Witte veren

Nadine:

Wat hebben we gelachen om de mop van Geertrui.
Zij blijft toch een rare vogel.
Ik vind het wel knap dat zij telkens weer wat geks kan verzinnen, mij zou dat nooit lukken.

Geertrui is weer mooi wit na de rui

Ik hoop dat zij nog lang bij ons blijft, ze is na Desiree de oudste hier in de Tok-tuin. Ze is al negen jaar oud, dat is ook best een mooie leeftijd voor een kip.
Nu ze bijna door de rui heen is ziet zij er weer patent uit, haar kuif is mooi vol en ze is ook weer netjes wit geworden. Haar oude veren waren een beetje viezig, dat komt omdat het haar nooit zoveel kan schelen hoe ze eruit ziet. Het zal dus waarschijnlijk niet zo lang duren, die witheid. Ma Tok noemt haar nu weer "sneeuwkip", dat past goed bij haar. Vlak voor de rui had ze beter "modderkip" kunnen zeggen, ze zag er niet uit.

Geertrui met haar mooie volle witte kuif

Ik heb al tegen haar gezegd dat het nu de tijd is om haar veren mooi wit te houden, maar ze antwoordde dat ze dat veel te veel moeite vond.
"Ik zie mezelf toch niet", zei ze en dat is natuurlijk zo.
"Maar wij vinden het fijn om naar een mooie witte hen te kijken", probeerde ik nog, maar het mocht niet baten.
"Als je mij vies vindt kijk je maar de andere kant op",  zei ze.
Het is dus onbegonnen werk om haar te "bekeren" en ik laat het nu maar zo.
We zijn allemaal zo'n beetje klaar met onze verenwisseling en dat is maar goed ook, want wat wordt het koud in de nachten, vindt u ook niet?
Wij zijn altijd blij als Ma Tok

lekker tegen elkaar aan kruipen op de stok

onze deur komt sluiten 's avonds, dat scheelt een hoop warmteverlies.
En dan gaan we lekker tegen elkaar aan zitten op de stok. Soms wordt het dan weer te warm en dan schuiven we wat uit elkaar. Zo kunnen wij de temperatuur uitstekend regelen. Een kachel hebben we echt niet nodig.
Wij leggen geen eieren meer op

Yvonne en Yvette zijn ook mooi wit

het ogenblik. Dat komt omdat wij te weinig daglicht krijgen, dan gaat onze rustpauze in.
Yvonne en Yvette leggen nog wel, dat komt vast omdat zij geprogrammeerd zijn om veel eieren te leggen.
Ma Tok heeft al een paar keer tegen hen gezegd dat ze van haar in de winter ook best vakantie mogen houden, maar ze blijven hun enorme eieren produceren. De twee grote witte dames hebben ook weer prachtige nieuwe veren gekregen.
Omdat zij in een hok met een grote ren zitten worden zij niet zo smerig als Geertrui.
En volgens mij vinden ze het ook best fijn om er mooi uit te zien. Toen ze hier kwamen waren ze zo zielig en kaal, dat willen ze nooit meer, hebben ze gezegd. En dat begrijp ik volkomen.
Ze hebben het nog steeds prima naar hun zin hier in de Tok-tuin, al lopen ze niet vrij rond. Ze hebben vrijheid genoeg, vinden ze zelf, en ruimte ook.
En heerlijk eten en een fijn groot nachthok, wat wil een ex-legkip nog meer?

De vierde haan (2)

Geertrui:

Het was hier alweer een hele tijd een saaie boel.
Oké, er liepen nu drie hanen rond, dat is natuurlijk best een beetje bijzonder, maar verder gebeurde er niets. En u weet wat er gebeurt als er alleen maar heel gewone dingen gebeuren in de Tok-tuin. Juist ja, dan ga ik me vervelen.
En als ik me ga vervelen ga ik ondeugende streken bedenken.

de tweelingzussen
Geertrui en Geertrui

Geertrui en Vita

Het is jammer dat ik dat nu alleen moet doen.
Mijn tweelingzus is er niet meer en Vita is ook verdwenen.
Nou ja, verdwenen zijn ze niet echt, ze zijn nog vlakbij, alleen liggen ze aan de verkeerde kant van de tuin. Eronder ja.
Dus ik heb er niet echt wat aan dat ze vlakbij zijn.

Annette

En omdat het enige bijzondere hier nu de drie hanen zijn besloot ik daarbij aan te haken met mijn idee.
Weet u wat ik van plan was?
U hebt het vast al geraden. Inderdaad, ik besloot om voor een extra haan te gaan zorgen. Daarvoor had ik de medewerking nodig van Annette. Die kleine meid stelde voor om ook haar broedbroertje Anne C in het complot te betrekken en dat leek mij een goed plan. Dus wij spraken af dat we op een bepaalde manier op stok zouden gaan de avond vóór ons geintje. Anne C op de voorste en Annette en ik naast elkaar op de achterste stok. En dan maar hopen dat Zorro en Laza allebei ook op de

Zorro, Pippa en Laza op de voorste stok
rechts achter Laza is nog net Geertrui's kuif te zien, bij de muur

voorste stok zouden plaatsnemen, maar die kans was redelijk groot omdat ze daar eigenlijk altijd zitten.
Het lukte allemaal prima en de volgende ochtend begon Laza met zijn "Kukelekuuu" toen het licht begon te worden.
Anne C antwoordde hem en toen kraaide Zorro natuurlijk ook.
En daarna... daarna deed ik een poging om ook te kraaien.
Ik had stiekem al geoefend achter in de tuin de vorige dag, dus het was niet mijn eerste keer en het klonk dan ook heel aardig, al zeg ik het zelf. Het duurde even, maar toen keek Zorro heel verbaasd om naar ons.
Annette keek nog verbaasder

Zorro is er tussen genomen

terug en Zorro draaide zich weer om.
Deze laatste manoeuvres heeft Annette mij later verteld, want ik hield mijn ogen stijf dicht, alsof ik nog diep in slaap was.
Zorro kraaide nog eens en toen liet ik weer mijn "Kukeldekrr" horen. Laza en Anne C bleven stil zitten en Zorro draaide zich weer om, waardoor hij zag dat Annette nu achterstevoren op de stok zat. Dat vond hij kennelijk een goed idee, hij ging met zijn snavel onze kant op zitten.
Daarop kraaide Anne C weer en terwijl Zorro omkeek naar hem kraaide ik ook weer.
Hahaha, had hij het nog niet gezien, de sukkel.
De andere hennen waren inmiddels ook wakker geworden en toen ik recht in het grijnzende gezicht van Desiree keek kon ik mijn lachen niet meer inhouden. Ik schaterde het uit en Desiree, Anne C en Annette lachten met mij mee.
Toen begon het te dagen bij Zorro, hij begreep dat hij ertussen genomen was.
Hij lachte als een haan die snavelpijn heeft en tja, toen hebben we maar aan iedereen verteld hoe de vork in de steel zat.
We hebben met ons allen nog een hele tijd gelachen.
Dat was weer eens een lollig begin van een mooie dag, een dag waarop iedere hen minstens één keer heeft gekraaid naar de arme Zorro, totdat Laza het genoeg vond en daarna hebben we hem maar met rust gelaten.

De vierde haan (1)

Zorro:

Weet u wat er vanochtend vroeg gebeurde?

Laza in zijn kraai-houding

Ik was nog een beetje slaperig toen Laza zijn eerste mooie "Kukelekuuu" van de dag liet horen. Vlak daarna hoorde ik die kleine opdonder van een Anne C zijn zielige kraai uitproberen en toen kon ik niet achterblijven.
Ik schalde mijn mooiste "Kukelekuu" aller tijden de lucht in. Maar wat er toen gebeurde? Ik hoorde plotseling achter mij nog een soort van gekukel.
Het zou toch niet waar zijn?
Vier hanen?
Onmogelijk!
Ik keek snel om om te kijken wie er achter ons op de stok zaten. Daar zag ik alleen Annette zitten, naast Geertrui. Annette zou toch niet ook een haantje blijken te zijn? Dat zou te erg zijn!
Geertrui zat nog te slapen en Annette keek mij een beetje verbaasd aan.

Annette op stok

Ik kraaide nog een keer en daarop probeerde die minkukel van een Anne C het ook weer.
Het klonk beter dan zijn vorige poging, maar mooi was het nog niet. Laza zat stil voor zich uit te kijken toen ik opeens weer een soort gekraai achter mij hoorde.
Snel keek ik om, maar weer was ik te laat om Annette te betrappen. Ze zat nu achterstevoren op de stok, misschien om mij te misleiden? Geertrui sliep nog steeds, haar ogen waren dicht.
Ik begon mij nu echt zorgen te maken.
Nu zou Ma Tok alle drie de jonge haantjes toch wel wegsturen, vier hanen zou zelfs voor haar te gek worden.
Ik keek naar Laza, die onverstoorbaar nog een keer keihard kraaide.
Ik ging nu ook achterstevoren op de stok zitten, zodat ik de achterste stok goed in de gaten kon houden.
Anne C hield deze keer zijn snavel dicht en ik ook, ik was benieuwd of er nu weer een kraaigeluid achter ons, en nu dus vóór mij, zou klinken, maar dat gebeurde niet.
Toen Anne C weer kraaide keek ik naar hem en terwijl ik dat deed kraaide er weer iemand op de achterste stok. Verdraaid nog toe, nu had ik het gemist!

Waarom had ik ook naar Anne C gekeken? Dom!
Het lijkt wel alsof dat vanzelf gaat, als er "Kukelekuu" klinkt móet ik gewoon die kant op kijken.

Anne C en Annette

Ik was net van plan om aan Laza te vragen of hij het ook had gehoord toen ik Anne C een knipoog naar achteren zag geven. Zat hij nu naar zijn broedzusje of -broertje te seinen?
Zaten zij mij met z'n tweeën voor de gek te houden?
Dat zou hij vast niet durven, dat onderdeurtje.
Ik begreep er nog steeds niets van. U wel?

Drie hanen

Anne C:

Ziet u mij goed?
Met mijn kam en kuifje?
Mooi ben ik aan het worden hè?
En zo groot ook.

Zorro

Ik ben al bijna net zo groot als Zorro.
En ik word natuurlijk groter dan hij, want ik heb een gedeelte Hollands Kuifhoen in mij en hij niet. En kuifhoenders zijn groter dan Chabo's, dat weet iedereen. Het is heel fijn om zo lekker vrij door de Tok-tuin te scharrelen. Ik doe ook goed mijn best om net zo mooi te kraaien als papa Laza en ik moet zeggen dat het er al aardig op begint te lijken, al lacht Zorro me soms stiekem uit. Ik zal hem wel mores leren als ik straks groter ben dan hij.
Naar mama Desiree luister ik ook niet altijd meer, ze heeft soms van die onnodige eisen. Zoals naar binnen gaan als het regent. Poe, het zou me wat.
Een haan kan toch wel tegen een

de kuikens van 2016: v.l.n.r. Anne C, Annette en Zorro

beetje water!
Zorro en Laza blijven meestal ook gewoon buiten en dan kan ik toch niet naar binnen gaan als een braaf haantje?
Dat zou toch een afgang zijn! Annette is zo'n kloekskuikentje, die doet meteen wat haar gezegd wordt. Als de struiken maar één druppeltje water doorlaten rent zij al naar het Tok-huis.
Nou, ik niet hoor!
Ik vind het zelfs wel lekker, zo'n frisse natte kop.
Daar word je groot en sterk van.
Wij zijn hier in de Tok-tuin nu met drie hanen.
Ma Tok was eerst bang dat wij

de 3 hanen in de Tok-tuin: v.l.n.r. Anne C, Zorro en LazaRus

zouden gaan vechten met elkaar, maar dat gebeurt niet, daar zorgt Laza wel voor.
Hij is de baas en dat blijft hij, heeft Ma Tok gezegd.
Ik hoorde Zorro pas zeggen dat hij het best leuk zou vinden om een eigen harem te krijgen in plaats van al die ouwe taarten die hier nu rondlopen.
Ja, hij is best een brutaaltje. Gelukkig hoorde Laza het niet, ik weet niet wat er anders was gebeurd; het ging tenslotte over zíjn hennen.
En je kunt niet zeggen dat ze allemaal oud zijn, Wiske is nog best jong en Annette is nog jonger dan Zorro. Oké, de rest is wat meer op leeftijd, maar ze zien er allemaal nog best goed uit, vind ik.
En ik hoorde Ma Tok zeggen dat zij volgende lente eitjes van andere hennetjes wilde gaan laten uitbroeden, dus er komt vast nog wel iets leuks voorbij scharrelen dan. Voorlopig loop ik nog lekker vrij rond hier en ik kijk goed naar Laza, want ik wil net zo'n goede haan worden als hij.

Annette als vrije hen

Annette:

Wij zijn nu al echt helemaal bij de familie Tok ingelijfd, Anne C en ik.

Anne C en Annette in de tuin

We lopen de hele dag door de tuin te scharrelen, zelfs als het regent.
Dan gaan we wel schuilen onder een struik of soms onder de grote boom, maar we blijven de hele tijd buiten. Alleen als het verschrikkelijk hard plenst gaan we wel eens even naar binnen, het Tok-huis in. Dan gaan de struiken en de boom namelijk doordruppelen en dan worden we daaronder ook nat.
Een klein beetje nat vind ik niet zo erg, maar mama Desiree zegt dat wij als kuikens nog snel kou kunnen vatten en dan krijgen we longontsteking en dat is geen pretje.
Dus we luisteren maar braaf naar haar.

eigenwijze Anne C

Ik wel, tenminste.
Anne C is niet zo gehoorzaam.
Hij gaat vaak gewoon zijn eigen gang.
Mama Desiree is nogal eens boos op hem, maar ook daar trekt hij zich niet veel van aan.
Hij wil graag bij de hanen horen, bij LazaRus en Zorro dus.
En als die buiten blijven in de regen wil hij dat ook.
Ik heb al tegen hem gezegd dat die oudere hanen veel meer veren en dons hebben dan wij, maar dat kan hem niets schelen, hij zegt dat een flinke haan best tegen een beetje nat kan.
Nou, als hij ziek wordt is het zijn eigen schuld, hij moet het zelf maar weten.
Zouden hanen altijd zo eigenwijs

Pippa met haar (toen nog) kleine zoon Zorro

zijn?
Ik vroeg het aan Pippa, de broedmoeder van Zorro, die ook pas een haantje heeft opgevoed. Zij zei dat dat inderdaad zo was: "Haantjes zijn eigenwijs en ze denken het altijd beter te weten dan hennen. Het is de kunst om hen te laten denken dat zij hun zin krijgen, terwijl je stiekem je eigen zin doordrijft."
Hoe dat moet weet ik niet, ik zal het eens aan mama Desiree vragen, die is zo wijs!
Dat komt omdat ze al zo oud is. Ik ben er best trots op dat ik zo'n wijze broedmoeder heb.
En dat zij zo oud is merk je alleen maar aan haar wijsheid, niet aan hoe ze eruit ziet of hoe ze loopt, ze doet daarin niet onder voor een jonge hen.
Eigenlijk vind ik haar de mooiste hen van alle kippen van de familie Tok.
Zou dat komen omdat zij mijn broedmoeder is of zou het echt waar zijn?

Desiree, de oude, wijze, schone dame

Vindt u haar ook zo prachtig met haar kuif en haar koekoekkleurige veren?

Dat is het hele eieren eten

Yvonne en Yvette:

Ma Tok heeft ons nachthok helemaal schoon gemaakt.

het helemaal leeggehaalde nachthok

Weet u waarom?
Natuurlijk omdat er wel wat poepjes van ons lagen, maar die schept zij er elke dag uit, dus dat was niet de belangrijkste reden. Nee, de bodembedekking was erg vies geworden omdat wij een beetje ondeugend zijn de laatste tijd.
Wij leggen wel om de beurt een ei in het nachthok, zo'n mooi groot ovaal met een spierwitte schaal, maar we wachten niet totdat Ma Tok dat ei komt ophalen, nee, wij maken het open met onze snavel en dan lebberen wij het lekker leeg.
Dat smaakt heerlijk, dat kunnen wij u wel vertellen, zo'n vers

schraapmes voor het schoon krabben van de bodem van het hok

gelegd, nog warm ei.
Ma Tok vindt het niet zo erg dat wij dat doen, ze zegt dat wij wel wat extra's kunnen gebruiken nu wij in de rui zijn.
Maar omdat wij alleen maar met onze snavel eten knoeien we wel een beetje.
En zo was de bodembedekking echt te smerig om naar te kijken, zoals Ma Tok zei.
Dus alles ging eruit, het hele nachthok moest leeg.
Geen gezicht, vonden wij, toen we even om het hoekje kwamen kijken via de trap en het deurtje. Ma Tok was toen de bodem aan het schoon krabben met een speciaal daarvoor bestemd ding. Toen ze daarmee klaar was ging ze tabak in ons hok strooien.
Dat is tegen de luizen, die nare kriebelbeestjes, die hebben een gruwelijke hekel aan de geur van

tabak tegen kippenluis

tabak.
Nu moeten wij zeggen dat wij het ook niet echt een lekkere lucht vinden, maar alles is beter dan die vervelende kleine kliertjes. Toen er genoeg tabak in het hok lag naar de zin van Ma Tok kwam ze met een grote zak naar buiten uit de schuur.
Daar zat de bodembedekking in, die ging over de tabak heen.
Nu rook je het veel minder, de geur van de houtsnippers overstemde die van de tabak.
Wat zag het er nu mooi uit! Helemaal egaal, zonder poepjes en ei-vlekken en ook zonder deuken. Die deuken maken wij voordat we een ei gaan leggen, dan bewegen wij ons net zo lang totdat we lekker liggen en dan gaan we wachten op het ei.
We hebben dan eigenlijk een soort nestje gemaakt om het ei in

het schone hok met egale bodembedekking

te leggen.
Nu hadden we weer alle ruimte om dat te doen, zonder dat de eischaal meteen vies zou worden. Heerlijk!

En wat zullen wij lekker slapen vannacht.
Om nog maar niet te spreken van het genot dat het zal zijn om morgen een ei te leggen in dat schone nachthok.
Misschien laten wij het dan wel een keer liggen voor Ma Tok, als dank voor het schone hok.
En dat rijmt ook nog.

Rassen en kleuren

Geertrui:

kuifhoen Desiree

kuifhoen Geertrui

Ik besefte vandaag opeens dat er in de Tok-tuin nog maar twee Hollandse kuifhoenders zijn. Dat zijn Desiree en ik.

chabo Maria en kruising chabo/kuifhoen Wiske 

Nadine, de enige bruine hen in de tuin

Verder zijn er alleen nog maar Chabo's en geredde legkippen. En kruisingen tussen kuifkippen en Chabo's natuurlijk.

de 2 geredde legkippen Yvonne en Yvette

Het wordt zo wel een beetje een allegaartje, maar dat vindt Ma Tok juist wel lollig.
Het staat gezellig, vindt ze, die verschillende soorten door elkaar.
Ze vindt het wel jammer dat er nog maar één bruin hennetje is, verder zijn we allemaal wit en zwart of een mengsel daarvan. En als wij telkens broeden op eieren van onszelf zal daar niet snel verandering in komen, omdat Laza zwart met wit is en het overgrote deel van ons dus ook. En nu zijn zowel Zorro als Anne C ook diezelfde kleuren.


Dus nu is Ma Tok al aan het bedenken hoe ze dat kan veranderen.
Ze weet natuurlijk nog helemaal niet zeker of er volgend voorjaar iemand broeds zal worden hier, maar ze laat haar gedachten er toch al over gaan.
Ze heeft bijvoorbeeld het idee opgevat om ons te laten broeden op bevruchte eieren van andere kippen. Chabo's of misschien Serama's.

Serama hen en haan (foto internet)

Serama's lijken erg op Chabo's, maar ze zijn nog kleiner van stuk.
Ze schijnen heel veel verschillende kleuren te kunnen krijgen, alleen weet je niet van te voren welke kleur er uit een ei komt. Dat vindt Ma Tok wel spannend. Alleen weet je dan nog niet of er nu eens een bruine kip uit het ei zal kruipen.
En dat was nu juist de bedoeling.
Dus misschien moet zij maar eitjes van Chabo's nemen, dan heb je er tenminste nog iets over te zeggen.
Verder kunnen Serama's niet zo goed tegen de kou. Nu is het de laatste winters niet zo erg koud geweest, maar je weet niet of dat de volgende winters zo blijft. Serama's kunnen eventueel in de winter in huis gehouden worden, in een konijnenhokje bij voorbeeld, omdat ze zo klein zijn, maar of dat nu de bedoeling is... Ma Tok weet het gewoon nog niet. Zijn er misschien lezers die voor dit probleem een oplossing hebben?
Of een idee, dat is ook al goed.
Het zou wel leuk zijn voor de afwisseling in de Tok-tuin.
Zo is Ma Tok altijd aan het bedenken hoe ze het leven voor ons (en ook voor haarzelf en Pa Tok natuurlijk) prettiger en gezelliger kan maken.

Geel

Desiree:

Er blijven maar steeds meer duiven komen hier in de Tok-tuin.
Ma Tok zegt dat dat komt omdat ze ons eten zo lekker vinden en ook omdat ze dat zo makkelijk kunnen pakken, ze hoeven niet op zoek naar voer, zoals wanneer ze niet in de buurt van onze tuin zouden wonen. Ze zijn behoorlijk brutaal en dat wordt steeds erger. Ze doen net alsof zij hier eigenlijk horen, terwijl dat toch niet zo is.

duiven

de kuikens worden al groot

Een tijdje geleden kwam er telkens een grote vogel hier duiven vangen en niet om ze in een kooitje te doen, maar om ze op te peuzelen.
Vreselijk!
Ik was eerst erg bang dat hij mijn kuikens ook voor duiven zou aanzien, maar gelukkig is hij al een heel tijdje niet meer langs geweest en mijn kleintjes worden steeds groter, vooral Anne C.
En als ze maar groot genoeg zijn geworden durft die engerd ze vast niet meer te pakken.
De volwassen kippen laat hij ook met rust.

Of zou dat komen omdat Laza ons op tijd waarschuwt, zodat we kunnen wegduiken op een veilig plekje?

zieke duif

Maar ik had het over duiven en niet over enge grote vogels.
Ma Tok heeft pas geleden zo'n duif opgepakt.
Het beestje zat al een paar uur stil op de grond en dat betekent dat er iets met hem of haar aan de hand is.
Het was nog een jong vogeltje, al had het wel veren en het had ook kunnen vliegen, anders was het nooit in onze tuin terecht gekomen.
Op de foto hiernaast kunt u zien hoe een zieke duif zit, helemaal in elkaar gedoken. De duif op de foto is niet het duifje dat Ma Tok oppakte. Zij had toen iets anders aan haar hoofd dan foto's maken. Nee, deze foto is van het internet, net als het volgende plaatje.
Ma Tok ging met het kleintje naar Pa Tok en die was het met haar eens dat er iets aan de hand moest zijn met dit beestje.
Dus togen zij samen met de kleine in de auto weer naar het vogelasiel.

duif met "het geel"

Daar werd het duifje bekeken en de diagnose werd al snel gesteld: het beestje leed aan wat "het geel" genoemd werd.
Helaas was er niets meer aan te doen, het duifje was al te ver heen. Omdat het ook erg besmettelijk is werd de vogel in een draagbaar hokje opgesloten om naar de dierenarts te worden gebracht. Die zou het arme zieke dier een spuitje geven om het uit zijn lijden te verlossen.
Ma Tok vroeg of het nog kwaad kon voor haar kippen in de tuin, wij dus, omdat wij met de zieke in aanraking konden zijn geweest.
Gelukkig viel dat mee, alleen het drinkwater en het voer moesten vervangen worden. Dat deed Ma Tok meteen toen zij weer thuis kwam.
En tot nog toe is er hier gelukkig niemand ziek geworden.

Ma Tok: met dank aan het internet voor de duivenfoto's.

Lelijk en mooi

Nadine:

Wat een gedoe is dat toch weer elk jaar, die rui.
Wij voelen ons niet helemaal happy en we zien er ook niet uit.
Sommigen van ons zijn al klaar met hun nieuwe kleding, maar ik nog niet.
Ik hoop dat het snel is afgelopen.

Wiske in de rui

Eerst krijg je allemaal losse veren, die kriebelen totdat je ze uit je verenkleedje hebt verwijderd.
En dan komen er nieuwe veren groeien, dat jeukt ook weer.
Ik zag dat Wiske's hele staart was verdwenen; wat staat dat raar, een kip zonder staart.
Maar altijd nog beter dan een kip zonder kop, hihihi.
Maria zal nu niet meer zeggen dat haar broeddochter mooi is, of ze moet blind geworden zijn.
Door die bobbel bij haar oog, hihihi. Hè, ik word er helemaal melig van.
De foto van Wiske in het vorige verhaal was geen erg recente, dat begrijpt u nu wel.
Yvonne en Yvette zien er ook gek uit, ze hebben hele kale plekken in hun nek.

Maar het kan nog veel erger.
Ma Tok heeft op internet zitten kijken en ze heeft daar vreselijke foto's gevonden van ruiende kippen.
Kijk en huiver, zou ik zeggen.









Daarbij vergeleken zijn wij hier nog schoonheden.

Desiree met haar fraaie kuif

Hebt u trouwens de kuif van Desiree gezien?
Omdat zij een tijd niet meer gepikt kon worden doordat ze zat opgesloten met haar kuikens is haar hele tonsuurtje verdwenen. Het meeëten van het kuikenvoer heeft haar ook goed gedaan, dat zorgt ook voor een goed verengroei.
Er zit nog wel een kale plek op haar kop, daar gaat nooit meer iets op groeien, denk ik, maar er zijn gelukkig genoeg veertjes om die plek heen, zodat je hem niet meer ziet.
Ze is weer een heel mooie dame geworden, vooral als je bedenkt hoe oud ze al is.

mooie oude dame Desiree

Twaalf en een half jaar!
En dan er nog zo goed uitzien en, nog meer bijzonder: ook nog broedmoeder zijn van twee prachtige kuikens, een haan en een hen.
Hoe krijgt ze het voor elkaar?
Er moet hier maar eens iemand van de krant of de tv komen om haar te interviewen, ze is gewoon een wonder! Misschien kan mevrouw Katblad eens een diepgaand gesprek met haar voeren, zij heeft een krant; die gaat dan wel over katten, maar misschien kan zij een uitzondering maken voor Desiree.
Kat Igor stond tenslotte in ons vorige verhaal ook met foto en al tussen de kippengeschiedenissen.
Dan kunnen we haar artikel ook als "ingezonden" in de familie Tok verhalen opnemen.

Zou u dat willen doen, mevrouw Katblad?
Bespreekt u het verder maar met Ma Tok, dan komt het vast wel in orde.

Zelf mooi zijn of trots op je dochter

Maria:

Ziet u het, naast mijn rechteroog?
Raar gezicht, hè?
Er zit daar een bobbel.
Ma Tok heeft er al een keer aan gevoeld, maar dat was de vorige bult.
Het is namelijk zo dat ik nu en dan zo'n bult krijg en die gaat dan vanzelf weer weg.
Maar na een poosje komt er weer een volgende bobbel.
Ik heb er geen last van, het staat alleen een beetje raar, maar dat vind ik niet erg.
Ik ben niet zo ijdel, ik ben al een tamelijk oude hen en dan vind je schoonheid niet meer zo belangrijk als toen je jong was.
Dat is bij mij tenminste zo.

Maar nu over iets anders.

8 kippen op de stok

Mevrouw Katblad vindt dat onze stok nog niet vol genoeg is om het in de winter lekker warm te hebben.
Ik wil mevrouw Katblad geruststellen.
De stok lijkt op de foto niet zo vol, maar dat komt omdat Ma Tok die foto 's avonds gemaakt heeft.

Maria en Wiske op de hordeur, waar zij 's avonds hun nachtrust beginnen

En 's avonds zitten Wiske en ik altijd op de bovenkant van de hordeur.
Waarom?
Dat weten we niet, het is gewoon zo gegroeid.
Toen wij samen uit het kleine hokje in het Tok-huis werden gezet zijn we samen lekker rustig daar gaan zitten, dat was een veilig plekje, vonden wij.
Halverwege de nacht springen we van die hordeur af, zo bovenop de stok.
Geertrui is dan ook van de achterste stok bij de anderen komen zitten.
Dan zit hij wel redelijk vol.
En als het koud is kunnen we gewoon allemaal dicht tegen elkaar aan kruipen, dan gaat het prima, hoor. Dus u hoeft u geen zorgen te maken over ons, mevrouw Katblad.
Ik vind het wel heel aardig van u, dat u zo aan ons hebt gedacht. Dank u wel.

Wiske

Wiske is trouwens een prachtige hen geworden, vindt u niet?
Mooi zwart, met een groenige glans over haar veren, een knalrood kammetje en een klein kuifje daarachter.
Ze is een flinke meid, ze laat zich niet op haar kop zitten, door niemand, ze heeft zelfs een keer tegen Laza gezegd dat hij iets verkeerd had gedaan. Dat was ook wel zo, maar om dat tegen de baas te durven zeggen, daar moet je moed voor hebben.
En dat heeft ze dus, mijn broeddochter.
Ik ben trots op haar.