Wasstraat

Yvonne en Yvette:

Op de foto hierboven kunt u het een klein beetje zien.
Wij vinden het een beetje een genant onderwerp, maar we gaan het toch vertellen.

Yvette met haar vieze achterkant

Yvette: Als u goed kijkt kunt u zien dat mijn eh... achterkant niet helemaal schoon is.
Dat is al een hele tijd zo.
Ik probeer altijd met mijn voorkant naar Ma Tok toe te staan, zodat zij het niet zal zien. Want , zegt u nu zelf, erg fraai is het niet.
Yvonne: Je doet nu net alsof je het alleen maar doet om Ma Tok te sparen, maar als je over je smerige achterwerk gaat kakelen tegen de mensen moet je ook eerlijk zijn. Je staat vooral niet met je achterkant naar Ma Tok toe omdat je bang bent dat ze je mee gaat nemen om daar iets aan te doen.
Yvette: Ja, je hebt gelijk, dat is eigenlijk de hoofdreden.
Maar ik schaam mij ook voor de mensen, die het op de foto

Yvonne met haar schone dons

kunnen zien. Jij hebt mooi wit dons op je achterste, jij hebt gemakkelijk kakelen.
Yvonne: Maar toen strooide Ma Tok weer eens iets erg lekkers voor ons en toen vergat je dat je met je kop naar haar toe moest staan.
Yvette: En toen was het te laat. Ma Tok zei: "Tjongejonge, wat heb jij een vieze kont!"
Ze pakte me op en ze nam me mee het mensenhuis in.
Dat was best een beetje eng, wat zou er nu gaan gebeuren?
Ma Tok praatte de hele tijd erg lief tegen mij en ze nam me mee een trap op. Daar boven was Pa Tok ook, hij vroeg wat er aan de hand was omdat Ma Tok een kip mee naar boven bracht.

Yvette in bad

Dat schijnt alleen in speciale gevallen te gebeuren.
Ma Tok legde uit wat er mis was met mij en ze zette de kraan aan. Ik werd in een soort badje gezet en ik trok mijn tenen al krom voor het koude water, maar dat hoefde helemaal niet, het water was heerlijk warm!
Ma Tok waste mijn achterkant schoon met het water tot ze het wel genoeg vond. "Zo," zei ze, "de ergste troep is er nu wel uit." Ze ging mijn veren en mijn voeten droog maken met een handdoek en toen nam ze me weer mee naar beneden.

Yvonne controleert Yvette's achterkant

En daar werd ik in ons Tok-huis neergezet.
Yvonne: Ik was wel een beetje ongerust toen je zolang wegbleef. Ik was al bang dat je niet meer terug zou komen. Dat zou ik heel erg vinden, want je bent mijn beste vriendin.
Dus toen Ma Tok je weer thuisbracht was ik erg opgelucht.
Yvette: Kijk jij eens hoe het er nu uitziet aan mijn achterkant, is het een beetje schoon geworden?
Yvonne: Je veren zijn nog nat, ik kan het niet goed zien, maar het is wel schoner dan eerst.
Yvette: Ik hoop dat het weer toonbaar is als mijn veren helemaal droog zijn, dan hoef ik niet meer op te passen hoe ik sta als er iemand de tuin in komt.
Dat zou het leven een stuk gemakkelijker maken voor mij.
Ik ben blij dat Ma Tok me heeft gewassen, het was helemaal niet eng, het was eigenlijk juist heel lekker.
Ik ben dus voor niets bang geweest.