vrijdag 9 september 2016

LazaRus en zijn sporen (3)


Laza: 

Ik kan mijn verhaal eindelijk afmaken.

Ik lag daar dus heerlijk tegen die dame aan en ik liet de dierenarts zijn gang gaan. 
Ik hoorde een paar keer heel hard "Knip!" en na even wachten nog een paar keer. 
Nu zou het toch wel klaar zijn, dacht ik, maar nee, de dierenarts en Ma Tok gingen overleggen of er nog meer geknipt moest worden.
Ze kwamen uiteindelijk overeen dat het wel genoeg geweest was zo, het was niet de bedoeling dat er bloed zou gaan vloeien.
Omdat dat over MIJN bloed ging was ik het roerend met hen eens.

Laza ontsnapt bij de dierenarts

Daarna werd ik weer in mijn bakje gezet. Dat was aan de ene kant jammer, ik lag net zo lekker. Maar misschien mocht ik nu weer naar huis, dat zou ook wel fijn zijn.
Maar nee hoor, Ma Tok wilde nog een foto van mij maken daar.
Ze probeerde dat eerst te doen door het bakje heen, maar dat vond de dierenarts niet mooi genoeg. Hij zette het deurtje open en zei dat Ma Tok een foto zonder tralies kon maken door het deurtje.
Hahaha, de domoor! Natuurlijk had ik de opening ook gezien en ik was in no time uit het bakje en in de vensterbank gevlogen.

Laza's geknipte sporen
Daar kon ik door een groot raam heerlijk naar buiten kijken, terwijl de zon door mijn mooie kam en lellen scheen.
Helaas vonden de mensen dat geen goed idee van mij, Ma Tok pakte mij op en zette me weer in
het bakje.
En toen gingen we wel naar huis, weer met de auto.
Thuis maakte Pa Tok nog een foto van mijn geknipte sporen en toen bracht Ma Tok me weer naar de tuin, waar ik hartelijk welkom werd geheten door de voltallige familie Tok.

het puntje van  één van Lazarus' sporen
Ik ging meteen proberen of ik nu
weer lekker kon lopen en inderdaad, het ging veel fijner, geen geprik in mijn buik meer van die nare punten.
Als de hennen weer gaan klagen geloof ik ze niet meer, er prikt niets meer, mijn sporen zijn weer lekker kort en bot.
Ik voel mij weer een jeugdige haan en zo zie ik er ook weer uit.
Maar dan wel met de wijsheid van mijn werkelijke leeftijd, dat begrijpt u wel.

Ik ben de dierenarts dankbaar dat hij mij zo goed heeft geholpen.
Naar de dokter? Fluitje van een cent.

2 opmerkingen:

  1. Onze mevrouw Troy (zaliger) is een keer uit datzelfde raam gesprongen. Zij liet zich niet zo snel pakken; het was al donker toen wij haar weer in haar mandje hadden. Heeft Laza nog interessante hennetjes geroken toen hij voor het open raam stond? De kinderboerderij ligt daar namelijk niet ver achter!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heeft ma Tok goed gekeken hoe het moet: sporen knippen? Kan ze het nu zelf en kan ze dat mij ook leren? Zo'n tang heb ik in ieder geval. En als Jannes zich net zo goed gedraagt als Laza.....mijn complimenten hoor!

    BeantwoordenVerwijderen