Anne C op avontuur (2)

Desiree:

Ik ga weer verder met mijn spannende verhaal.
Weet u het nog?

de imposante kop van LazaRus

Anne C was uit de ren ontsnapt en zij liep vrolijk piepend op de grote hennen in de tuin af.
Zij deed alsof zij doof was toen ik naar haar riep dat ze onmiddellijk terug moest komen.
Gelukkig kwam Laza mij te hulp. Hij ging naar Anne C toe en hij zei heel streng tegen haar dat ze terug moest gaan naar de ren.
Ze schrok van Laza's imposante kop en ze rende snel terug.
Maar ze kon de opening, waardoor ze was ontsnapt, niet vinden en ze kroop tussen de ren en de muur.
Daar zat ze wel veilig, maar ik wilde haar toch weer graag bij mij hebben, dus ik bleef haar roepen.
Toen kwam Ma Tok de tuin in.
Zij had gezien wat er aan de hand was en zij kwam mij helpen.
Met haar grote handen pakte zij Anne C op en ze zette haar weer bij mij. Nu was ik héél bij met die grote pak-handen van haar. Als zij ze weer in het hok steekt om de

waterbakjes te verschonen zal ik haar niet meer pikken en krabben.

Anne C

En Anne C?
Die vroeg wanneer ze groot genoeg zou zijn om net als al die andere kippen vrij rond te kunnen scharrelen in de tuin.
Ik wist niet wat ik hoorde!
Ik had gedacht dat zij wel geschrokken zou zijn, maar nee hoor, ze had het leuk gevonden, zei ze.
En ze vroeg ook of het ene deurtje van de ren, dat per ongeluk open had gestaan, weer snel een keertje open mocht, dan kon zij weer op onderzoek uitgaan.
Heb je ooit zo zout gegeten?
Ik hoop het niet, maar het zou mij niets verbazen als Anne C een haantje gaat worden. Dan zou zij niet hier in de Tok-tuin kunnen blijven en het lijkt mij nu juist zo gezellig om met mijn kuikens hier te scharrelen, net zoals Pippa dat doet met Zora en Maria met Wiske.
Hoewel dat laatste al helemaal voorbij is, Wiske gaat net zoveel met de andere hennen om als met haar broedmoeder.
En Zora wordt ook al zelfstandiger, zij gaat meer om met haar vader dan met haar moeder. Dus zoveel stelt dat samen optrekken ook weer niet voor.
Maar dit is wel mijn laatste nestje, dat moeten we niet vergeten. Pippa kan volgend jaar nog wel een keer broeden, maar voor mij is dat niet meer weggelegd.
Daarom probeer ik nu zoveel mogelijk te genieten van mijn mooie kuikens, want mooi zijn ze, dat zal iedereen toch met mij eens moeten zijn.

Annette (links) en Anne C

Anne C op avontuur (1)

Desiree:

Daar ben ik alweer met een verhaal over mijn twee kuikens.
En het is een spannend verhaal, vooral voor mij.
En voor Anne C.
Want weet u wat er gebeurd is?
Iets héél erg engs.
Ik ga nog bibberen als ik er aan denk.

Desiree dommelt in

De dag was zo mooi begonnen. Het was prachtig weer, niet meer zo erg heet, eigenlijk net lekker om buiten te zijn.
Dus ik had Anne C en Annette meegenomen naar buiten, de ren in.
Ma Tok strooide eivoer en heerlijke gevriesdroogde meelwormpjes voor ons en we genoten met ons drieën.
Ik ging even een middagdutje doen, de kleintjes waren zoet aan het spelen met een takje dat in de ren lag.
Ik dommelde heerlijk weg, precies wat ik nodig had nu de spannendste tijd achter de rug was.

de spannende tijd: uitkomen van de eieren

Wat ik daarmee bedoel?
De tijd van het broeden en het uitkomen van de kuikens natuurlijk.
Dat is allemaal maar afwachten of het goed gaat, je weet nooit van tevoren hoe het gaat lopen. En dan de eerste dagen dat de kleintjes uit hun ei zijn, dan moet je hen constant in de gaten houden om te zien of ze wel goed eten en of ze het niet koud hebben.
Nu ze iets zelfstandiger zijn geworden kon ik even bijkomen. Tenminste: dat dacht ik.
Ik was net bijna in dromenland toen ik een opgewonden en tegelijk angstig gepiep hoorde.

Anne C

Ik schrok wakker en ik hoorde nu ook Laza waarschuwend roepen. Ik keek meteen om mij heen om te zien of alles in orde was met mijn kuikens.
En toen zag ik wat er aan de hand was.
Hoe kon dat nou?
Anne C liep buiten de ren.
Zij piepte niet angstig, dat was Annette.
Anne C piepte opgewonden, alsof zij het wel leuk vond daar buiten. Dat eigenwijze kleintje liep weg van de ren, naar de andere kippen toe.
Ik was van schrik even met stomheid geslagen, maar toen ik mijn stem weer had teruggevonden riep ik zo hard als ik kon dat zij terug moest komen.

Maar wat denkt u?
Het eigenwijze kuiken liep gewoon door alsof zij doof was.
Ze piepte nog steeds vrolijk naar al die grote hennen.
Die keken hun ogen uit naar dat brutaaltje.
De volgende keer vertel ik weer verder, ik moet nu even uitrusten van alle consternatie.

Kloek en kuikens

Desiree:

U vraagt zich vast al een poosje af hoe het gaat met mijn twee kuikens, Anne C en Annette. Ik kan u geruststellen, het gaat uitstekend met hen.
Ze groeien hard en ze hebben allebei al een heleboel veertjes.

Anne C en Annette

Anne C is nog steeds groter dan Annette, dat vind ik wel grappig, ze zijn zó verschillend dat je echt niet in de war raakt.
Ze zijn ook best gehoorzaam.
Dat komt misschien omdat ik nogal een strenge uitstraling heb. Ik hoef eigenlijk nooit echt boos op hen te worden.
De enige op wie ik wel eens boos ben is Ma Tok.
Zij komt soms zomaar met die grote handen van haar in ons hok. Ze zegt dan wel dat ze alleen maar onze waterbakjes komt verschonen, maar ik vertrouw het toch niet helemaal.

Anne C en Annette

Straks pakt ze één van mijn kleintjes beet met zo'n grote hand en wat moet ik dan?
Dus om dat te voorkomen pik en krab ik naar die handen met mijn snavel en mijn klauwen en dan gaat ze nog lachen ook.
Terwijl ik toch rode schrammen zag op haar ene hand, dus dat moet ze toch gevoeld hebben.
Als ik dan zie dat ze inderdaad alleen maar onze waterbak pakt word ik weer een beetje rustig, maar je kunt nooit weten wat ze de volgende keer gaat doen, dus ik blijf op mijn hoede.
Dat hoort zo bij een goede kloek, die is op alles voorbereid.
Ma Tok komt ook wel eens met haar fototoestel, dat vind ik wel goed, dan maakt ze mooie foto's van mijn kuikens.
Van mij niet, nee, mijn kuif ziet

Desiree met haar 2 kuikens

er niet uit, dus ik heb liever niet dat mijn kop op de foto komt en al helemaal niet in een verhaaltje, zodat u die lelijke kuif allemaal kunt zien.
Ik weet niet of het door het broeden komt, maar mijn kopveren, die weer zo fraai waren, zijn weer helemaal ingestort.
Ik heb nu iedere dag een zogenaamde "bad feather day", en dat hoeft niet in de publiciteit.
Wat zegt u?
Sta ik er toch op?
En het valt best mee met mijn kuif?
Daarover verschillen wij dan van mening, u en ik.

Maar mijn kuikens zijn prachtig, die mogen elke dag wel in een verhaaltje gezet worden met hun foto.

Oplossingen

Maria:

Ik ben er weer helemaal, in de Tok-tuin.
U hebt mij niet eens gemist?
Dat valt mij dan van u tegen.
Ik ben een hele tijd nauwelijks buiten geweest, alleen als Ma Tok mij van het legnest aftilde en mij in de tuin zette.
Ik vond dat helemaal niet fijn en ik rende zo snel mogelijk weer terug naar mijn legnest.

broedse Maria in een legnest

Waarom?
Om te broeden natuurlijk.
Of er ook eitjes in dat legnest lagen? Dat wisselde met de dag. Meestal haalde Ma Tok ze er meteen uit als ze onze deur open kwam zetten.
Dus dan broedde ik op niets. Maar soms kwam er iemand nog een eitje leggen als Ma Tok al geweest was en dan ging ik snel op het door die hen gelegde ei zitten, om dat goed warm te houden. Want verder denken dan dat kun je niet als je broeds bent.

Ma Tok was heel blij toen ik vanochtend weer op de stok zat toen zij de deur kwam openen. "O wat fijn, Maria, dat je weer bent ontwaakt uit je broedroes!"

Pippa en Zora in de Tok-tuin

riep ze en ze gaf mij een extra lekker hapje eivoer vlak voor mijn snavel.
Dat ging er wel in, dat begrijpt u. Ik heb nu pas echt kennis kunnen maken met Zora, die hier al een hele tijd in het Tok-huis blijkt te wonen met haar moeder Pippa. Zolang al, dat zij zelfs niet meer elke avond naast haar moeder op de stok gaat zitten om te slapen. Ik zag haar vannacht tenminste naast Laza zitten. Ik dacht eerst dat zij Pippa was, maar die zag ik even later bij Nadine zitten.

Grietje neemt een zandbad

Ik mag u ook nog een nieuwtje vertellen over de kippen van mevrouw Wies.


Grietje, de bruine legkip, verhuist vandaag naar een soort kinderboerderij.
Zij werd zó dominant dat de andere kippen helemaal in de verdrukking kwamen.
Dat ging ongeveer net zoals dat bij ons met Yvonne en Yvette gebeurde.

Catootje, het hanenkuiken

Grietje gaat niet alleen verhuizen,

nee, Catootje, het kuiken, dat nu toch duidelijk een haantje blijkt te zijn, gaat met haar mee.
Dan kan zij, of eigenlijk hij,

lekker gaan kraaien.
Hij zal dan wel een andere naam krijgen, neem ik aan, want een haan die Catootje heet, dat kan natuurlijk niet.





Dat Catootje gaat verkassen heeft nog een goed gevolg.

Cora, die nu naar buiten mag.

Cora, die met Catootje in een hok heeft gezeten, kan dan ook eindelijk naar buiten.
Mevrouw Wies wilde dat niet eerder doen, omdat Catootje dan alleen zou zitten, en hij is nog maar een kuiken.
Cora wil al een poosje erg graag het hok uit, maar dat kon dus niet.
Dat probleem is nu ook opgelost.

Zo is er weer een verhuizing met alleen maar goede gevolgen, een zogenaamde win-win situatie.




Wij zullen vast nog wel eens foto's krijgen van Cora, die een mooie kip aan het worden is. En weest u maar gerust: die foto's zullen wij u niet onthouden.

Ma Tok: weer met dank aan mevrouw Wies voor de foto's.

Nieuw leven

Odette:

Ik zou u op de hoogte houden van de ontwikkelingen in het verre oosten, weet u nog?
Wel, er is daar inmiddels iets gebeurd.
Mevrouw Ali had de twee broedende dames in het aparte hokje gezet met hun eieren en dat was net mooi op tijd. Er zijn namelijk eergisteren twee kuikens uit hun ei gekropen. Zijtje heeft de eer om op de kleintjes te zitten om ze warm te houden.

de 2 kuikens bij mevrouw Ali

Zij zit ook op de overige drie eieren.
Of er met dit weer veel warm te houden is is de vraag, maar zo gaat dat nu eenmaal bij kippen. Als er een kuiken is dan hoort dat veilig en warm in haar dons te zitten.
Dotje zit ook nog broeds te wezen, maar zij zit op niets te broeden.

Ma Tok heeft al geopperd dat mevrouw Ali de eieren onder Dotje zou leggen, maar mevrouw Ali zegt dat dat niet veel zou oplossen.
Als Dotje even gaat eten pikt Zijtje de eieren namelijk meteen weer in.
Tja, dan moeten ze het gewoon maar afwachten daar in het oosten.
Het gaat daar toch anders dan hier in het westen, dus Ma Tok moet zich er maar niet teveel mee bemoeien.

kuiken 1 van dichtbij

Mevrouw Ali weet ook wel wat ze doet.
Het is nog niet te zien van welk ras de kuikens zijn, dat moeten we nog afwachten.
Dat heb je als je eieren gaat halen bij Hoogendoorn zonder te vragen van welk soort hennen ze zijn. Wel leuk, natuurlijk, nu is het straks een verrassing.
En we weten ook nog niet of de andere eitjes nog gaan uitkomen.
Spannend hoor!
Wel erg leuk dat er daar nu ook kuikens zijn.

kuiken 2 van dichtbij

Ma Tok heeft nog niet gevraagd naar de namen voor de ukkies, misschien wacht mevrouw Ali wel totdat ze weet wat voor soort kippen er uit de kuikens gaan groeien. Dotje heet ook zo omdat ze een Wyandotte is en Zijtje is een Zijdehoen.
We zullen maar hopen dat de kuikens hennen zijn en geen hanen, want als mevrouw Ali een haan in haar tuin heeft krijgt zij ruzie met de buren.

het derde kuiken

En nu het laatste nieuws: gisteren is er uit het grote bruine ei nog een kuiken gekomen. Dit kuiken is bruin. Mevrouw Ali heeft een foto van het beestje gemaakt, maar omdat het de hele tijd onder Zijtje zit is alleen het kopje te zien.
Dotje heeft de twee eerste kuikens nu onder haar hoede en Zijtje het laatste bruine ukkie.

de 2 eerste kuikens nu bij Dotje

De beide kloeken gaan zeer vertrouwelijk met elkaar om, er is totaal geen sprake van ruzie om de kleintjes.
Nogmaals gefeliciteerd van de hele familie Tok, mevrouw Ali.

het derde kuiken onder de moeder uit

Ma Tok: met dank aan mevrouw Ali voor de foto's.

Groot en klein

Wiske:

Het is best druk geworden in de Tok-tuin.
Eerst kwam Zora erbij, die is nu al met haar moeder Pippa bij ons, de groten, aan het scharrelen.

Anne C (links) en Annette

En nu die twee kleine pukjes, Anne C en Annette weer.
Die zitten voorlopig nog met hun mama Desiree in hun hok, maar ze laten zich al flink horen.
Ze piepen niet zo hard als Zora deed toen zij zo klein was, dat was echt een enorme schreeuwlelijk, neem me niet kwalijk dat ik het zo zeg, maar het was werkelijk zo.
Anne C en Annette zijn iets bescheidener, maar ze zijn toch ook best hoorbaar.
Ik heb net al even met Yvonne en Yvette gekakeld, die hadden ze ook gehoord. Ze hadden zich al afgevraagd of dit de kleintjes van

Annette (links) en Anne C

Desiree waren. Zij kunnen dat niet zo goed zien vanuit hun ren. Zij krijgen ze pas te zien als de ukkies ook in de Tok-tuin mogen gaan scharrelen. Zo zien zij nooit heel erg kleine kuikentjes. Ik vroeg aan hen of zij dat niet jammer vonden.
Ze antwoordden allebei dat al die kleine kuikentjes er hetzelfde uitzien en dat ze het dus niet zo belangrijk vonden om hen te bekijken. Als ze hun verenpakje hebben kun je pas echt kennis met hen maken, dan kun je ook onthouden hoe ze eruit zien, nu verandert dat elke dag.
Dat is natuurlijk wel waar, maar ík vind het wél heel erg leuk om

Anne C (achter) en Annette

naar die kleine mormeltjes te kijken en ik vind ook helemaal niet dat ze er precies hetzelfde uitzien. Zo heeft Annette twee zwarte stipjes achterop haar kopje, net zoals ik dat had toen ik een kuiken was. En Anne C heeft dat niet. Die heeft al aardig wat veertjes aan haar vleugeltjes zitten, vooral veel witte, maar er zit toch ook iets van zwart in, terwijl de beginnende veerpennetjes van Annette alleen maar wit zijn.

Ik heb nu ook de gelegenheid om met Zora te spelen.
Het is heel grappig, zodra zij in

Pippa en Zora

de tuin mocht scharrelen voelde zij zich al een hele kip en vond ze spelen eigenlijk een beetje te

kinderachtig.
Maar nu ze ziet dat ik nu en dan ook nog wat geks doe gaat ze meedoen met mij.
Ze is wel bijna de hele tijd bij mama Pippa, dat is een erg leuk gezicht, ze lijken op elkaar als twee druppels water, alleen is Pippa natuurlijk nog groter dan Zora.
Dat gaat nog moeilijk worden, om die twee uit elkaar te houden als Zora straks net zo groot is geworden.
Toch is er wel een verschil: Zora heeft een grotere kam en grotere lellen dan haar moeder. Gelukkig maar, zo kunnen we straks toch zien wie wie is.

Weer nieuws uit het verre oosten

Odette:

Er is weer nieuws uit het oosten van het land.

de broedende kippen bij mevrouw Ali, links Dot, rechts Zijtje

Bij mevrouw Ali zijn ook twee kippen broeds. Ze zijn zeker aangestoken door alle broedsheid bij de familie Tok.
Er is echter wel iets bijzonders aan de hand daar.
In de eerste plaats is er bij deze kippen geen haan, dus ze kunnen hun eigen eieren niet uitbroeden. Om te voorkomen dat de broedse kippen tot in der eeuwigheid op onbevruchte eieren zouden blijven zitten heeft mevrouw Ali bij Hoogendoorn bevruchte eieren gehaald. En ook daar is iets aparts mee, namelijk dat niemand weet wat voor kippen er uit die eieren kunnen komen, dus het is extra

de broedeieren

spannend als er een kuiken uit komt kruipen.
En dan is er nog iets bijzonders, iets dat wij hier nog nooit hebben meegemaakt.
De twee broedse kippen zitten gezellig naast elkaar, zelfs tegen elkaar aan, te broeden op de eieren. Dit kunt u zien op de bovenste foto hiernaast. En als één van de twee even gaat eten of drinken neemt de ander de eieren van de eter/drinker er ook even bij.
Tot nog toe hebben ze geen ruzie gemaakt over de eitjes, en we hopen dat dat zo zal blijven.
De broedse dames zitten ook nog gewoon in het grote hok, bij de

het aparte hokje voor de broedende kippen en hun kuikens

andere kippen.
Mevrouw Ali heeft van een vriendin een klein hokje gekregen voor als de eieren gaan uitkomen, want de kuikens moeten wel even apart zitten, al was het alleen maar omdat ze ander voer nodig hebben dan de grote hennen.
Wij hier in de Tok-tuin zijn erg nieuwsgierig naar hoe het allemaal gaat lopen daar in het verre oosten van het land. Mevrouw Ali heeft beloofd Ma Tok op de hoogte te houden van dit leuke experiment.
Ze heeft gezegd dat het nog een kleine week gaat duren.
Er komen vast ook foto's van het kleine grut, als dat uit de eieren is gekropen. En wij zullen u dan weer op de hoogte houden. Ma Tok kan de foto's van mevrouw Ali weer in een verhaaltje plaatsen, zodat u ze ook kunt zien. En nu is het afwachten. Gelukkig hebben wij ook kuikentjes, zodat u in de wachttijd naar foto's van onze eigen ukkies kunt kijken.

Wat zijn ze klein!

Zora:
Ik mag lekker over de kleine kuikentjes vertellen.
Eigenlijk zou mama Pippa het doen, maar zij vond dat ik ook mijn snaveltje maar eens moest opendoen.

Zora met mama Pippa

En dat doe ik graag.
Ik ben nu niet meer de jongste hier in de Tok-tuin.
Ik moet zeggen dat ik dat heel fijn vind, ik voel me geweldig.
Al een hele kip ben ik, echt geen kuiken meer.
Nee, als ik kijk naar die twee ukkies dan zie ik toch wel duidelijk dat zij véél en véél kleiner zijn dan ik nu ben.
Ik verbaas me erover dat ik ook zó klein ben geweest. Zo helemaal zonder veren, met alleen maar dons op mijn lijf.
Ik scharrel nu ook al lekker met mama Pippa door de tuin, en soms zelfs in mijn eentje.

papa Laza

Dan houd ik mama wel goed in de gaten, zodat ik snel naar haar toe kan rennen als er iets gebeurt wat ik een beetje eng vind.
Papa Laza let ook op mij, dat is wel fijn, hij is zo lekker groot met zijn enorme staart en zijn grote rode kam en lellen.
Ik vind papa Laza heel mooi, ik zou het niet erg vinden als ik ook een haan zou worden.
Dan zou ik ook zulke mooie staartveren krijgen en zo'n imposante kop.
Ik weet alleen niet of ik dan wel hier in de Tok-tuin kan blijven,

v.l.n.r. Anne C, Annette en Desiree

want het is niet gewoon dat er meer dan één haan is bij een toom kippen.
O, mama Pippa zegt dat ik over de kuikentjes zou vertellen en niet de hele tijd over mijzelf.
Dat is waar, dat was ik even vergeten.
Ik heb bij de kleintjes door het raam naar binnen gekeken.
Ze doen allebei precies wat Desiree zegt, als zij roept dat ze moeten komen eten, dan staan ze meteen naast haar om netjes uit hun bakje te snavelen.
Zou ik dat ook gedaan hebben toen ik zo klein was?
En ze hobbelen door het hele hok

de 2 gehoorzame kuikentjes

heen achter Desiree aan.
Ma Tok heeft de deur naar de ren ook open gezet, maar ik weet niet of ze al naar buiten durven te gaan. Als Desiree ze roept zullen ze het vast wel gaan proberen, die twee gehoorzame kleintjes.
Ik ben heel erg benieuwd hoe ze eruit gaan zien als ze veertjes hebben gekregen.

Mama Pippa zegt dat Anne C, het grootste kuiken, misschien wel uit een eitje van Wiske komt en dat ze dan vast heel veel zwart zal krijgen. Ik moet het nog zien, ze is zo enorm lichtgeel nu. Annette heeft twee kleine zwarte stipjes op haar kopje, net zoals ik dat had. Zou zij ook uit een eitje van mama Pippa komen? Dan is zij mijn biologische zusje, dat zou geweldig zijn.

Desiree gaat even naar buiten in de ren

Heb ik nu genoeg over de kleintjes verteld, mama?
Mama Pippa knikt, dus nu kan ik weer gaan scharrelen.
Tot de volgende keer allemaal.

Hoera! Toch nog een kuiken.

Desiree:

Ik heb het altijd wel geweten.
Dat er nog een kuiken uit één van die drie stille eitjes zou komen.

de 3 eitjes, in het ei linksonder zit al een gaatje

Het is een beetje ongewoon dat er twee hele dagen tussen het uitkomen van mijn twee broedeieren zaten, maar dit is dan ook een heel ongewoon nestje. Waarom, vraagt u?
In de eerste plaats is het bijzonder dat een hen van twaalf jaar oud nog een nestje uitbroedt.
En in de tweede plaats is het ook niet alledaags dat een haan op leeftijd nog kuikens kan krijgen. En op leeftijd is LazaRus, voor een haan, die nog hennen moet bevruchten tenminste wel.
En kijk nu toch eens: twee prachtige kuikens!
Anne C is wel een heel stuk groter dan het jongste kleintje, maar ook zij ziet er goed uit. Omdat er nog iemand op de te-

Anne C (onder) en Annette (boven) 

vernoemen-lijst stond hebben we die wens ook kunnen inwilligen. Het kleintje is daarom Annette genoemd. Ik hoop dat mevrouw Annette hier blij mee is. Ik vind het in elk geval een erg mooie naam, dus ik ben tevreden.
Ma Tok wilde de overige twee eitjes eigenlijk weghalen, maar voor de zekerheid heeft zij ze toch nog maar even laten liggen. "Je weet het maar nooit met jou", zei ze met een knipoog naar mij. Ze heeft gezegd dat ik het zelf maar moet aangeven als de twee overgebleven eieren weggehaald mogen worden.
En inmiddels is dat ook gebeurd. Ik heb het nu veel te druk met

Anne C en Annette (met 2 zwarte stipjes)

mijn twee kuikens om nog op die eitjes te blijven zitten.
Vooral Anne C heeft aandacht nodig, die moet al eten en drinken leren.
De eerste dag na het uitkomen heeft een kuiken nog voldoende voeding van de dooier, die ze vlak ervoor in zich opneemt, maar na een dag moet er toch gegeten worden om flink te kunnen groeien.
En mijn kuikens moeten mooie sterke kippen worden, daar zal ik alles aan doen wat ik kan.
Ik vind het heel bijzonder dat Anne C zoveel groter is dan Annette, dat is een beetje een fijn poppetje.

Desiree houdt de beide kleintjes warm

Zou Anne C misschien uit een ei van Wiske komen? Wiske is ook groter dan een volbloed Chabo. Dan zou ze toch wel heel erg moeten verkleuren, Wiske is helemaal zwart en Anne C is vrijwel helemaal lichtgeel.
We hebben u al een keer uitgelegd dat de kleur van een kuiken niet veel zegt over de latere kleur van de kip, maar van helemaal wit naar helemaal zwart is wel erg veel gevraagd.
We zullen het moeten afwachten, de tijd zal het leren.
Nu ga ik mijn kuikens even lekker van het eivoer, dat Ma Tok mij heeft gegeven om aan te sterken, laten eten.
Dat is erg goed voor de groei, en vooral voor de veertjes, die ze nog moeten krijgen.
Hè, wat ben ik blij met mijn twee mooie kleintjes.
Er gaat toch niets boven een heerlijk nestje kuikens.

Het broedresultaat van Desiree (for the English version of this story: see one story down)

Desiree:
Zo, ik heb mijn broedperiode weer volbracht.
Ik denk wel dat dit nu echt de laatste keer is geweest voor mij om dit te doen.
Want het viel me toch niet echt mee.
Je wordt zo stijf van dat stilzitten als je wat ouder bent.
Daar had ik niet aan gedacht voordat ik eraan begon.
En het duurde nog langer dan gepland ook, omdat... Maar nu loop ik op de zaken vooruit.

trotse Desiree met haar kuiken Anne C

Eerst dan maar eens mijn kuiken voorstellen: ze heet Anne C. Mooie aparte naam hè?
Dat vond Ma Tok ook.
Wij hebben het samen bedacht, Ma Tok en ik.
Ja, en mevrouw Annemieke heeft ook meegeholpen. Mijn kuiken heet namelijk naar een vriendin van mevrouw Annemieke.
Die vriendin wilde erg graag vernoemd worden.
En wij, Ma Tok en ik, vonden het heel bijzonder dat zij dat wilde, want zij spreekt niet eens Nederlands!
Ze probeert de verhaaltjes over de familie Tok toch te begrijpen, vooral aan de hand van de

Anne C net uit haar eitje gekropen

plaatjes. Dat vind ik héél erg knap van haar, al denk ik dat ze lang niet alles kan volgen.
Ma Tok heeft daarom besloten om die vriendin een vertaling te sturen van dit verhaaltje, dat toch ook over haar gaat.

En nu vraagt u zich waarschijnlijk af wat er met de andere broedeieren is gebeurd.
Dat vragen Ma Tok en ik ons ook af. In vier van de zes eitjes groeide duidelijk een kuiken, dat had Ma Tok met haar schouwlamp gezien. En toch kwam er maar uit één ei een kuiken gekropen.
Ma Tok luistert altijd aan de eitjes op de dag voordat de uitkomst wordt verwacht. Dat had zij nu ook gedaan, maar zij hoorde helemaal niets, terwijl ze anders altijd het in het ei zittende kleintje al hoort piepen.

de overige 3 eitjes bij de kapotte schaal van Anne C

Ikzelf had ook niets gehoord, maar ik wist niet dat mijn drie weken al bijna om waren.
Dus toen Ma Tok zich ongerust maakte werd ik dat ook.
Gelukkig piepte het grootste ei de volgende dag wel en dat was het ei waar Anne C uit gekropen is. De andere drie eieren bleven doodstil, al heb ik er nog een extra dag op gezeten.
Ma Tok heeft ze nog even laten liggen, die drie stille eitjes, maar we denken dat de kleintjes, die daarin groeiden, zijn dood gegaan.
Dat is heel jammer, ja, dat vind ik ook, maar er is niets aan te doen, ze zullen waarschijnlijk niet gezond geweest zijn en dan gaan ze vaak dood voordat ze de hele krachttoer van het uitkomen moeten volbrengen.

Anne C

Ik ben in elk geval héél blij met mijn mooie kuiken.
Is ze niet prachtig?
Ikzelf vind het het allermooiste kuiken dat ik ooit heb gezien.