De "Geredden" (1)

Ma Tok:
De verhalen van deze week vereisen wel enige medewerking van de lezers.
Zo krijgt u herhaaldelijk de opdracht om oude verhaaltjes op te zoeken en die te lezen.
Ik hoop dat u hiertoe bereid bent.

Yvonne en Yvette

Vera en Vita

Vera en Vita, Yvonne en Yvette:
Hallo allemaal, wij zijn de zogenaamde "Geredden".

v.l.n.r.: Yvonne, Yvette en Vita

Als u alle verhaaltjes van de familie Tok trouw hebt gelezen begrijpt u wel waarom wij soms zo genoemd worden. En als u pas later bent gaan lezen zou u alle eerdere verhaaltjes alsnog kunnen gaan inhalen, om zo helemaal bij de les te komen.
Wij begrijpen wel dat dat voor sommigen van u een beetje veel gevraagd is, al is het geen vervelende klus. U bent nu zomaar midden in onze avonturen gevallen, en dan is soms niet alles helemaal duidelijk.

Vera

Vera en Vita:
Wij waren de eerste geredde legkippen die hier in de Tok-tuin kwamen wonen.
Ma Tok had eerst alleen maar sierkipjes in de tuin lopen, Hollandse Kuifhoenders en Chabo's. Dat was al erg gezellig, vond zij. Maar op een gegeven moment las zij iets over het redden van legkippen, die anders in de soep zouden belanden.
Dat vond zij een heel mooi initiatief.
Ze nam contact op met de stichting "Red een legkip" (zie: www.redeenlegkip.nl) en daar hoorde zij dat ze aan de voorwaarden voor het opvangen van deze dieren voldeed.
En zo kwamen wij al spoedig daarna in de Tok-tuin wonen.

Vita

Hoe ons leven daarvóór was verlopen kunt u lezen in twee van de eerste berichten over de familie Tok, ze heten "Een droevig verhaal (1) en (2).
Dat droevige verhaal zijn wij inmiddels gelukkig een beetje vergeten, dus u moet dat maar even zelf lezen.
U dient daarvoor wel een heel stuk terug te "bladeren", maar dat moet u er dan maar voor over hebben om te weten hoe wij hier terecht kwamen in plaats van in de soep te gaan.
Het volgende verhaal "Het ware leven" (dat volgt op "Een droevig verhaal (2)) maakt duidelijk hoe Ma Tok op onze namen kwam.
Wij denken eigenlijk nooit meer terug aan die tijd vóór ons leven in de Tok-tuin.
Als u de oude verhalen hebt gelezen zult u ongetwijfeld begrijpen waarom dat zo is.


Maar nu zijn wij al een hele poos lid van de familie Tok, net als Yvonne en Yvette, die een jaar later bij ons kwamen wonen. Hun geschiedenis is nog vreselijker dan die van ons. Maar dat kunt u lezen in het volgende verhaal.