Eindelijk weer een geintje (1)

Geertrui:

Het werd wel weer eens tijd voor een geintje, dus ik had al een tijdje zitten broeden op een idee.
Niet op een ei, nee, dat doe ik niet, maar op een gedachte wil ik het nog wel eens doen.

Keetje

Omdat Vita niet helemaal lekker is door haar rui moest ik dit keer een andere hen uitkiezen voor mijn plannetje. En die andere hen had ik nu juist nodig, dus dat kwam heel goed uit.
Want wat was mijn lollige gedachte?
Ik wilde Ma Tok weer eens voor de gek houden.
En toen dacht ik aan die keer dat Keetje uit het vangnet was ontsnapt, nadat Ma Tok haar daarin had binnen gebracht in ons huis.
Dus ik sprak met Keetje af dat wij samen voor wat deining gingen zorgen in de avond. Keetje had er ook wel zin in, dus we gingen buiten in de lekker warme zon naast elkaar zandbadderen om ondertussen onopvallend ons plan te kunnen

Geertrui en Keetje op weg naar hun zandbad

bespreken.
Terwijl we zo bezig waren kwamen we telkens op nog mooiere ideeën, we lachten ons slap om alles wat er in onze koppen naar boven kwam. LazaRus had op een gegeven moment iets in de gaten en hij kwam vragen wat er zo lollig was, waarom wij telkens zo moesten lachen. "O, niets bijzonders, hoor," zei die gekke Keetje, "we lachten omdat ik mijn ene vleugel heel raar in het zand had gelegd, en toen ik hem er weer uittrok regende het

de 3 overgebleven kuifhoenders

overal zand."
Wij gierden het uit om dat rare verzinsel van haar en Laza liep kopschuddend weg bij ons.
"Wat een goeie smoes was dat," zei ik tegen Keetje en zij zei dat het zomaar bij haar opgekomen was, ze had er niet eens over na hoeven denken.
Zouden alle kuifhoenders een soort van aangeboren humor hebben? Dat ben ik me gaan afvragen na dit voorval.
Als Desiree weer vrij is, zo noem ik het maar, zal ik haar eens aan de snavel voelen, kijken of zij ook zomaar gekke gedachten krijgt als dat nodig is.

het op stok gaan van de kippen, ieder zoekt zijn plekje

Maar nu verder over mijn plannetje.
Ik had bedacht dat Ma Tok Keetje weer eens moest gaan zoeken in de tuin als ze onze deur kwam sluiten als we allemaal op stok waren gegaan.
Trouwens, nu ik het daar toch over heb: Odette zit tegenwoordig op de bovenrand van de hordeur in plaats van op de stok, dat heeft Ma Tok ook alweer een keer laten zoeken in de tuin, hahaha.
Ze kan soms toch zo dom zijn! Odette zat vlak naast haar hoofd op de deur en ze zag haar niet, omdat ze alleen maar op de stokken en in de legnesten keek. Maar goed, mijn idee voor een grapje had dit keer dus ook te maken met Ma Tok en haar tellen van ons voordat zij onze deur zou sluiten voor de nacht.
En nu stop ik, u moet lekker twee dagen wachten op het vervolg van dit verhaal.
Zo wordt u ook een beetje voor de gek gehouden.

Maria's varia

Maria:
Ik mag van Ma Tok zelf weten waar over ik wil kakelen tegen u. Dat is een hele eer, want meestal krijgen wij een onderwerp van haar, waar we dan iets over mogen vertellen.

broedse Pippa op Ma Tok's hand

Ik zal beginnen met u bij te kakelen inzake Pippa.
"Pippa?" hoor ik u denken.
"Wat was er dan met haar aan de hand?"
Wel, zij is alweer een hele maand broeds geweest. Ze deed niets anders dan in een legnest zitten met haar blik op oneindig en haar verstand op nul.
Ma Tok tilde haar iedere dag trouw van het nest af en zette haar buiten neer. Zij deed dit als ze net iets lekkers voor ons had gestrooid in de tuin. Pippa nam een paar snaveltjes vol, maar dan rende ze weer naar binnen, naar haar niet bestaande broedeieren. Rare meid!
Maar een paar dagen geleden bleef ze opeens in de tuin rondhangen en 's avonds ging ze samen met ons op stok!
Ma Tok was heel blij en opgelucht

Laza met zijn ingekorte staart

en wij allemaal ook. Nu is Pippa weer helemaal normaal en dat is maar goed ook, want de rui-tijd is weer aangebroken.
Dat betekent dat wij onze veren laten vallen om ze te vervangen door nieuwe. Zo krijgen wij elk jaar een heel nieuw pakje.
U zult wel begrijpen dat we niet al onze veren tegelijk kwijt zijn, dan zouden we kaal rondlopen en dat zou geen gezicht zijn en ook te koud, hoewel dat op het moment wel mee zou vallen.
Nee, er vallen elke dag een stelletje veren op de grond en elke dag groeien er weer wat nieuwe. Zo gaat het langzamerhand. Maar bij sommigen gaat het wel een beetje raar.

Desiree vrijwel zonder staart

Desiree is nu bijvoorbeeld haar hele staart kwijt en LazaRus' lange singels zijn ook gevallen. Zorro heeft nu een mooiere staart dan zijn vader. Hij gaat niet in de rui, omdat hij net zijn eerste blijvende verenpak heeft. Voor hem komt het volgend jaar pas.
Als wij ruien hebben wij veel energie nodig voor het maken van onze nieuwe veren.
Voor het leggen van eieren hebben wij dan niet zoveel fut meer, zodat onze eierproductie dan op een laag pitje staat.

Vita in de rui

Ook zijn wij soms niet helemaal lekker, we voelen ons niet op ons best. Het lijkt wel of Vita daar op het ogenblik nogal last van heeft. Zij is veel trager in alles wat ze doet, zelfs het heerlijke eivoer, waar ze zo dol op is, gaat er maar snaveltjesmaat in.
Vita is natuurlijk ook al wat ouder en ze is nogal mishandeld in haar jonge jaren, toen ze nog als legkip moest werken. Misschien dat het daardoor komt dat ze nu wat meer moeite heeft met het wisselen van haar veren. Ik hoop dat zij zich snel weer beter voelt, Ma Tok geeft haar al extra aandacht en lekkers.
Ze heeft Vita ook een beetje onderzocht, maar zij kan niets vreemds ontdekken.

Zo, ik hoop dat u tevreden bent over mijn eigen kakel-verhaal, want dit was het voor vandaag.

Nieuwe berichten uit het verre oosten

Vita:

Ma Tok heeft mij de opdracht gegeven om u te vertellen hoe het gaat met de kuikens in het verre oosten van het land, bij mevrouw Ali.

Zijtje, Dotje en het haantje

Mevrouw Ali was op vakantie geweest en zodoende had zij zelf haar kuikens ook een tijdje niet gezien.
Toen ze weer thuis kwam en in haar tuin keek schrok ze bijna van de grootte van de kleintjes van Zijtje en Dotje.
Ze waren zo hard gegroeid, dat mevrouw Ali zich nu zorgen begint te maken of het hokje, waar ze met hun vieren in wonen, binnenkort niet te klein zal worden. Misschien kan zij het nog uitbreiden met een los rennetje ervoor, maar Ma Tok weet niet of dat tot de mogelijkheden behoort binnen de mooie tuin daar in het oosten. De kippen van mevrouw Ali mogen namelijk alleen in de winter door de tuin scharrelen, als er mooie bloemen staan te bloeien moeten zij in hun (zeer ruime) hok met ren blijven.
En er speelt nog een ander probleem.
Het ene kuiken, het licht gekleurde beestje, is vrijwel zeker een haan.
En hanen zijn niet gewenst in de buurt waar deze kippen wonen.

v.l.n.r.:hennetje, haantje, Dotje en Zijtje

 Dat betekent dus dat dit ene kuiken weg zal moeten als hij gaat kraaien. Gelukkig is dat voorlopig nog niet aan de orde, maar dat gaat natuurlijk wel een keer gebeuren.
Mevrouw Ali is niet bereid om te gaan verhuizen naar een plek waar hanen wel worden gewaardeerd, dus dat is ook geen optie.
U kunt op de foto zelf zien dat het ene kuiken duidelijk een redelijk grote rode kam aan het krijgen is.
Dat is dus het haantje in wording.
Het andere kuiken, het zwartje, is hoogstwaarschijnlijk een hen, gelukkig, zodat mevrouw Ali tenminste één van haar kleintjes zal kunnen houden.
Wij zijn benieuwd wanneer mevrouw Ali besluit om de beide kloeken en hun kuikens bij de anderen in het grote hok te zetten.
De moeilijkheid is dan dat zij geen apart kuikenvoer meer kunnen krijgen, maar dat is op te vangen door alle kippen een

Zijtje met de 2 kuikens

goede scharrelmix te geven, zodat de kleintjes toch goed kunnen groeien.
En nu en dan wat ei-krachtvoer is ook erg goed, vooral voor de vorming van het verenpak.
Ma Tok heeft dit ook gedaan toen Pippa en Zorro, die toen nog Zora heette, gingen verhuizen naar het Tok-huis.
En Zorro is er zeker niet slechter op geworden.
Hij doet in elk geval erg zijn best om net zo mooi te gaan kraaien als zijn papa LazaRus. Het klinkt nog niet hetzelfde, maar het begint er toch al meer op te lijken.
Over het ras van de beide kuikens kan mevrouw Ali u nog niets vertellen en ook Ma Tok heeft nog geen idee.
Mooi zijn ze wel allebei, dat staat vast.

Van wie het haantje bij mevrouw Ali kraailes moet krijgen weet ik niet, misschien kan een haan uit zichzelf ook wel leren kraaien.
Ik hoop dat mevrouw Ali het meteen aan Ma Tok vertelt als haar haantje begint te oefenen. Die eerste pogingen klinken als een hoestbui, dat weet ik nog van Zorro's begin-geluiden.
Zodra Ma Tok hier iets over hoort zal zij één van ons vragen dit aan u door te geven, zodat u ook hiervan op de hoogte blijft.

Kleine kuikens, kleine zorgen...

Desiree:

Mijn kuikens groeien als kool, ik kan het bijna niet bijhouden.
Zou dat komen omdat ik al wat ouder ben?
Het lijkt wel of de tijd ook steeds sneller gaat.

Anne C (links) en Annette

Ze zijn alweer zeven weken, de kleintjes.
Erg klein zijn ze dus al niet meer. En ze worden steeds eigenwijzer ook. Vooral Anne C is een boefje. Ik ga steeds meer denken dat zij een hij is. Haar kammetje wordt groter en roder.
En het bijzondere is dat er achter dat kammetje ook een soort van kuifje lijkt te groeien. Zou het dan echt waar zijn, dat ze een kuiken is van LazaRus en Wiske? Ik heb het wel gehoord, hoor, dat Zorro met Wiske aan het kakelen was over de biologische moeder van mijn oudste.
Ze deden geheimzinnig en ik heb de indruk dat verder niemand in de Tok-tuin het weet, maar ik

Wiske

vind dat ik als broedmoeder toch wel recht heb op deze informatie. Ik zou het best leuk vinden als Wiske een dochter of een zoon zou hebben. Het maakt de populatie in de tuin wat verscheidener, weer een mixje erbij.
Het zou wel heel jammer zijn als Anne C een haantje is, want dan zou hij weg moeten.
Drie hanen is zeker teveel, twee is echt het maximum.
Ik weet niet hoelang Zorro nog hier kan blijven, als hij weg zou gaan is er meer kans dat mijn Anne C kan blijven.
Maar zo wil ik niet denken, ik zou het best jammer vinden als Zorro zou moeten verhuizen, hij is zo grappig met zijn "Kukelekuuhehe". Maar dat zal ook wel overgaan, als hij helemaal volwassen is zal hij ook helemaal goed gaan kraaien. En erg bazig worden, denk ik.

Laza (vooraan) en Zorro (achter)

Misschien gaat hij wel vechten met Laza, daar moet ik niet aan denken.
Maar dat is allemaal voor de toekomst.
Gelukkig is Anne C voorlopig nog te klein om de tuin in te gaan, ze moet nog maar een poosje bij mij in de ren blijven.
"En Annette dan?" hoor ik u denken.
Ja, ik heb het alleen maar over mijn oudste gehad. Dat komt omdat ik me zorgen maak over haar.
Annette daarentegen is een voorbeeldig kuiken, zij is vast een hen, wat betekent dat zij zal mogen blijven.
Heerlijk, een jong hennetje om mij heen te hebben op mijn oude dag.
Ik ben toch erg blij dat ik gevolg heb gegeven aan mijn broed-gevoelens.
Ik ben een trotse oudere kloek.
En terecht.

Kraai-zorgen en hanen-problemen

Nadine:

Ik heb een tijdje geleden aan u verteld dat Zorro samen met Laza door de tuin scharrelt. Dat gaat nog steeds goed, gelukkig.
Zolang Laza geen bezwaar aantekent bij Ma Tok mag Zorro in de tuin blijven.

spoor achteraan de poot van een haan
(de uitstekende gelige "vinger")

Het is een fraai gezicht, die twee. Natuurlijk zijn de kam en de lellen van Laza nog veel groter dan die van Zorro, maar let op mijn woorden: Over een poosje zie je echt geen verschil meer. Dan moet je naar de sporen aan de poten kijken om te kunnen vertellen wie wie is.
Die sporen groeien namelijk heel langzaam, elk jaar worden ze iets groter. Dus Laza heeft inmiddels behoorlijk lange sporen aan zijn poten, terwijl die van Zorro nog niet of nauwelijks te zien zijn.
Het kraaien van Zorro wordt ook steeds beter.

Meestal begint Laza met zijn

Laza (rechts) en Zorro

"Kukelekuuuuu" en dan antwoordt Zorro met "Kukelekuuhehe".
En dan geeft Laza Zorro weer antwoord, enzovoorts.
Als dat een tijdje aan de gang is geweest houdt één van de twee op een gegeven moment zijn snavel dicht en dan wordt het weer stil in de Tok-tuin, op het gemummel-tok van de hennen na.
Zo is het mogelijk dat iedereen, die niet weet dat er momenteel twee haantjes zijn in de familie Tok, denkt dat Laza erg goed zijn best doet de laatste tijd.

kraaiende Laza

Maar vandaag was er even een soort van misverstand tussen de twee heren.
Want wat gebeurde er?
Ze kraaiden bijna tegelijkertijd, ze overlapten elkaar, zou je kunnen zeggen.
En dan wordt het een ander verhaal.
Eén haan die tegelijk twee keer kraait, dat lijkt mij een onmogelijkheid.
En nu maakt Ma Tok zich zorgen dat er straks een boze buur op de stoep zal staan, die eist dat één van de twee jongens onmiddellijk wordt verwijderd uit de Tok-tuin. En zij vindt het juist zo leuk, die twee samen.
Ze is nu aan het bedenken wat ze aan dit probleem moet doen.
Ze wilde tegen Zorro zeggen dat hij voortaan alleen mag kraaien als Laza dat al heeft gedaan, maar ze is bang dat Zorro dat niet zal kunnen volhouden, omdat hij ook volwassen gaat worden. Hij loopt nu en dan al achter de hennen aan, dus het gaat niet lang meer duren voordat hij zich helemaal het mannetje zal voelen.
Wat geven hanen toch altijd een hoop problemen.
Het is dat we er één nodig hebben, maar anders....

Spelletjes

Keetje:

Wij doen tegenwoordig een spelletje, Ma Tok en ik.
Een enkele keer doet Geertrui ook mee, maar meestal ben ik de enige kip in het spel.
Wat we dan doen samen, Ma Tok en mijn persoontje?

Keetje 's avonds alleen in de tuin

We spelen het altijd 's avonds, als alle anderen al in het Tok-huis op de stok zitten.
Ik ben dan nog buiten, gewoon omdat ik dat lekker vind. Het is dan heerlijk koel in de tuin en zo fijn rustig, zonder de anderen.
Yvonne en Yvette zijn 's avonds ook vaak nog in hun ren, zij vinden het ook heerlijk op die tijd buiten te zijn. Meestal kakel ik een tijdje met hen, maar dan ga ik lekker in mijn eentje door de tuin lopen.
Wat ik daar zo lekker aan vind?
Dat weet ik eigenlijk niet precies, het is gewoon zo.

En nu het spelletje van Ma Tok en mij.

Ma Tok kijkt altijd uit het raam boven, waar zij woont met Pa Tok, de tuin in, om te zien of wij al naar binnen zijn. Als zij geen kip meer ziet lopen komt zij naar beneden om onze deur dicht te

de anderen zitten al op de stok

doen.
Meestal ben ik dan lekker achter in de tuin aan het wandelen en dan ziet zij me niet.
Ze komt naar beneden en ze gaat de kippen en hanen in het huis tellen. En natuurlijk zijn er dan maar negen, omdat ik nog buiten ben.
En dan begint ons spelletje.
Ze gaat achter mij aan lopen en zo probeert ze mij het Tok-huis in te krijgen. En ik doe dan net alsof ik naar binnen wil gaan, maar vlak voor de deur sla ik af en ren ik verder de tuin in.
Ma Tok loopt dan weer achter mij aan en ze doet allerlei pogingen

vangnet voor kippen

om mij bang te maken, zodat ik naar binnen zal vluchten.
Maar dat doe ik niet, ik kruip onder de grote struik, zodat ze mij niet kan pakken en dan ga ik haar stiekem zitten uitlachen.
Eerst dacht ik dat zij het spelletje net zo leuk vond als ik, maar nu heb ik ontdekt dat zij na een tijdje ongeduldig wordt.
En ik weet nu ook dat zij geen zin heeft om weer naar boven te gaan om te wachten totdat het mij belieft om het Tok-huis in te gaan.
Hoe ik dat merkte?
Ma Tok heeft sinds kort een vangnet en dat haalde ze uit de schuur toen het haar allemaal te lang ging duren. Ik had eerst niet in de gaten hoe zo'n ding werkte, dus ik liet mij er zomaar in vangen.
Wat een raar gevoel was dat!
Ma Tok tilde mij met net en al ons huis binnen en toen liet ze mij er weer uit, uit dat net.
Juist toen zij de deur dicht wilde doen rende ik langs haar heen weer naar buiten.

Keetje, de grappenmaker

En toen wist ik opeens dat zij het geen leuk spelletje meer vond.
Ze zei namelijk iets wat ik hier niet zal herhalen.
Toen ben ik maar snel naar binnen gegaan, zodat zij de deur achter mij kon sluiten.
Ik heb nog wel een tijdje napret gehad om mijn ontsnapping uit dat vangnet.
De anderen vonden het ook een goeie grap, zij hadden het gezicht van Ma Tok gezien toen ik langs haar heen weer naar buiten glipte. Dat was de moeite waard, zei Geertrui, en zij kan het weten, want zij is kampioen grappen maken.

Vakantie

Ma Tok: wegens een welverdiende driedaagse vakantie van Ma Tok was er op woensdag geen nieuw verhaaltje te lezen op het blog. Op vrijdag 19 augustus kunt u gelukkig weer uw hart ophalen bij het lezen van de laatste berichten van de familie Tok.
Mijn excuses voor deze onderbreking van de verhaallijn.

Wie is de biologische moeder van Anne C?

Wiske:

Ik had het zelf nog helemaal niet gezien, maar Zorro maakte me erop opmerkzaam.

Zorro kijkt naar Anne C en Annette

Dat is toch wel een slimme jongen.
Volgens mij had verder nog niemand het gezien.
Wat gezien?
Dat de kleine Anne C niet alleen een kammetje aan het krijgen is, waardoor iedereen nu al denkt dat hij een haantje gaat worden, maar dat er achter dat kammetje nog iets aan de hand is.
Iets wat mij heel blij maakt.
Het lijkt namelijk wel alsof daar wat kleine veertjes omhoog staan. En dat zou betekenen dat hij behalve een kammetje ook een kuifje krijgt.
Net zoals ik dat heb.
Het is wel een heel klein kuifje, maar het zou er op kunnen wijzen dat Anne C een kuiken is van Laza en MIJ!

Anne C met kammetje en beginnend kuifje?

Dat zou toch geweldig zijn, niet? Dan zou ik moeder geworden zijn en dat zonder er iets voor te hoeven doen.
Ja, behalve het leggen van een ei, natuurlijk, maar dat is niet veel moeite voor een flinke hen zoals ik.
Ik was Zorro erg dankbaar voor zijn mededeling.
Ik heb hem gevraagd het nog even voor zich te houden, zodat wij nu de enigen zijn in de hele Tok-tuin die dit weten.
Laten we eerst maar eens zien of het echt zo is.
Het zou ook verklaren waarom Anne C groter is dan Annette, ik ben ook groter dan een volbloed Chabo.
Ik zou het erg leuk vinden om een soortgenoot te hebben hier in de tuin, want nu ben ik de enige kruising tussen een Chabo

Anne C met duidelijk opstaande veertjes achter het kammetje

en een Hollands kuifhoen.
Anne C zou dan een kruising zijn van een Chabo (Laza) en een kruising Chabo-Hollands kuifhoen (mijn persoontje), dus niet helemaal hetzelfde, maar het lijkt er toch wel heel veel op.
Wat tegen deze theorie pleit is dat Anne C nog erg veel witte veertjes heeft, terwijl Laza zwart met wit is en ik helemaal zwart. Maar de kleur van de kleine kan nog veranderen, dus dat is geen doorslaggevend bewijs van een andere biologische moeder.
We zullen het allemaal weer moeten afwachten, zoals we hier alles altijd moeten afwachten.

Ik ben in elk geval veel meer geïnteresseerd in Anne C dan ik eerst was.
Ik zal haar of hem goed in de gaten blijven houden.

Zorro geeft zijn (bescheiden) mening

Zorro:

Ik kijk op de foto hierboven even bij Desiree naar binnen in de ren.
Eigenlijk kijk ik niet naar haar, maar naar haar kuikens.

Annette (links) en Anne C

Wat zijn dat nog een ukkies, zeg! Vooral die Annette, wat een kleintje! Anne C is wat groter en dat wil ze weten ook.
Of zal ik maar vast hij zeggen? Want het is vast een haantje, net als ik, al moet hij dan nog heel wat groeien om net zo groot te worden als ik. En kraaien kan hij ook nog voor geen meter.
Ik wel, hoor.
Ik kraai al bijna net zo mooi als papa LazaRus.
En ook bijna net zo hard.
Die kleine is wel brutaal, trouwens. Komt zomaar de ren uitgestapt en loopt naar ons toe, alsof hij helemaal niet bang is. Pas toen Laza met zijn grote kop vlakbij hem kwam schrok hij en

Odette, de eerste uitverkorene van Zorro

rende hij heel hard terug naar zijn mama. Toen moest Ma Tok er nog aan te pas komen om hem weer in de ren te zetten, want hij kon de deur niet meer vinden. Nou, als dat geen haantje wordt eet ik mijn ...eh... kam op.
Dat kan ik makkelijk zeggen, want daar kan ik toch niet bij, hahaha, kukeleku!
Ik doe papa Laza in alles na, dus ik wilde ook eens een hen gaan treden.
Ik koos er willekeurig eentje uit, zij bleek Odette te heten, een mooi wit dametje met een grijze staartpunt. Ik dacht dat zij wel vereerd zou zijn dat zo'n mooie jongen als ik haar had geselecteerd, maar niets was

hennen te kust en te keur om uit te kiezen

minder waar.
Ze begon te schelden en ze liep van me weg, me vuil aankijkend. Nou, voortaan bedenk ik me wel twee keer voordat ik weer op haar af stap, wat een chagrijnige meid is dat zeg!
Ik denk dat ik nog maar even wacht voordat ik weer eens zoiets probeer bij één van die dames.
Ja, ze voelen zich dames, stuk voor stuk.
Nou, ze hoeven helemaal niet zo

LazaRus en Pippa, haan en hen

hoog van de toren te blazen, een haan is toch altijd nog meer waard dan een hen, dat zeg ik!
U bent dat niet met mij eens? Wat gaan we nou krijgen?
Een hen is waardevoller dan een haan omdat zij eieren legt?
Wat een onzin.
Wat heb je nu aan eieren als je ze niet eens uitbroedt?
Nee hoor, een haan moet wel meer waard zijn dan een hen, anders zouden er nooit zoveel hennen tegenover één haan staan in een toom.
Dat begrijpt u toch wel?
Niet?
U bent net zo dom als u eruitziet, weet u dat?
Ben ik brutaal?

Dat is dan zo, maar gelijk heb ik wel, dat weet ik zeker!
Wat zullen we nou hebben! Kukelekuuuu!

De plaag (2)

Keetje:

Weet u nog dat er een luizenplaag was in ons hok?

een deel van het ameublement van het Tok-huis

De jerrycan met anti-luizen middel iss aangekomen en dus heeft Ma Tok vanochtend ons hele huis leeg gehaald en daarna moest alles stofvrij gemaakt worden en dan moesten alle muren en spullen worden ingespoten.
Dat zou afdoende moeten zijn, heeft ze gezegd.
Het was nodig dit op een droge dag te doen, anders zou ons huis niet droog worden na het spuiten.

het ingespoten plateau, dat moet drogen voordat
het houtschaafsel weer kan worden neergelegd

Vandaag is ons hele huis ontmanteld, kun je wel zeggen. Alle spullen gingen eruit en toen werd alles geveegd en gestofzuigd en daarna helemaal nat gespoten. Vooral het houten plafond kreeg een goede beurt, want daar zouden vast veel luizen zich verscholen hebben.
Ze laten zich dan naar beneden vallen als ze merken dat er iemand het huis in komt.
Ma Tok werd ook wit, want ze was nogal royaal met het anti-luizenspul. Zij zal ook geen kriebels meer voelen, denk ik.
Al onze spullen werden schoongemaakt en ook ingespoten. De legnesten, de zitstokken, de mestplanken, de

de ingespoten voertonnen

buitenkant van de voertonnen, alles werd wit gemaakt.
Geen gezicht, maar het is voor een goed doel, zei Ma Tok.
En dat geloof ik dan maar, want voor haar lol zal ze het niet doen, zich zoveel werk op de hals halen.
Wij kregen buiten eten en drinken, want dat kon niet in het huis, omdat dat moest drogen. Eindelijk, aan het eind van de dag, was alles weer droog en mochten onze meubels het huis weer in. Lekker veel nieuwe bodembedekking kwam er op het plateau en ook weer in de legnesten. Dat was lang geleden, Ma Tok had de nesten een hele

Pippa wil in een schoon legnest om haar ei te leggen

poos kaal gelaten, om te voorkomen dat er eieren werden aangepikt. Ze wilde het nu weer eens proberen, zei ze.
Ik vind dat erg fijn, een legnest zit veel lekkerder met zacht spul erin.
De laatste tijd legden wij onze eitjes soms gewoon in het houtschaafsel op het plateau, dat ging ook goed. Ma Tok moest ze er dan met een plastic harkje uitvissen, omdat we ze altijd helemaal achteraan op het plateau legden. Dat was niet om

Maria legt haar eitje nog in het houtschaafsel op het plateau

haar te pesten, maar om te voorkomen dat ze werden ondergepoept door ons, als we op de zitstokken zaten 's nachts. Zo ziet u maar dat wij aan alles denken.
Wij hebben vanavond ook allemaal nog een extra druppel in onze nek gekregen, gewoon voor de zekerheid.
Adieu, luisjes!
En nu ga ik slapen, in ons schone wit-uitgeslagen huis, lekker zonder gekriebel.
Welterusten.

De plaag (1)

Keetje:

Ma Tok heeft de kriebels.
En dat komt door ons, zegt ze. Nou ja, niet echt door ons, maar wel door ons huis.
Daar ziten ze namelijk weer, die nare beestjes.

bloedluis

Bloedluizen.
Toen Ma Tok ze ontdekte heeft ze meteen de zitstokken helemaal ingespoten met een wit opdrogend goedje, waar die vervelende kriebelaars van doodgaan.
En wij kregen allemaal een druppel in onze nek, ook al tegen het bijten van die piepkleine naarlingen. Maar dat heeft niet voldoende geholpen. Ma Tok heeft nu nieuw spul besteld om het hele huis mee in te spuiten.
De oude jerrycan was namelijk leeg na het behandelen van de zitstokken.
"Ma Tok heeft de kriebels", zei ik aan het begin van dit verhaaltje, en dat was niet alleen figuurlijk

de jerrycan met anti-luizen spul

bedoeld.
Telkens als zij bij ons in het Tok-huis is geweest gaat zij haar handen en armen snel afspoelen onder de kraan, omdat er dan luisjes op haar rondlopen.
Ma Tok heeft hier een enorme hekel aan en zij verdrinkt die beestjes zo snel mogelijk.
Om te voorkomen dat ze in haar haren komen doet zij tegenwoordig een doek om

haar hoofd.
Dat is geen gezicht, dat vindt zij zelf ook, maar ze heeft liever een raar hoofd als ze bij ons is dan een kriebelhoofd voor de rest van de dag.
Overdag zitten de luizen niet op ons, tenminste, de meesten niet. Zij zitten dan met een hele kolonie tussen de kieren van het hout en onderaan de zitstok.

bloedluizen verschuilen zich overdag

Ziet u ze zitten op de foto?
Vies gezicht, hè?
De rode zijn zo rood omdat zij ons bloed hebben gezogen in de nacht, van zichzelf zijn zij een beetje doorzichtig.
De bloedluizen, die graag gevogelte prikken, kunnen mensen ook wel prikken en ze lusten hun bloed ook wel, maar met dat mensenbloed kunnen zij zich niet voortplanten.

duiven, die een graantje komen meepikken in de Tok-tuin

Daarvoor hebben zij ons bloed nodig. Dus Ma Tok is niet bang voor een luizenplaag in haar eigen huis, maar ze heeft wel een hekel aan de jeukende bultjes die zij krijgt van het prikken van onze luizen.
Ik zeg nu "onze luizen", maar eigenlijk zijn ze helemaal niet van ons. Ze komen bij ons binnen met de duiven, die telkens bij ons komen dineren. Daarom vindt Ma Tok het ook niet zo fijn dat die vogels allemaal maar in ons huis komen. Het is dus niet zo dat zij de duiven geen graantjes gunt, maar ze wil graag dat de vogels hun luizen bij zich houden.

En alle losvliegende duiven behandelen is geen doen, dat zijn er veel te veel.
Bovendien laten zij zich niet pakken door haar, daarvoor zijn ze te snel.
Voor dit probleem moet nog naar een oplossing worden gezocht.
Heeft er iemand een idee?

Twee hanen in één kippenhuis?

                                                                                        Nadine:

eigenwijze Anne C

De kuikens van Desiree groeien hard, maar dat had u vast al begrepen uit het verhaaltje over Anne C, die op avontuur ging de tuin in.
Ik wist niet wat ik zag toen dat kleine ding zomaar vrolijk op ons af kwam stappen.
Helemaal niet bang of verlegen. Dat zou ik als kuiken nooit gedurfd hebben, dat weet ik zeker.
Ik heb een poosje later, toen alles weer een beetje tot rust was gekomen, met Desiree gekakeld. Zij was erg geschrokken van de brutaliteit van haar oudste.
Ze denkt nu dat Anne C een haantje is, omdat zij helemaal niet bang was toen zij onder haar, Desiree's, vleugels uit was. Ik heb het niet tegen haar

kleine Annette

gezegd, maar ik denk dat zij gelijk heeft.
Anne C krijgt nu al een beetje een zichtbaar kammetje op haar kopje en bij Annette is dat nog niet echt te zien.
Het zou jammer zijn voor Desiree als zij haar oudste kuiken zou moeten afstaan, maar zo is het leven van een kloek nu eenmaal.

Zorro

Zorro begint steeds vaker te proberen zijn vader na te kraaien. Het is geen gehoor, het is net een hoestbui op pootjes.
Laza doet het telkens voor en dan probeert Zorro het net zo mooi te doen als zijn vader.
Hij zal het wel leren, maar dat gaat vast nog even duren.
Als hij ook goed kan kraaien ben ik benieuwd of hij mag blijven van Laza. Twee hanen bij één toom kippen gaat bijna nooit goed, maar wie weet, misschien gaat het hier wel, omdat Laza en Zorro zo goed met elkaar kunnen opschieten als vader en zoon.
Dat zou bijzonder zijn.
Voorlopig is alles nog koek en ei tussen die twee en het is leuk om te zien hoe ze achter elkaar aan door de tuin schaatsen.

Odette: "Maak dat je wegkomt, kleine!"

Zorro heeft ook al een poging gedaan om Odette te treden, maar die wilde geen dienst doen als oude fiets, zodat hij haar maar weer liet gaan. Ze heeft hem een hele tijd smerig aangekeken, zodat hij zich nu wel twee keer zal bedenken voordat hij weer op haar afstapt.
Ik ben benieuwd wie hij de volgende keer uitkiest als oefenobject.
Ik vind alles goed, als hij mij maar met rust laat.
Laza moet mij ook al vrijwel elke dag hebben en één haan per dag vind ik wel genoeg.
Misschien als Laza nog wat ouder geworden is en hij ons niet meer zo vaak wil treden, ja, misschien kan er dan een taak liggen voor Zorro, maar voorlopig moet hij zich nog maar even gedeisd houden.