De vrijheid tegemoet

Desiree:

Ik vertel u nu over de eerste dag dat wij de Tok-tuin in mochten, mijn kuikens en ik. Volgens Ma Tok was dat een donderdag, alweer een poosje geleden dus.

Het is toch altijd weer een spannend moment als je met je kuikens bij de groten in het huis wordt gezet door Ma Tok.

de deur van het Tok-huis gaat open

Ik ga er wel van uit dat zij weet wat ze doet, dus dat mijn kleintjes veilig genoeg zijn, maar ik moet als kloek toch maar zorgen dat hen niets overkomt. Ik begrijp nu ook waarom mijn kuif zo nodig geknipt moest worden. Dat was natuurlijk opdat ik goed zou kunnen zien wat de kleintjes uitspookten als we in de tuin waren.
Toegegeven, Ma Tok houdt de eerste dagen wel een oogje in het zeil, ze kijkt telkens of alles nog veilig is voor de jongsten, maar ik houd ze toch maar zoveel mogelijk dicht bij mij.
Wat mij het meest verbaasde was dat Annette helemaal niet zo

Desiree met Anne C en Annette in de tuin

bang was als ik had gevreesd.
Ze bleef wel in mijn buurt, maar ze probeerde niet onder mij te kruipen. Nee, ze liep flink mee door de Tok-tuin.
Anne C, die rare, begon in het Tok-huis meteen te kraaien toen hij Laza en Zorro had gehoord. Hij sliep nog een beetje, geloof ik, maar erg slim was het niet van hem.
Zorro begon direct extra hard te kukelen, waarop Anne C verschrikt zijn snavel dichthield, misschien ook omdat ik naar hem keek met een blik in mijn ogen van "Als je het waagt, joh!"
Hij zei later tegen mij dat hij niet in de gaten had gehad dat hij niet

Odette komt naar buiten

meer in ons hok zat, maar vlakbij Zorro. Hij was best een beetje geschrokken toen hij Zorro zo hard had horen kraaien.
Toen we de tuin in mochten van Ma Tok kwam Odette naar ons toe. Anne C schrok hier zo van dat hij een vechthouding aannam, waarop Odette dat ook deed. U kent dat wel, borst vooruit en dan tegen elkaar opspringen.
Gelukkig gebeurde er niet echt iets, Odette zei later tegen mij dat ze dat brutaaltje gewoon even wilde laten zien wie de baas was, en ik vind dat ze daar het volste recht op heeft.
We zijn de hele dag in de tuin aan het scharrelen geweest. Het was jammer dat het geen mooi weer was, het motregende eerst en later was die mot geloof ik weggevlogen, wat een weer!
Ik hoop dat het morgen droog is, dan kunnen we wat meer genieten van het vrije leven in de Tok-tuin. Zo zijn we weer een fase verder gekomen.