De jongste van de familie

Wiske:

Het gaat nog steeds prima met Zora, ze groeit goed en ze krijgt steeds meer veertjes.

Zora en haar nieuwe veertjes

Witte en zwarte.
Haar gepiep gaat echt de hele dag door, ik zou er een beetje gek van worden als ik daar de hele tijd vlakbij zou moeten zitten. Dat Pippa dat volhoudt! Heb ik echt vroeger ook zoveel praatjes gehad?
Ik kan het me niet voorstellen. En dan waren wij nog met ons vieren ook!
En een stukje verder in het andere broedhok zat Pippa met haar twee kuikens.
Dat moet toen toch wel een oorverdovend gepiep geweest zijn in de Tok-tuin.
Of zou Zora zoveel geluid maken omdat zij het enige kleintje is in de tuin?

Zora wil alles zien wat er in de tuin gebeurt

Volgens mij wil Zora alles zien wat er in de Tok-tuin gebeurt.
Ze zit regelmatig door het gaas heen te kijken naar ons.
Nu en dan rekt ze zich zo hoog mogelijk uit om beter te kunnen kijken.
Ze zit daar natuurlijk ook de hele dag maar alleen met een volwassen hen, die haar dan ook nog telkens zegt wat ze wel en niet mag doen. Geen broertjes of zusjes om ondeugende streken mee uit te halen.
Dat deden wij wel, toen we nog klein waren.
Op mama's rug springen, de voerbakjes omgooien, over elkaar heen duikelen, en dan snel wegrennen als mama eraan kwam om ons op ons kop te

Wiske en haar broertjes en zusje aan het donderjagen

geven. Dat was best grappig.
Ik krijg wel een beetje medelijden met Zora, die dat allemaal moet missen.

Wat ik wel heel fijn vind is dat ik nu niet meer de jongste ben hier. Dat ben ik heel lang geweest en ik werd ook vaak als zodanig behandeld. Dat is nu gelukkig over, ik hoor nu echt bij de volwassen hennen.
Mama Maria laat mij de laatste tijd ook wat meer mijn eigen gang gaan.
Ik ben wel blij dat zij niet broeds is geworden, misschien had ik dan ook wel op een paar van die piepende kuikentjes moeten

Wiske ziet al voor zich hoe ze op haar broedbroertjes
en -zusjes moet passen

passen als zij even iets voor zichzelf wilde doen, ik zou dan immers de oudere zus zijn van haar ukkies.
Nee, ik denk er zelf ook nog niet over om te gaan zitten broeden. Volgend jaar misschien, maar misschien ook helemaal nooit. Het is iets dat over je schijnt te komen en waar je dan niets tegen kunt doen. Dat lijkt mij heel raar, dat je zelf niet meer helemaal bij de tijd bent.
Dat je alleen maar kunt denken aan zitten en broeden.
Saai hoor.
Ma Tok zei dat ze dacht dat Zora best een haantje zou kunnen zijn, maar dat we dat pas met zekerheid kunnen zeggen als ze tien of twaalf weken oud is, dan gaan haantjes namelijk proberen te kraaien. Ik hoop dat Zora een hennetje is, dan kan ik haar een beetje wegwijs maken hier in de tuin.

Zora: hopelijk is ze een hennetje en geen haantje

Begrijp me goed, ik wil haar pas onder mijn hoede nemen als ze een heel stuk groter is en niet meer constant zoveel herrie maakt. Tot die tijd moet Pippa het maar opknappen, zij heeft het zelf gewild, terwijl ze wist wat de gevolgen waren van haar broeden.