Droefheid in het verre oosten (waarschuwing: dit verhaal bevat een schokkende foto)

Vita:

Ik mag iets vertellen over de kuikens in het verre oosten van het land.
Ma Tok heeft mij hiervoor uitgekozen omdat ik pas iets heel naars heb meegemaakt.
Dat was toen mijn allerbeste vriendin Vera doodging.
Ik mis haar nu niet meer zo erg als in het begin, maar ik denk toch nog wel regelmatig aan haar. Hoe we samen in het Tok-huis op de stok zaten 's nachts, en hoe we lekker naast elkaar door de tuin scharrelden.
Wij hadden erg veel meegemaakt samen voordat wij hier in de tuin kwamen wonen, dat maakte dat wij elkaar erg goed begrepen. En daarom dacht Ma Tok dat ik ook het bericht uit het verre oosten maar moest vertellen, omdat ik dat ook wel goed zou begrijpen.

Vera en Vita, zoals zij vroeger samen in de tuin scharrelden

Nu weet u meteen al dat het geen vrolijk bericht is, dat ik u ga meedelen.
Dat klopt, het is heel erg droevig.


Want wat is er daar gebeurd? U weet dat mevrouw Ali drie kuikens had, uitgebroed door Dotje en Zijtje.
Als het goed is hebt u ook foto's gezien van de kleintjes.
Ma Tok zal hier nog een plaatje van ze laten zien, om uw geheugen op te frissen.
Links ziet u de twee gele en rechts het zwarte kuiken.
                                                                       En dan kom ik nu bij het droevige gedeelte.

het arme verdronken kuikentje

Mevrouw Ali had een grote emmer met water neergezet in het hok, waar de kloeken met hun kuikens wonen, zodat de grote hennen daar lekker konden drinken. Dat deden zij veelvuldig met het warme weer van de laatste tijd.
Maar mevrouw Ali had niet gerekend op de nieuwsgierigheid van de kuikens.
En zo kwam het dat één van hen, de kleinste nog wel, op het randje van de grote emmer was gesprongen om eens te kijken of er daar iets lekkers te halen was. De kloeken gingen er tenslotte telkens naartoe om iets te eten of te drinken, dat kon het ukkie vanaf de grond niet goed

de 2 overgebleven kuikens

zien. Daarom was zij op de rand gaan zitten.
Maar die rand was een beetje glad door het water en zo kwam het dat de kleine eraf gleed en in het water terechtkwam.
En nee, zwemmen kon zij niet. Toen mevrouw Ali later haar tuin in kwam zag zij dat er iets vreselijks was gebeurd: het kleine kuikentje was in de emmer verdronken.
Natuurlijk was zij erg verdrietig en ook wel een beetje boos op zichzelf, omdat zij er niet aan had gedacht dat zo'n kuiken kon verdrinken in een emmer.
Zij heeft meteen een andere drinkbak voor de kloeken

Dotje houdt haar kleintje goed in de gaten

neergezet, zodat het niet weer zou kunnen gebeuren.
Maar voor dat ene kleintje was dat te laat.
Als het kuiken verdronken is verandert men de drinkemmer, zou ik bijna zeggen.
Ik hoop dat het met de andere twee kuikens beter afloopt en ik wens mevrouw Ali veel sterkte bij het verwerken van haar verdriet.


Verder heb ik gehoord dat het gele kuiken al zelf het trapje naar het nachthok op kan, maar het zwartje nog niet, dat wordt elke avond liefdevol door mevrouw Ali opgetild en boven neergezet.
Ik verwacht dat zij het binnenkort ook wel zelf zal kunnen, ze zal de kunst wel afkijken van het gele kleintje. En dan zijn ze alweer een stapje verder naar zelfstandigheid.

Ma Tok: Mevrouw Ali heeft mij bericht dat het zwarte kuiken inmiddels ook zelf naar boven kan klimmen. Weer een zorg minder.