Trots en bezorgdheid

Desiree:

Weet u het nog, dat ik zat te broeden op mijn eitjes? Ik was het al bijna weer vergeten. Ik heb het ook zo druk met mijn kuikens.

v.l.n.r.: Annette, Desiree en Anne C

Ze worden al zo groot.
En steeds eigenwijzer.
Dat laatste geldt vooral voor Anne C.
Wat is dat een ontzettend eigengereid portret.
Altijd haar eigen zin doen en als ik haar roep moet ze nog snel eerst even iets anders doen voordat ze komt aanrennen.
Dat dan weer wel, ze holt naar me toe, soms raakt ze gewoon in de war met haar pootjes en dan struikelt ze erover. Over haar eigen pootjes, ja, heb je ooit zo zout gegeten?
Maar mooi zijn ze wel, allebei.
Ze zijn alweer tien weken oud, eigenlijk wel groot genoeg om

Anne C en Annette

zonder mij verder te kunnen leven. Maar ik houd ze nog even lekker bij mij, dan kunnen zij (en ik!) lekker nog een poosje speciaal voer krijgen.
Ik houd het nog best een poosje uit in dit hok, zo klein is het niet. Er zijn vast een heleboel kippen die nooit meer ruimte krijgen in hun hele leven.
En ik vind het fijn om erbij te zijn als Anne C en Annette worden overgeplaatst naar het Tok-huis, dan kan ik ze nog een beetje beschermen tegen de nieuwsgierigheid van de anderen, die daar al zitten.

Yvonne en Yvette in hun privé paleis

Er zijn geen grote kippen meer om ze te pikken, dat vind ik wel fijn, hoe jammer ik het ook vind dat Vera en Vita zijn overleden. Zij pikten eigenlijk niet zo erg, dat waren meer Yvonne en Yvette. Maar die zitten apart in hun grote hok met ren, dus die kunnen niet bij mijn kinderen komen als die de tuin in gaan.

Waar ik wel bang voor ben is voor die hele grote vogel, die nu en dan hier een duif komt pakken.
Wat een enorme klauwen heeft dat beest.
Ma Tok heeft al twee keer een duif gered uit zijn poten, maar zij

buizerd (foto internet)

is natuurlijk niet altijd thuis als dat beest weer eens komt winkelen hier. Zo heeft zij ook een keer een dode duif gevonden, helemaal kaalgevreten door die enge vogel.
Ik weet niet hoe hij heet, Ma Tok had het eerst over een buizerd, maar toen zij hoorde dat er hier vlakbij een sperwer was gesignaleerd dacht zij dat dat misschien wel zijn naam zou zijn. Gelukkig waarschuwt Laza ons bijtijds als hij die engerd aan ziet komen door de lucht.
Zorro krijgt ook les in het waarschuwen van hennen als er

Desiree met achter haar Annette

gevaar dreigt.
De buiten lopende kippen rennen snel naar binnen of ze kruipen weg onder de struiken in de Tok-tuin, zodat meneer Buizerd (of meneer Sperwer) ze niet kan pakken.
Hij zal toch niet zo brutaal zijn om het Tok-huis binnen te gaan.
Anders moet Ma Tok maatregelen gaan nemen, heeft zij gezegd.
Wat ze daarmee bedoelt weet ik niet, en zij zelf ook nog niet, geloof ik.
Ik hoopte dat die grote lummel naar het zuiden zou gaan om te overwinteren, dan zouden wij hem
hier tenminste kwijt zijn.
Maar Ma Tok zegt dat hij juist in de herfst en de winter in ons land verblijft.
Nou, dan kunnen we onze lol nog op. Ik hoop dat Ma Tok snel een goed idee heeft, anders denk ik dat ik maar helemaal met mijn kuikens in dit hok blijf wonen.
Dan hebben we niet zoveel vrijheid, maar we zijn wel veilig.
En dat is erg veel waard, vind ik.