Odette's overpeinzingen

Odette:
Wat is er ontzettend veel gebeurd de laatste tijd in de Tok-tuin.
Het is bijna niet bij te houden.
Ik heb er heel wat tijd voor nodig gehad om alles te overdenken en verwerken.
Maar nu begin ik weer een beetje bij de tijd te komen.

Zora piept met Odette (niet zichtbaar achter het gaas)

Ik geniet van de vorderingen van de kleine Zora.
Zij doet goed haar best om zo hard mogelijk te groeien.
Ik heb gisteren even met haar gekakeld, nou ja, van mijn kant was het kakelen en van haar kant kwam het neer op piepen.
Maar we begrepen elkaar in elk geval en daar komt het op aan. De kleine vertelde me dat ze heel graag net zo groot wil zijn als haar mama omdat ze dan niet meer altijd hoeft te doen wat mama zegt.
Niet dat ze dat nu altijd doet, maar het móet eigenlijk wel.
En als ze niet luistert wordt mama boos en moet ze voor straf een tijdje in Pippa's dons zitten.

Pippa let erg goed op wat Zora doet

Om haar zonden te overdenken, zegt Pippa dan.
Zora vertelde me dat ze die tijd in het dons gebruikte om nieuwe streken te verzinnen.
Wat een ongelooflijke ondeugd. Als zij maar niet voor galg en rad opgroeit.
Maar het is ook wel een beetje te begrijpen, ze is altijd alleen om te spelen, ze heeft helemaal geen broertjes of zusjes.
Ik heb met Pippa gekakeld toen Zora even binnen aan het eten was. Ik heb haar gezegd dat ze de kleine niet te kort moet houden, dat ze haar nu en dan een lolletje moet gunnen.

Geertruitjes, toen ze nog met hun tweeën waren

Pippa is als kuiken vast ook wel eens stout geweest.
Pippa zei dat ze erover zou nadenken.
Ze was vast van plan om van Zora het meest welopgevoede hennetje te maken dat je je maar kunt voorstellen, daarom was ze zo streng voor haar.
Ik heb haar uitgelegd dat je beter in je jeugd ondeugend kunt zijn, dan hoef je dat later niet in te halen.
Pippa vroeg toen of ik dacht dat de Geertruitjes als kuikens misschien te kort gehouden waren, dat ze daarom altijd zulke rare streken uithaalden toen ze al volwassen hennen waren geworden.
Ik denk niet dat dat het geval is, die twee waren gewoon zo, zij moeten in hun ei al geintjes hebben bedacht, om het zo maar eens te zeggen.
En het hielp natuurlijk ook niet dat zij met hun tweeën waren.
Toen ik dat had gezegd besefte ik dat ik hun grapjes begon te missen.
Het is al best lang geleden dat we met ons allen in een deuk lagen om zo'n rare mop van die twee. Zouden we nu nooit meer eens zo vrolijk kunnen zijn met de hele familie?