LazaRus en zijn sporen (2)

Laza:

Ik moest een hele poos in die bak zitten.
Ma Tok kwam eindelijk de tuin weer in, ik dacht dat zij mij kwam bevrijden.

de vervoersbak van Laza

Maar niets was minder waar, ik werd met bak en al opgetild en het mensenhuis door gedragen naar de auto.
Daar was Pa Tok al aanwezig.
Ik mocht bij Ma Tok op schoot, dat was wel een prettig gevoel, hoewel ik liever gewoon door de tuin had gelopen.
De auto reed een poosje en toen gingen we eruit, alle drie, Pa en Ma Tok en ik in mijn hokje.
We gingen een deur binnen en wat ik daar zag!
Ik geloofde mijn ogen niet. Mensen met honden en katten zaten op stoelen te wachten.

de te lang doorgegroeide sporen van Laza

Wij gingen ook op een stoel zitten, dat wil zeggen dat Ma Tok mij op schoot nam en Pa Tok naast haar ging zitten.
We zaten net toen er een jongedame naar ons toekwam.
Ze zei dat we naar binnen mochten. Omdat we al binnen waren begreep ik eerst niet wat zij bedoelde, maar dat werd mij duidelijk toen we een deur binnen gingen. We mochten in een andere kamer binnen komen, dat was het. In die kamer werd ik met bak en al op een tafel gezet. Ma Tok haalde mij uit de bak en de man die aan de andere kant van de tafel stond zei een raar woord waarvan ik niet wist wat

de tang van de dierenarts

het betekende, maar het klonk alsof hij onder de indruk was.

Vast van mijn persoontje, dacht ik, maar later bleek het om de lengte van mijn sporen te gaan, die Ma Tok hem liet zien.
Hij pakte een tang en de jongedame hield mij vast.
Ik vlijde mij heerlijk tegen haar aan, en liet de dierenarts zijn gang gaan met zijn tang.
Ma Tok stond erbij en zij zou het nooit goed vinden dat die man mij iets naars zou aandoen, dus ik lag op mijn gemak tegen die dame aan.


Ma Tok: En weer ga ik LazaRus onderbreken in zijn gekakel, anders wordt dit verhaaltje veel te lang. Het slot kunt u de volgende keer lezen.