In memoriam: Keetje

Ma Tok:

Keetje is haar hele leven lid van de familie Tok geweest en ze heeft nooit ergens anders gewoond.

kuifhoenkuikens (van internet) met hun kuifknobbeltje op de kop

Ze kroop uit haar ei in de Tok-tuin. Haar vader heette Julius, hij was een wit kuifhoen, en haar moeder was Hilda, een prachtig zwart kuifhoen met een witte kuif.
Keetje heette eigenlijk Kornelia, maar omdat zij een soort tussenkleurtje had, dus niet zwart en niet wit, maar een beetje grijzig bruin, werd zij Keetje genoemd.
Haar zus Katharina werd om dezelfde reden dan ook als Kaatje aangesproken. Ze vonden dat allebei prima, veel vlotter dan die stijve deftige namen.
Moeder Hilda is reeds lange tijd geleden overleden, zij ligt

Julius en Hilda

begraven in de Tok-tuin.
En vader Julius is naar Hoogendoorn gebracht, omdat hij de hele dag keihard kraaide.
Dat vonden zelfs Pa en Ma Tok teveel van het goede.
Zus Kaatje heeft niet zo erg lang geleefd, een paar jaar maar. Keetje daarentegen ging gewoon maar door, zij is ruim acht jaar geworden, een heel mooie leeftijd voor een kuifhoen.

Keetje was een bescheiden hen, die rustig haar gang ging.

Ze kakelde met wie een praatje nodig had en ze troostte Vita en Geertrui door hen naar elkaar toe te brengen. Ook liet zij zich

Keetje

vrijwillig bij Desiree opsluiten in het grote hok, toen Desirees kuif even rust moest hebben van al het gepik van de grote kippen.
Zij vertelde vaak de verhalen over
het verre oosten van het land, dat kon zij erg goed.
Tot voor kort legde zij nog regelmatig een ei voor Pa en Ma Tok.
En laten we niet vergeten dat zij pas nog een geintje heeft uitgehaald met Geertrui, toen
zij samen Ma Tok voor de gek hielden.
Toen moet zij zich nog helemaal goed gevoeld hebben.
Wij gaan er dan ook van uit dat Keetje niet geleden heeft, we denken dat ze van ouderdom
een hartstilstand heeft gekregen en daarna stilletjes in elkaar is gezakt bij het legnest, waar ze naast lag.
Zo is Keetje gestorven zoals ze geleefd heeft, rustig en zonder ophef.

lieve bescheiden Keetje

Ook Keetje is begraven in de Tok-tuin, zodat zij zelfs na haar dood nog niet hoefde te verhuizen.

Rust zacht, lieve, bescheiden Keetje, we zullen je nooit vergeten.