bij ons in het mooie Tok-huis komen, daar is het altijd gezellig en er staat eten en drinken binnen, zodat je niet naar buiten moet als je daar geen zin in hebt. Alle kippen die ma Tok in het Tok-huis heeft gezet als ze daar aan toe waren vonden dat meteen prima en ze gingen na hooguit twee nachten uit zichzelf naar binnen. Maar deze vijf dames? Ik weet niet of ze het ooit zullen leren, ze gaan zelfs in de struik zitten als het best koud is of een beetje nat. 

de tsaar zit wel in het Tok-huis

Dan ben je toch niet goed bij je kop? Vooral die Amalia begrijp ik niet, ze is helemaal hoteldebotel verliefd op de tsaar en dan wil ze niet in hetzelfde huis overnachten als hij. Nikolaas vindt het overigens best, "Heb ik even rust" kakelde hij pas toen ik vroeg wat hij er nu van vond. Tja, zo kun je het ook bekijken. Maar op deze manier kan hij ook geen gezag uitoefenen over zijn nieuwste dames. Toen ik dat tegen hem kakelde antwoordde hij dat hij het druk genoeg had met ons allemaal en dat die vijf eigenwijsjes het zelf maar moesten weten. Zo hebben ze nu een lat-relatie.

Yneke

Weet u wie ik heel grappig vind? Yneke, die hier tegelijk met Yolanthe en Zaza is gekomen. Yneke vindt ma Tok nogal lief en dat toont zij regelmatig door op haar te springen en dan te blijven zitten. Zo zat ze in de zomer, toen het warm was en ma Tok wel eens bij ons kwam zitten in de tuin, vaak op schoot bij haar. Nu ma Tok niet meer gaat zitten maar nog wel in de tuin bezig is met onze hokken schoonhouden en ons van eten en drinken voorzien heeft Yneke iets nieuws bedacht om toch dicht bij haar te zijn. Ze springt op haar schouder en laat zich zo door de tuin vervoeren. 

Ma Tok vindt dat prima, ze praat tegen Yneke alsof ze een mens is,

Yneke op de schouder van ma Tok

ze zegt telkens wat ze gaat doen en Yneke geniet van die aandacht. 

Ze heeft een foto naar de fokker van Yneke gestuurd en hij zei dat dat typisch gedrag is van een koekoek-kleurige hen. 

Vreemd hè, dat het gedrag van een kip te maken kan hebben met haar kleur. Ik zou denken dat dat meer van het ras afhangt, maar het schijnt echt zo te zijn, deze meneer Aad weet heel veel van kippen, hij heeft er zelfs een boek over geschreven. Het is niet te hopen dat ma Tok een keer een Brahma in die kleur mee naar huis neemt, dat zou problemen geven.  

Zaza, de ijverige hen

Wij zijn overigens allemaal gestopt met eitjes leggen, de winterstop is duidelijk aangebroken.

groen eitje van Zaza

Er ligt alleen nu en dan nog een groen eitje, dus Zaza is overijverig. 

Ma Tok gunt ons rust, zei ze, toen iemand tegen haar zei dat ze een lamp aan moest laten in de nacht, dan zouden wij ook als het buiten donker is eitjes leggen. 

Ik ben daar blij om, wij hebben in de winter vakantie en de mensen in de zomer. 

Eerlijk verdeeld!

Eigenwijs

Alexia:

Angelique heeft de vorige week verteld over onze verhuizing naar het Tok-huis.

een deel van het Tok-huis

Ik kan u vertellen dat ik het niet fijn vind in dat grote huis met die twee lange stokken, ik zit veel liever in het Loo. Toen ma Tok ons een paar keer uit de struik had gehaald werd zij dat een beetje zat, vooral toen ik in haar hand pikte omdat ik niet met haar mee wilde. De volgende dag zette zij zuchtend de ren van het Loo weer open en zei tegen ons dat we het dan zelf maar moesten uitzoeken waar we wilden slapen. Nou, dat liet ik me geen twee keer zeggen, die avond ging ik weer lekker in ons oude vertrouwde hok op stok. 

weer in de struik

De andere vier gingen toch weer in de struik zitten, omdat Amalia kakelde dat dat moest. Ik trek me niks aan van haar, ze is niet de baas over mij, wat denkt ze wel. 

Ma Tok haalde de vier meisjes van de takken van de struik en zette ze in het Tok-huis. Toen kwam ze kijken of ik veilig binnen zat en ja hoor, ze zag me in het Loo op mijn fijne plekje zitten soezen. Ze knipoogde naar me en zei: "Welterusten Alexia." Dat was fijn. Maar gedurende de nacht werd het toch wel een beetje stil en eenzaam daar in mijn hok. Dus de volgende avond kroop ik weer in de struik bij de anderen. 

Ma Tok schudde haar hoofd en zette ons allemaal in het Loo, waar we

weer allemaal in het Loo

weer net als in het begin tegen elkaar aan op de stok zaten. 

De volgende dag regende het pijpenstelen, zodat de struik helemaal nat was. Dat had tot gevolg dat Amalia, die een beetje ijdel is, vreesde voor haar kapsel en ons naar het Loo stuurde om te gaan slapen. Precies zoals ik het graag wilde. Ma Tok vond het ook prima, ze was blij dat ze ons niet uit die kleddernatte struik hoefde te vissen, zoals ze zei. 

de grote struik waar ma Tok omheen moest lopen

Maar de volgende dag wilde Amalia weer dat we in de struik gingen overnachten. Omdat het best lekker weer was gingen we alle vier achter haar aan, ik ook. 

Daar was ma Tok helemaal niet blij mee, ze kwam laat thuis en moest ons toen weer "uit de struik plukken," zoals zij dat noemt. Ze mopperde een beetje en zette ons niet op de stok maar gewoon op de grond in het Loo. "Jullie gaan zelf maar op de stok zitten," zei ze, maar ze bleef wel in de tuin tot wij stil geworden waren. 

Ik begrijp wel dat ma Tok het niet fijn vindt om ons naar het Loo te brengen, ze moet dan door de modderige tuin lopen en soms glijdt ze bijna uit. 

het Loo is nu beter bereikbaar en niet meer door de modder

Maar daar kunnen wij niets aan doen, ze moet maar iets verzinnen op het door de modder lopen, misschien een paar stapstenen neerleggen of zo.

Het leek wel of ma Tok mij had horen denken want de volgende dag begon zij het Loo leeg te halen en de ren te verplaatsen. Ook het hok werd op een andere plek gezet, zodat ma Tok niet elke avond helemaal om de ren en de struik heen hoeft te lopen om ons in het Loo te plaatsen. Er kwam schone bodembedekking in het Loo en nu is het afwachten hoe dit bevalt. 

Ik ben in elk geval tevreden met deze oplossing.

Verhuizing geslaagd?

Angelique:

U hebt vast al gehoord dat wij eindelijk ook door de hele tuin mogen scharrelen. 

iedereen buiten in de tuin

Dat is echt heerlijk, zoveel ruimte om je poten te strekken; het is alleen uitkijken voor sommige van de andere kippen, ze zijn niet allemaal even aardig voor ons als nieuwkomers. Zo worden wij wel eens weggepikt als er een lekker hapje is, meelwormpjes of zo. 

Dat is logisch, dat weet ik, wij zijn er het laatste bij gekomen dus zijn we de onderste in de pikorde. Gelukkig is er altijd genoeg te eten en te snoepen hier, dus als ik word weggestuurd zoek ik gewoon een ander hapje op. 

Wij hebben eerst nog een week in ons eigen hok, het Loo, geslapen, maar toen vond ma Tok het tijd om

de 5 A'tjes in het Tok-huis

ons bij de anderen te voegen. 

Zij deed dat de eerste keer door ons één voor één van onze stok te plukken en in het Tok-huis weer op een stok te zetten, zodat we verder zouden kunnen slapen. Natuurlijk gaf dat wat gesteggel, sommige kippen wilden geen nieuwe hen naast zich hebben, maar ma Tok trok zich daar niets van aan en omdat het donker was werd het al snel rustig. De volgende morgen was het een beetje raar wakker worden in een vreemd hok, maar er stond eten en drinken dus we redden ons wel. 

de A'tjes in het donker in de struik

Ma Tok kwam de deur open doen en toen kwamen we in de inmiddels vertrouwde Tok-tuin terecht, alleen via een andere deur dan we gewend waren. 

Die avond wilden we gewoon weer op stok gaan in het Loo, maar ma Tok had de deur dichtgedaan, zodat we daar niet naar binnen konden. Wat nu? Het begon al echt donker te worden, we moesten een slaapplek vinden en wel onmiddellijk. Amalia, die de oudste en de bazigste is, kakelde dat we in de grote struik prima zouden kunnen slapen en ze gaf het voorbeeld door daarin op een tak plaats te nemen. Wij volgden haar en zo zaten we toch een beetje beschut door de bladeren van de struik. 

nu met flits

Ma Tok kwam de deur van het Tok-huis sluiten, maar eerst telde ze zoals gewoonlijk de binnen zittende kippen. Ze kwam niet verder dan het aantal dat er altijd al zat, dus er klopte iets niet. Ze keek in de tuin of wij misschien bij het Loo zaten, maar nee, daar waren we niet. Ze scheen met haar zaklamp overal, ook in de struik en zo zag ze ons zitten. Ze stak haar ene arm in de struik, maar omdat ze in haar andere hand de zaklamp vasthield kon ze ons niet pakken. Wat ze toen deed? Ze nam de lamp in haar sna... eh... mond en toen had ze haar handen vrij. Amalia werd als eerste gepakt en binnen gezet in het Tok-huis en daarna volgden wij allemaal. Dit hele scenario herhaalde zich de avond erna, met als verschil dat Alexia

eigenwijze Alexia, die een nacht buiten sliep

zich snel weer uit de poten maakte toen ma Tok de volgende kip ging pakken om binnen te zetten. 

En zo kwam het dat zij een nacht buiten heeft geslapen en dat juist toen het zo koud was. 

Het was natuurlijk haar eigen schuld en dat vertelde ma Tok haar ook de volgende morgen. 

Alexia haalde haar schouders op en kakelde dat zij het lekker toch niet koud had gehad, maar dat geloofde ma Tok niet en ik eigenlijk ook niet. Wat een domme actie was dat geweest van Alexia, ze zal het niet snel weer doen. En ik al helemaal niet.

Geef mij maar de gezellige warmte in een veilig kippenhok.

Ma Tok: de volgende dagen zaten de vijf nieuwe hennetjes weer in de struik, zodat ik daar weer in moest kruipen om ze in het Tok-huis te zetten. Ik hoop dat ze het snel afleren.

Broodnodige rust

Odette:

Ik ben nu de oudste hier in de tuin. 

mooie Ursula, die maar één jaar oud werd

Een twijfelachtige eer, want als je de oudste bent verwacht iedereen dat jij wel de volgende zal zijn die naar de onderkant van de tuin vertrekt. Eigenlijk is dat onzin, want we hebben al zo vaak gezien dat een nog jonge hen overleed. Neem nou Ursula, die werd maar één jaar. En Dirkje werd ook niet echt heel oud. 

Ik voel me nog best al krijg ik een beetje stramme poten. Met mijn hersens is alles gelukkig nog in orde en die zijn voor mij erg belangrijk. Ik ben tenslotte de filosoof van de familie Tok. 

Mijn dochter Quinoa is nog niet

Quinoa, Odette's dochter

zover dat zij mijn functie kan overnemen, al merk ik wel dat zij steeds meer zit na te denken in plaats van rond te rennen en met de anderen te kakelen. 

Ik moet het nog wel een poosje volhouden tot zij helemaal klaar is voor de baan van denker. Dat vind ik geen straf, ik heb het nog steeds erg naar mijn zin hier en er is genoeg om mijn kop bezig te houden. 

Ik hoorde dat Nikolaas een rustig plekje zoekt om problemen te kunnen oplossen. Ik heb meerdere van zulke plekjes, maar ik weet niet of ik die met hem wil delen. Dan zijn ze niet meer privé zal ik maar

rustig plekje overdag in het Tok-huis

zeggen. Misschien vertel ik hem er één, mijn minst favoriete, dan kan hij die gebruiken, ik moet nog even nadenken welke ik voor hem zal uitkiezen. 

Ik begrijp niet dat hij niet gewoon in het Tok-huis gaat zitten, daar is het overdag altijd rustig. Er zit hoogstens een kip een eitje te leggen en zelfs dat is in deze tijd van het jaar maar zelden. Er komt wel eens iemand even wat eten, maar daar heb je geen last van als je boven zit. 

Of in Soestdijk, daar is het ook vaak stil, Xena en Xandra gaan al vroeg naar buiten en als ze trek hebben eten ze meestal wat in het Tok-huis. Die twee plekjes kan ik hem wel verklappen, ik heb er nog een paar maar die houd ik voor mezelf. 

allemaal lekker los in de tuin

De vijf nieuwe kipjes zijn ook al een poosje los in de tuin, dat vinden ze zelf heel fijn, maar de tsaar heeft zo zijn bedenkingen. Ik houd Amalia nu en dan uit zijn buurt door met haar te kakelen, ze laat hem geen moment met rust. 

Moeilijk hennetje is dat, ze wil constant aandacht van de enige haan hier in de tuin. Ze is best

Amalia (vooraan) is als eerste buiten de ren

aardig om mee te kakelen, ze is goed opgevoed, dat merk je aan alles. Haar zusjes Alexia en Ariane zijn net zo vriendelijk, maar minder op de voorgrond tredend. 

Arme Nikolaas, hij heeft het er zwaar mee dat hij zo wordt gestalkt. 

Het zal toch wel minder worden neem ik aan, als het lente wordt gaat ze vast broeden en dan heeft hij een poosje rust. Tot ze met haar kuikens naar hem toekomt, maar dat zien we dan wel weer.

 

De tsaar en zijn dames

 Tsaar Nikolaas:

Ik moet u hoognodig iets vertellen. 

Het lijkt wel alsof ma Tok een beetje gek is geworden. 

de laatste 5 nieuwe kipjes

Ze zeggen wel eens: "hoe ouder hoe gekker," heb ik gehoord, nou dan ben ik bang dat ma Tok erg oud aan het worden is. Wat ik hiermee bedoel? Ik heb een tijdje geleden al tegen haar gekakeld dat zij veel te veel hennen verzamelt hier in de tuin. Ze denkt geloof ik dat zij mij daarmee een plezier doet. Goed, ik geef toe dat ik het prima vind om een beetje keus te hebben als ik een hen wil treden, maar zoveel keus hoeft nou ook weer niet. 

veel kippen in de tuin

Kijk toch eens: de hele tuin is vol als iedereen buiten scharrelt, er is geen rustig plekje meer over om eens na te denken als er een probleem op te lossen is. En dat is wel mijn taak, als er iets niet helemaal goed gaat wordt er van mij verwacht dat ik dat even regel; maar daarvoor heb ik dan wel een nadenk-plekje nodig. 

Wat zegt u? Is er vast nog wel zo'n plekje te vinden in de tuin? Wijst u

rustig plekje? Waar dan?

me dat dan maar eens aan, dan zal ik kijken of dat inderdaad een waardige plaats is voor een tsaar aan het hoofd van zijn land. 

En verder is er nog iets dat hoognodig rechtgezet moet worden. Wendy heeft u verteld dat ik een Grubbe baardkriel ben en daarin had zijn helemaal gelijk. Maar ze kakelde ook dat Grubbe een plaats is en dat klopt niet. 

Nee, Grubbe is een villa in België. Ik kom dus niet uit een "gat" zoals ze dat noemde, maar uit een villa! Het is maar dat u het weet. Een tsaar kan natuurlijk nooit uit een piepklein dorpje komen. 

En dan hebben we nog Amalia, één

Amalia is als eerste buiten

van de vijf nieuwe hennetjes. 

Zij is stapelverliefd op mij. Dat vind ik natuurlijk prima, maar nu is ze ook nogal jaloers aangelegd en ze zit telkens in de gaten te houden of ik naar andere hennetjes kijk. Belachelijk natuurlijk! Ik moet de hele familie bevruchten, dus ik kan het niet bij haar alleen houden. Nee, een monogame haan bestaat niet, of er moet maar één hen zijn in zijn gebied. Ik vind Amalia een leuk kippetje, maar haar twee zusjes zijn ook niet te versmaden, om van die prachtige Angelique en

mooie Zaza

Annemarie nog maar te zwijgen. 

Ja, wat dat betreft moet ik bekennen dat ma Tok wel smaak heeft als ze hennetjes voor mij uitzoekt. 

Yneke vind ik ook prachtig en Zaza... 

Maar Zaza wil niets van mij weten, die zit liever ergens bovenop om alles goed te kunnen zien. Je zou bijna denken dat zij hanig was, maar ze heeft toch ook eitjes gelegd in de zomer. 

Wel rare eitjes, groene notabene, maar toch wel echte eitjes, dus ze heeft bewezen een hennetje te zijn. 

U hebt inmiddels al wel begrepen dat de vijf A-tjes los lopen in de tuin. Ze slapen nog wel in het Loo, maar verder hebben ze de vrijheid gekregen. Dat is maar goed ook, ze waren het echt zat in die ren. 

En nu moet ik echt een plekje opzoeken om Amalia te ontlopen, want daar komt ze alweer aan.