Het is heerlijk om buiten te zijn!

Zora:
Ziet u het?
Ik ben buiten, zomaar los in de Tok-tuin!

Pippa en Zora samen in de Tok-tuin

Ma Tok heeft mama Pippa en mij een paar avonden geleden zomaar bij alle anderen in het grote Tok-huis gezet.
Eerst was het best wel eng, die grote bruine kip, Vita, begon naar ons te pikken.
Gelukkig zorgde mama ervoor dat zij niet bij mij kon komen, maar mama kreeg een paar pijnlijke pikken in haar kammetje en in haar kop. Dat vond Ma Tok niet goed, dus zette zij ons allebei aan een kant van de stok, Vita zover mogelijk weg van ons. En toen kwam papa Laza tussenbeide. Hij ging vlak naast Vita op de stok zitten en toen bleef ze braaf stil op haar plekje. Hij is een zorgzame papa, dat kan

Vita kijkt naar Pippa en Zora

ik gerust zeggen.
Toen Ma Tok het licht had uitgedaan en het donker was geworden bleef ze stilletjes nog een poosje staan kijken naar ons.
Alles kwam langzaam weer tot rust.
Mama Pippa en ik gingen van de stok af, we gingen op de rand naast de hordeur zitten. Mama sloeg haar vleugel om mij heen, zodat ik lekker warm en beschermd zat.
De volgende morgen was iedereen al vroeg wakker.
De meesten bleven op de stok zitten en wij bleven ook op ons plekje tot Ma Tok de deur open kwam doen.
Toen ging iedereen naar buiten, wij ook.
Er werd nog een beetje naar mama gepikt, maar Ma Tok was er vlakbij, zij gaf Vita op haar kop en ze zei dat wij er ook gewoon bij hoorden, net als de anderen.
Ma Tok ging héél veel lekkers strooien door de hele tuin heen, zoveel had ik nog nooit bij elkaar gezien. "Zo," zei ze, "nu hebben jullie wat anders te doen dan elkaar te pikken."
En dat was ook zo, iedereen ging snoepen en

Pippa en Zora in de tuin

ze vergaten dat wij nieuw waren. Natuurlijk snoepten wij ook van het lekkers.
Hebt u trouwens al gezien hoeveel ik op mama Pippa ben gaan lijken? Mama denkt dat ik uit één van haar eigen eitjes ben gekomen, zodat zij niet alleen mijn broedmoeder, maar ook mijn biologische moeder is.
Leuk hè?
Toen het later op de dag een beetje ging regenen gingen wij even onder het legnest van Desiree zitten om te schuilen, de anderen gingen het Tok-huis binnen. Daarna werd het weer mooi weer en kwamen ze allemaal weer naar buiten om te scharrelen.

Wat is het heerlijk om zo te kunnen rondlopen en niet meer in dat kleine rennetje te zitten opgesloten. Ik ben blij dat Ma Tok zo eigenwijs was om ons toch bij de anderen te zetten.
En wat wij 's avonds deden?
Dat hoort u de volgende keer.